Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӑтӑлса (тĕпĕ: хӑтӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Аран-аран хӑтӑлса тухрӑмӑр, — терӗ Марийка.

— Едва вылезли, — ответила Марийка.

I // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Кондратьев шухӑшлать те ӑнланма пултараймасть: мӗнле-ха вӑл, пурнӑҫ пурӑнса курнӑ ҫын, хӑй тунӑ ҫитӗнӳсене ытла пысӑка хурассинчен хӑтӑлса ҫитнӗскер, ҫакӑн пек тӳрлетме ҫук йӑнӑш тума пултарчӗ.

Кондратьев думал и не мог понять, как он, уже немолодой, опытный партийный работник, мог совершить такую ошибку.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Темиҫе секундран вара инҫетри уй хӗрринче, нимӗҫсен хӑтӑлса юлнӑ хӑш-пӗр танкӗсем каялла пӑрахса кайнӑ ҫӗрте, пӗчченҫи юлнӑ салтакӗсем чупкаланӑ ҫӗрте, пайӑркаллӑ вут-ҫулӑм хумӗсем сиксе выляма тапратрӗҫ те — пӗтӗм хӗвеланӑҫне ҫӑра тӗтӗм хупласа илчӗ.

А через несколько секунд по всему дальнему краю поля, куда уходили немногие уцелевшие немецкие танки и бежали одинокие солдаты, взметнулись и заиграли чубатые волны огня, и весь запад заслонило клубами дыма.

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Унпа калаҫса кӑна ӑшне пусарнӑ вӑл, унпа калаҫса ҫеҫ мӗнле те пулин вӑрҫӑпа вилӗмрен хӑтӑлса юлас шанчӑкне, аран ҫеҫ тӗлкӗшекен вӑйсӑр шанчӑкне упракаланӑ.

Только разговоры с ним утешали Кузьму, поддерживали его слабенькую веру в то, что как-то можно еще спастись от войны и смерти.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Темле, ӑнсӑртран тенӗ пек ҫеҫ хӑтӑлса юлчӗ Андрей.

Андрея спасло чудо.

XVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

«Мӗн курма пӳрнинчен хӑтӑлса юлаймӑн, тырра тивертнӗшӗн Ольховкӑра камӑн та пулин ответ тытса, асап тӳссе ирттермеллех пулать», тенӗ вӑл хӑй ӑшӗнче.

Судьбы не миновать: в Ольховке кто-то должен ответить и пострадать за поджог хлеба.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ӑнсӑртран тенӗ пек ҫеҫ вилӗмрен хӑтӑлса юлнӑ артиллеристсем хушшинче тӗрлӗ расчётсенчен пухӑннӑ ҫынсем, анчах вӗсем пӗр-пӗрине куҫпа пӑхсах ӑнланаҫҫӗ; мӗн тума кирлине, харпӑр хӑй ӗҫне — вӑр-вар та хӑвӑрт тӑваҫҫӗ.

Артиллеристы, случайно не задетые смертью, были из разных расчетов, но понимали друг друга с одного взгляда и делали каждый свое дело проворно и быстро.

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Этем кӳлеписен чӗрӗ картин чӑрмавӗнчен хӑтӑлса, ирӗке тухнипе хӗпӗртенӗ тейӗн, янӑравлӑраххӑн та хаваслӑраххӑн чупса кайрӗҫ маршӑн таса та уҫӑ сассисем Ромашова хирӗҫ.

Освобожденные от живой преграды из человеческих тел, точно радуясь свободе, громче и веселее побежали навстречу Ромашову яркие звуки марша.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

«Эпӗ тӑратӑп, эпӗ чӗнместӗп, — полковник хӑлхинчи алкана куҫ илмесӗр пӑхса, салхун шухӑшларӗ Ромашов, — манӑн ӗнтӗ тытмалла та каласа ҫеҫ хумалла: эпӗ хам та ҫав ҫемйене хисеплеместӗп, хуть те халех унран хӑтӑлса тухма, запаса кайма хатӗр, темелле.

«Я стою, я молчу, — с тоской думал Ромашов, глядя неотступно на серьгу в ухе полковника, — а мне нужно было бы сказать, что я и сам не дорожу этой семьей и хоть сейчас готов вырваться из нее, уйти в запас.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вара вӑл ҫав тӑкӑс та арпашӑнчӑк шухӑшсемпе темӗнчченех, ҫак ӑна сасартӑк, пӗр самант хушшинчех йӗрӗнтерсе, йӑлӑхтарса лартичченех аппаланчӗ: пуҫ купташки айӗнче унӑн шупка-хӑмӑр, вараланчӑк эрешмен карти сарӑлса, ейӗлсе кайнӑ та, унран ниепле хӑтӑлса пӗтме ҫук тейӗн.

И он до тех пор разбирался в этих нудных, запутанных мыслях, пока ему вдруг не стало почти физически противно: как будто у него под черепом расплылась серая, грязная паутина, от которой никак нельзя было освободиться.

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫав кунтан пуҫласа вара эпӗ ку тыткӑнран хӑҫан та пулин хӑтӑлса ирӗке тухасси ҫинчен, хӑтӑлнӑшӑн эпӗ хамӑн тусӑма тав тумалла пуласси ҫинчен шанчӑклӑнах ӗмӗтленме пуҫларӑм.

С этого дня у меня явилась надежда, что рано или поздно я вырвусь отсюда и что своей свободой я буду обязан моему дикарю.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫак утрав ҫинчен мӗнле хӑтӑлса тухмалла-ши — ҫапла шавах шухӑшлаттӑм эпӗ ку таранччен; пӗр-пӗр карап куҫа курӑнса каймӗ-ши тесе сехечӗ-сехечӗпе тинӗселле, таҫта аяккалла, пӑхса тӑраттӑм.

До той поры я только и думал, как бы мне покинуть этот остров; целыми часами я вглядывался в морскую даль — не покажется ли где-нибудь корабль.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Пыр тӗпӗнчен темле хӑйне майлӑ йӗкӗлтевлӗ-ҫӗнтерӳллӗ сасӑсем кӑларса, вӑл пӗр пӑлханмасӑр лашасем ҫинчи шӑна-пӑвана ҫапа-ҫапа ҫӳрерӗ, тӗл тивертеймесен кашнинчех ӳкӗнӗҫлӗн эхлете-эхлете илчӗ, вилӗмрен хӑтӑлса чӗрӗ юлнӑ телейлӗ кашни шӑна-пӑванах сывлӑшра чылайччен пӑхса ӑсата-ӑсата ячӗ.

Он аппетитно, издавая горлом какой-то особенный, ехидно-победный звук, хлопал по своим жертвам, а в случае неудачи досадливо крякал и провожал глазами всякого счастливца, избежавшего смерти.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Тухтӑр ҫав урам вӗҫӗнчен епле те пулин хӑтӑлса тухасшӑн пулса Петканчов урамнелле чупнӑ.

Доктор поспешил выбраться из тупика и побежал на Петканчову улицу.

XII. Пӗр пӑлханман хула историйӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Паян эпир аран вилӗмрен хӑтӑлса юлтӑмӑр; тата кӑшт тӑрсанах пире пурсӑмӑра та кӑнтатчӗҫ… халь ак татах тупӑнчӗ!

— Сегодня мы были на волосок от гибели, черт возьми… и вот опять.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Вӑл чӗррӗн хӑтӑлса юлнӑ та ту ҫинелле тарнӑ, — ӑнлантарса пачӗ Стефчов, — анчах халиччен сывах-ши вӑл, татсах калаймастӑп.

— Он остался в живых и бежал в горы, — объяснил Стефчов, — но жив ли он сейчас, не могу сказать.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сан пикӳ вилӗмрен аран хӑтӑлса юлчӗ, — терӗ Боримечка.

— На волосок от смерти была твоя красавица, — сказал Боримечка.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсенчен мана пӗр минут кӑна уйӑрса тӑратчӗ ҫав, тепӗр майлӑ каласан, пӗр минутра кӑна хӑтӑлса юлтӑм эп вилӗмрен…

Одна лишь минута отделяла меня от них, иначе говоря — от смерти…

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗтӗмпе пултаракан турӑ пулӑштӑрах сире, христиансене, ҫав ылханлӑ агарянсен йӑхӗнчен хӑтӑлса ҫитме…

Всемогущий бог да поможет вам избавить христиан от проклятого рода агарянского…

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мичо бай аптраса ӳкрӗ, ун ытамӗнчен аран хӑтӑлса тухрӗ.

Мичо совсем растерялся и едва вырвался из его объятий.

VIII. Колчо хӗпӗртени // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней