Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Хыҫалалла (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Брем хӑйӗн сухал пуснӑ, ҫӗр шапинчен тунӑ кивӗ куҫлӑхлӑ ырхан та вӑрӑм питне хыҫалалла ҫавӑртӑр тесе, Ромашовӑн икӗ хутчен хыттӑнах ӳсӗрсе илме тиврӗ.

Ромашов должен был два раза громко прокашляться, прежде чем Брем повернул свое худое, бородатое, длинное лицо в старинных черепаховых очках.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Олизарӗ ун аллине хӑйӗн сулахай пӗҫҫи ҫумне пӑтапа ҫапса лартнӑ пекех хӗссе тытнӑ; тепӗр аллине Петерсон лешӗн хулпуҫҫийӗ ҫине хунӑ та янахӗпе ун ҫине ачаш ӗшенчӗклӗхпе таяннӑ, пуҫне никам нихӑҫан туман манерлӗхпе хыҫалалла, залӑналла, ҫавӑрнӑ.

Он держал ее руку точно пришпиленной к своему левому бедру; она же томно опиралась подбородком на другую руку, лежавшую у него на плече, а голову повернула назад, к зале, в манерном и неестественном положении.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кабинет алӑкне вӑл хӑяккӑн тӑрса уҫрӗ, хӑй, ҫул парса, хыҫалалла чакрӗ.

Он отворил дверь в кабинет, стоя боком, и сам попятился назад, давая дорогу.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Николаев хыҫалалла ҫаврӑнчӗ.

Николаев обернулся назад.

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Николаев хыҫалалла та ҫаврӑнмарӗ, аллине Ромашова уҫса хунӑ кӗнеки ҫине пӑхнӑ халлӗнех хулпуҫҫи урлӑ тӑсрӗ те: — Сывлӑх сунатӑп, Юрий Алексеич, — терӗ лӑпкӑ, хулӑн сассипе.

Не оборачиваясь назад, глядя в раскрытую перед ним книгу, Николаев протянул Ромашову руку через плечо и сказал спокойным, густым голосом: — Здравствуйте, Юрий Алексеич.

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл хыҫалалла, салтакӗсем еннелле ҫаврӑнать, лешсен куҫӗсем тарӑхупа ҫунса тӑраҫҫӗ, мӗншӗн тесен вӗсен юратнӑ начальникне кӳрентерчӗҫ.

Он поворачивается назад, к солдатам, у которых глаза пылают гневом, потому что обидели их обожаемого начальника.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Халӗ курӑр: сулахай алла эп хыҫалалла, ҫурӑм хыҫнелле тытатӑп.

 — Теперь глядите: левую руку я убираю назад, за спину.

I // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Тӑнӑ та пӗр вырӑнта сулкаланать, аллисене хыҫалалла хунӑ.

Стоит на месте и качается, руки за спину заложил.

I // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унтан, хыҫалалла ҫаврӑнса пӑхма хӑюлӑх ҫитерсен тин, эпӗ хамӑр умра мӗнле хӑрушлӑх тӑнине ӑнлантӑм.

Когда же наконец я осмелился глянуть назад, я понял, какое бедствие разразилось над нами.

Иккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫак тӗссӗрленсе кайнӑ питӗ кивӗ хапхан, икӗ енӗпе те хушӑк-ҫурӑклӑ тӗссӗр хӳме тӑсӑлать; хӳмен сылтӑм пайӗ малалла хытӑ ӳпӗннӗ, халь-халь лаштӑртатса анассӑн туйӑнать, сулахай пайӗ картиш еннелле хыҫалалла тайӑлнӑ, хапхи вара тӳррӗнех тӑрать-ха, хыҫалалла ӳксен лайӑх-ши е малалла тӳнсен меллӗрех-ши тесе иккӗленет пулмалла.

По обе стороны этих серых, очень старых ворот тянулся серый забор с широкими щелями; правая часть забора сильно накренилась вперед и грозила падением, левая покосилась назад во двор, ворота же стояли прямо и, казалось, еще выбирали, куда им удобнее свалиться, вперед или назад.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Карчӑк анасласа илчӗ те, сылтӑм аллине хыҫалалла ярса, сулахай хулпуҫҫине хыҫрӗ.

Старуха зевнула и, закинув назад правую руку, почесала ею левое плечо.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Кашни турӑшах вӑл уйрӑмшаррӑн пуҫ ҫапрӗ, чӗркуҫҫи ҫинчен тӑмасӑрах, хыҫалалла ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхрӗ, унтан тӑрса каллех пуҫҫапрӗ.

Перед каждым образом он не спеша клал земной поклон, не вставая с земли, оглядывался назад на народ, потом вставал и прикладывался.

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӗсен клеенкисем кивелсе пӗтӗмпех юрӑхсӑра тухнӑ, таянмалли хыҫӗсем хыҫалалла илемсӗррӗн авӑнса аннӑ, ҫавӑн пирки вӗсем тенкел пек мар, ача ҫуни евӗр туйӑнаҫҫӗ.

Это было какое-то жалкое подобие мебели с отжившей свой век клеенкой и с неестественно сильно загнутыми назад спинками, придававшими стульям большое сходство с детскими санями.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл ун енне хӑра-хӑра пӑхрӗ те аллисене хыҫалалла тытрӗ.

Испуганно отпрянув от него, она спрятала руки за спину.

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн ҫӗнтерӳллӗ ушкӑнне пӗртен пӗр чӗрӗ трофей илем кӗртсе тӑрать — вӗсем пӗр ҫынна тыткӑна илсе килчӗҫ, тыткӑнри ҫыннин аллисене хыҫалалла ҫавӑрса ҫыхнӑ, Вӑл Пӑртлӑ Рачко пулчӗ-кайрӗ.

Один лишь живой трофей украшал это триумфальное шествие — пленник со связанными за спиной руками, То был Рачко Прыдле.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Хӗвел ҫур урама ҫутатиччен сехетрен те кая мар кӗтмелле пулать иккен-ха», шухӑшларӗ Кандов, аллине хыҫалалла тытса вӑл ҫаплах каллӗ-маллӗ ҫӳрерӗ.

«Значит, пройдет не меньше часа, прежде чем солнце осветит половину улицы», — думал Кандов и, заложив руки за спину, продолжал ходить взад и вперед.

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каблешков вӑл 1876-мӗш ҫулхи апрель юхӑмӗ хатӗрлесе ҫитернӗ чи пултаруллӑ та хӑйне евӗрлӗ апостолсенчен пӗри, ҫирӗм ултӑ ҫулхи ҫамрӑк ҫын, вӑтам пӳ-силлӗ, ытла ырханкка та асап курса ирттернӗскер, сарӑхнӑ питлӗ, мӑйӑхӗ кӗске, хура ҫӳҫне тек хыҫалалла вырттарасшӑн та, ҫӳҫӗ итлемест, сарлака та аслӑ ҫамки ҫинех йӑтӑна-йӑтӑна анать.

Каблешков, один из самых привлекательных и самобытных апостолов, подготовивших апрельское движение 1876 года, был молодой человек двадцати шести лет, среднего роста, очень худой, изможденный, с изжелта-бледным лицом, небольшими усами и мерными, как уголь, волосами, которые он то и дело откидывал назад, но тщетно, так как они снова падали в беспорядке на его широкий умный лоб.

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл хыҫалалла ҫаврӑнчӗ — Вера Павловна тӳрех унӑн мӑйӗнчен уртӑнчӗ, ыталаса илсе, хыттӑн чуптурӗ.

Он обернулся — Вера Павловна бросилась ему на шею, обняла, крепко поцеловала.

II. Ухмахла ӗҫе пӗрремӗш хут йӗрлени // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпӗ тепӗр хут утса ҫаврӑнтӑм, алӑсене хам, хушнӑ пек, хыҫалалла тытнӑ.

Прошелся я еще раз по кругу, руки, как полагается, назад.

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Крыльца ҫинче Лушка аллисене хыҫалалла тытрӗ, ним чӗнмесӗр карлӑк ҫумне таянчӗ.

На крыльце Лушка заложила руки за спину, молча прислонилась к перилам.

XI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней