Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

илмерӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӑшт хыҫалтарахран уттарса пыракан Лозневой комбат нумайччен Андрей ҫинчен куҫне илмерӗ.

Комбат Лозневой, ехавший шагом немного позади, долго не спускал взгляда с Андрея.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӗсем купцапа калаҫнӑ вӑхӑтра Володя аякра тӑракан Светлана ҫинчен куҫне илмерӗ, пӗрмай ун ҫине хӑйӗн асамлӑ хунар ҫутине ярса тӑчӗ.

Пока они разговаривали с купцом, Володя глаз не спускал со стоявшей поодаль Светланы и все время направлял на нее свой волшебный фонарь.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Анчах вӑл хӑй аллине туртса илмерӗ, ансат, чӗрене пусаракан, лӑплантаракан ҫемҫе сӑмахсам кӑна каларӗ, — унашкал сӑмахсене ҫитӗннӗ ҫын кӳреннӗ ача-пӑчана калаканччӗ.

Но он не отнимал своей руки и говорил простые, трогательные, успокоительные слова, какие говорит взрослый обиженному ребенку.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫулталӑк ҫурӑ офицер службинче акӑ вӑл, ҫак тапхӑрта миҫе хутчен тӳссе ирттермерӗ пуль ӗнтӗ ҫакнашкал пӗчченлӗх туйӑмне, миҫе хут ҫавӑра-ҫавӑра илмерӗ пуль ӑна ют, ыр сунман е пӑч сӳрӗк ҫынсем хушшинче ҫухалса кайнине паянхи каҫа ниҫта хурса пӗтерме ҫукки — питех те тертлентерекен тунсӑхлӑ туйӑм.

Уже не в первый раз за полтора года своей офицерской службы испытывал он это мучительное сознание своего одиночества и затерянности среди чужих, недоброжелательных или равнодушных людей, — это тоскливое чувство незнания, куда девать сегодняшний вечер.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл манран ҫул укҫи пӗр пус та илмерӗ, хам япаласене пӗтӗмпех, виҫӗ тӑм кӑкшӑма та пулин.

Он не взял с меня ни гроша за проезд; он в полной сохранности возвратил мне все мои вещи, вплоть до трех глиняных кувшинов.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Хама вилӗмрен ҫӑлнӑшӑн эпӗ пӗтӗм пурлӑхӑма капитана парасшӑн пултӑм, анчах вӑл ним те илмерӗ.

На радостях я предложил все имущество, какое было со мной, спасителю моему, капитану, в награду за мое избавление, но капитан отказался.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Хӑйне минутсерен килсе ҫапас хӑрушлӑх пирки вӑл асне те илмерӗ, вӑл кунта таврӑннине юлташӗсем кӑна мар, тӑшманӗсем те пӗлсе тӑнине нимӗн те сисмерӗ-ха, пӗтӗм шӑпи те ҫак ыйтуран кӑна тытӑнса тӑрать-ҫке: хӑшӗсем маларах ҫитӗҫ-ши — тусӗсем-ши, тӑшманӗсем-ши?

Огнянов и не подозревал о той грозной опасности, что уже нависла над ним, не догадывался, что о его возвращении уже знают и друзья и недруги, не знал, что судьба его зависит от того, кто явится раньше — друзья или враги.

XI. Башибузук // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах Рада ҫавӑн пирки асне те илмерӗ.

Но Рада об этом и не подумала.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Боримечка хӑй пайне илмерӗ.

Боримечка от своей доли отказался.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем мӗншӗн ҫапла тарнӑ пирки те вӑл шухӑшне илмерӗ, — вӑл шухӑшламарӗ те вӗсем ҫинчен, лешсем те ун ҫинчен шухӑшламарӗҫ.

Он даже не пытался понять, отчего бегут эти люди, — он просто не думал о них, так же, как они о нем.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ҫакна асӑрхарӗ пулин те ним чухлӗ те тӗлӗнмерӗ, хӑраса та ӳкмерӗ, ҫав ӑшӑ юн мӗне пӗлтерни ҫинчен вӑл асне те илмерӗ.

Огнянов заметил это, но не удивился, не вздрогнул, даже не подумал о том, что означает эта струйка теплой крови…

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рачко уншӑн йывӑра илмерӗ.

Впрочем, Рачко на это не обиделся.

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн халех таврӑнасси килет, тӑшман мӗнле ытла иртӗхсе кайнине вӑл хӑй куҫӗпе хӑй курасшӑн-ха; ӗнтӗ вӑл хӑй пирки асне те илмерӗ, нимӗнрен хӑрама пӗлменскер, вӑл каллех хулана таврӑнма та пултарать.

Ему захотелось вернуться, чтобы воочию убедиться, как велико свершившееся зло; о себе он уже не думал: не ведая страха, он был способен решиться на возвращение в город…

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов турра питех ӗненсе каймасть, ҫавӑнпа ӑна чиркӳре шырама асне те илмерӗ.

Он знал, что Огнянов не очень набожен, и даже не подумал искать его в церкви.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клеопатра, ун аллине ҫулакаланӑ май, кӑштах ҫыртам пек тусан та, аллине туртса илмерӗ.

И не отнял руку когда Клеопатра облизала ее и легонько захватила зубами.

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Темиҫе минут иртсен, вӑл ассӑн сывласа ячӗ те куҫне хут ҫинчен илмерӗ.

Через несколько минут она вздохнула и перестала поднимать глаза от записки.

XXX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Лопухов ҫӗрӗпех Вера ҫинчен куҫ илмерӗ; анчах ҫак каҫ упӑшки мӗнпур вӑйран ирӗксӗр ачаш пулма тӑрӑшни ҫинчен Верочка шухӑшламарӗ, ҫак каҫ унӑн пурнӑҫӗнчи чи телейлисенчен, кирек мӗнле пулсан та, ку таранчченхи чи телейлисенчен пӗри пулчӗ.

Лопухов целый вечер не сводил с глаз Веры, и ей ни разу не подумалось в этот вечер, что он делает над собой усилие, чтобы быть нежным, и этот вечер был одним из самых радостных в ее жизни, по крайней мере, до сих пор.

XX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Паллах, Марья Алексевна ку сӑмахсене чӗре патнех илмерӗ; анчах ывӑннӑ нервсене кантарас пулать-ҫке, ҫавӑнпа вара Марья Алексевна: ку ирсӗр хӗр пачах та итлеме пӑрахасшӑн, унпа калаҫма пуҫласан луччӑ мар-ши, тесе шутла пуҫларӗ.

Конечно, не очень-то приняла к сердцу эти слова Марья Алексевна; но утомленные нервы просят отдыха, и у Марьи Алексевны стало рождаться раздумье: не лучше ли вступить в переговоры с дочерью, когда она, мерзавка, уж совсем отбивается от рук?

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ача тӗрӗс тухманнине илес пулсан — ку инкек мар; каччӑсем, чӑн-чӑн каччӑсем, сайра хутра кӑна йӗркеллӗ ҫӳреҫҫӗ, ҫавна шута ил эсӗ… — Ку хутӗнче вӑл кулмарӗ те, вӗрентсе каланинчен хӑй халь ҫеҫ кулнине те аса илмерӗ.

А что касается того, что парень не так шел, — это не беда: учти, что парни редко ходят так, настоящие парни… — И на этот раз даже не улыбнулся, не почувствовал своего назидательного тона, над которым только что усмехался.

XXVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫӑмӑллӑнах сӗтӗрет, эпӗ икӗ урапа пӗтӗм вӑйран тӗрелентӗм пулсан та, вӑл ӗхлетсе те илмерӗ.

Легочко волокет, не кряхнет даже и не охнет от натуги, хотя я и упирался обеими ногами изо всех силов.

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней