Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хуйхӑллӑ сăмах пирĕн базăра пур.
хуйхӑллӑ (тĕпĕ: хуйхӑллӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав ушкӑн савӑнӑҫлӑ пыни ҫакӑн пек хуйхӑллӑ сехетре пурне те йӗркесӗр пек туйӑнчӗ, вырӑнсӑр пек пулчӗ, пурнӑҫран кулнӑ пек пулса тухрӗ.

Это веселье перед лицом скорби показалось людям чем-то безобразным и святотатственным.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӑртанса кайнӑ куҫ айӗсем унӑн — хуйхӑллӑ, кӳлӗ тӗслӗ кӑн-кӑвак; сӑмси те вилнӗ ҫыннӑнни пекех шӗвӗрӗлсе юлнӑ.

Под опухшими глазами ее — печальная озерная синь; нос и тот заострился, как у неживой.

15-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Беликовӗ кӑштах кӗткелесе ларкаланӑ та хуйхӑллӑ сасӑпа хуллен малалла калама тытӑннӑ.

Беликов подождал немного и продолжал тихо, печальным голосом:

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Урам варрипе пӗр тулли ӳтлӗ, начар тумлӑ, ырӑ амӑшӗ сӑнлӑ, хуйхӑллӑ пысӑк куҫлӑ хӗрарӑм пынӑ.

Посреди улицы шла женщина, полная, плохо одетая, с добрым лицом матери, с большими, грустными глазами.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Касрӗҫ те… — тенӗ хуйхӑллӑ хӗрарӑмӗ.

И рубили… — уныло заметила женщина.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Хыттӑн тарӑхса кайни, хуйхӑллӑ вӑйсӑр ҫилӗ, аптранипе ытла ним тума пӗлменни палӑрнӑ, темле пӗртте вылянман куҫсем нумай пулнӑ, салхуллӑн усӑнса аннӑ куҫхаршисем, хытӑ чӑмӑртанӑ чӑмӑрсем, тытамак тытнӑ пек алӑ сулнисем тата вичкӗнӗн каланӑ сӑмахсем нумай пулнӑ.

Было едкое возмущение, тоскливо бессильная злоба, много растерянности и много странно неподвижных глаз, угрюмо нахмуренных бровей, крепко сжатых кулаков, судорожных жестов и резких слов.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Ҫав уланӑ сасӑ ҫуралнӑ та, хытӑ ыратнине, тавӑрас килнине, хӑраса ӳкнине, хирӗҫ тӑнине, нимне пӗлмесӗр хуйхӑллӑ пулнине, пулӑшма чӗннине пӗлтерекен сасӑсем пулса, сывлӑшра вӑйлӑн чӗтренсе пыракан татти-сыпписӗр ула пӗлӗт пек юхса кайнӑ.

Он родился и потёк по воздуху непрерывной, напряжённо дрожащей пёстрой тучей криков острой боли, ужаса, протеста, тоскливого недоумения и призывов на помощь.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Ҫук, вӑл унта хуйхӑллӑ ҫухату хыҫҫӑн ҫухату, тертлӗ йывӑр пурӑнӑҫ, халиччен пӗлмен хӑрушӑ туйӑмсем пуласса ҫеҫ ӑнланчӗ; тӗрлӗрен чирсем, ӗҫсем май килменни, упӑшкана ҫухатни ҫеҫ курӑнчӗ ӑна унта…

Нет, там видела она цепь утрат, лишений, омываемых слезами, неизбежных жертв, жизнь поста и невольного отречения от рождающихся в праздности прихотей, вопли и стоны от новых, теперь неведомых им чувств; снились ей болезни, расстройство дел, потеря мужа…

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мӗнле хуйхӑллӑ ҫав сасӑсем!..

Какая грусть заложена в эти звуки!..

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫаратни те, ҫынна вӗлерни те ҫавнашкал ытти хӑрушӑ ӗҫсем те пулса иртмеҫҫӗ унта; кӑмӑл вӑйлӑн туртни те, хуйхӑллӑ ӗҫсем те вӗсен чӗрине пӑшӑрхантармаҫҫӗ.

Ни грабежей, ни убийств, никаких страшных случайностей не бывало там; ни сильные страсти, ни отважные предприятия не волновали их.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл кӑмӑлсӑррӑн ҫак хуйхӑллӑ, хӑй ытлашшипех палланӑ япалана пӑхма чарӑнчӗ те минутлӑха Илья Ильич ҫинелле тинкерме шутларӗ.

Он с неудовольствием отвратил взгляд от этого грустного, слишком знакомого ему предмета и решился на минуту остановить его на Илье Ильиче.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Захар чӗнмерӗ; вӑл ҫакӑн пек шухӑшларӗ пулмалла: «Ну, мӗн сана? Урӑх Захара чӗнетӗн-и-мӗн? Эпӗ кунта тӑратӑп-ҫке!», кайран вӑл улпут урлӑ, сулахайран сылтӑмалла пӑхма тытӑнчӗ, унта та ӑна шалатка пирпе карнӑ пек, тусанлӑ тӗкӗр ҫакӑн ҫинченех аса илтерчӗ: ун витӗр хӑйӗн ҫине сиввӗн, куҫ айӗн, тӗтре витӗр пӑхнӑ пек, хӑйӗн хуйхӑллӑ, илемсӗр сӑнӗ пӑхать.

Захар не отвечал: он, кажется, думал: «Ну, чего тебе? Другого, что ли, Захара? Ведь я тут стою», и перенес взгляд свой мимо барина, слева направо; там тоже напомнило ему о нем самом зеркало, подернутое, как кисеей, густою пылью: сквозь нее дико, исподлобья смотрел на него, как из тумана, собственный его же угрюмый и некрасивый лик.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ун чухне вара ҫапла калаҫҫӗ: «Илтнӗ-и эсир хуйхӑллӑ хыпара! Анжелика Ивановнӑн упӑшки сасартӑк вилнӗ. Ӑна пӗр пурлӑхсӑр хӑварнӑ. Халӗ вӑл пурӑнма Маразлиевски урамран Ҫывӑхри Армансем патне куҫнӑ», теҫҫӗ.

Говорили: «Вы слышали, какое горе? У Анжелики Ивановны скоропостижно скончался муж и оставил ее без всяких средств. Она с Маразлиевской перебралась на Ближние Мельницы».

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Татӑлса йӗрекен аннепе уйрӑлни, хуйхӑллӑ атте хӑйне хӑй маттур тытма тӑрӑшни — пурте, пурте халӗ те куҫ умӗнчех.

И прощание с отчаянно плакавшей мамой, и отец, весь обмякший, хотя и старавшийся держаться молодцом:

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫакӑн пек хуйхӑллӑ шухӑшсем пырса кӗчӗҫ манӑн пуҫӑма.

Горько мне было подумать.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн ҫав тери хуйхӑллӑ йӑмӑкӑма авалхи хӑю, тӗлӗнмелле илемлӗ хӑю парнелерӗ.

Сестренке, которая была очень грустна, она подарила прекрасную старинную ленту.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак кун вара маншӑн хам пурнӑҫӑмри чи хуйхӑллӑ кунсенчен пӗри пулса юлчӗ.

был одним из самых печальных в моей жизни.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пайтахчен ним те чӗнмерӗмӗр эпир; унӑн ҫав тери хуйхӑллӑ пысӑк куҫӗсем манӑн куҫра темӗскер шанчӑк шыранӑ пек пӑхрӗҫ: шуралса кайнӑ тутисем ӑшшӑн куланҫи пулчӗҫ; чӗркуҫҫи ҫине хуҫлатса хунӑ ҫепӗҫ аллисем те ҫав тери ырхан та витӗрех курӑнаҫҫӗ, эпӗ ӑна ытла хӗрхентӗм.

Мы долго молчали; ее большие глаза, исполненные неизъяснимой грусти, казалось, искали в моих что-нибудь похожее на надежду; ее бледные губы напрасно старались улыбнуться; ее нежные руки, сложенные на коленах, были так худы и прозрачны, что мне стало жаль ее.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Мӗншӗн эсир ҫав тери хуйхӑллӑ, доктор? — терӗм эпӗ ӑна.

— Отчего вы так печальны, доктор? — сказал я ему.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Пуҫне кӑкӑрӗ ҫине уснӑ та хускалмасӑр ларать; хӑй умне сӗтел ҫине кӗнеке уҫса хунӑ, анчах унӑн пӗр вырантах тӑракан темӗнле тулли хуйхӑллӑ куҫӗсем пӗр страницӑнах ҫӗр хут вуласа тӳхнӑ пек туйӑнаҫҫӗ, шухӑшӗсем вара инҫетре…

Она сидела неподвижно, опустив голову на грудь; пред нею на столике была раскрыта книга, но глаза ее, неподвижные и полные неизъяснимой грусти, казалось, в сотый раз пробегали одну и ту же страницу, тогда как мысли ее были далеко…

Июнӗн 15-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней