Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑппӑн сăмах пирĕн базăра пур.
шӑппӑн (тĕпĕ: шӑппӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Аташать… — шӑппӑн каларӗ Христофор атте.

— Бредит… — проговорил вполголоса о. Христофор.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Ера! — терӗ вӑл шӑппӑн, кулмасӑр.

— Ёра! — сказал он тихо.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Егорушка ун ҫине пӑхрӗ те лампадкӑран тунӑ куркана аса илчӗ, вара Степкӑран шӑппӑн ыйтрӗ:

Егорушка, глядя на него, вспомнил о лампадном стаканчике и спросил тихо у Степки:

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Тепрехинче эпӗ каллех купсапа кайнӑччӗ, — малтанхи пекех куҫне мӑчлаттармасӑр та шӑппӑн каласа пама тытӑнчӗ Пантелей.

— Ехал я в другой раз тоже с купцом… — продолжал Пантелей по-прежнему вполголоса и не мигая глазами.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Мойсей Мойсеичӗ хулӑн сасӑпа шӑппӑн калаҫать, вӑл еврейле калаҫни вӗҫсӗр-хӗрсӗр «гал-гал-гал-гал» тесе тӑнӑ евӗр илтӗнет, арӑмӗ ӑна ҫинҫе сасӑпа кӑрккалла хуравлать, ун пуплевӗ «ту-ту-ту-ту» тенӗ пек туйӑнать.

Мойсей Мойсеич говорил вполголоса, низким баском, и в общем его еврейская речь походила на непрерывное «гал-гал-гал-гал…», а жена отвечала ему тонким индюшечьим голоском, и у нее выходило что-то вроде «ту-ту-ту-ту…»

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫывракансем ҫине Егорушка ҫапла пӑхса тӑнӑ май кӗтмен ҫӗртен шӑппӑн юрлани илтӗнсе кайрӗ.

В то время, как Егорушка смотрел на сонные лица, неожиданно послышалось тихое пение.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Ровоама хаджи темелле, тӑванӑм, — шӑппӑн ҫеҫ каласа хучӗ Рада.

— Хаджи Ровоама, милая, — шепотом поправила ее Рада.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Шӑп пул, шӑп пул! — шӑппӑн каласа хучӗ Рада.

— Молчи, молчи! — тихо отозвалась Рада.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хушса янӑ ӗҫ мӗнле кирлине Марийкӑна тӗплӗн ӑнлантарнӑ хыҫҫӑн Огнянов шӑппӑн кӑна ҫапла хушса хучӗ:

Стараясь получше объяснить Марийке, как важно возложенное на нее поручение, Огнянов тихо добавил:

VI. Хыпарҫӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов шӑппӑн кӑна Боримечка аллине хӗссе чӑмӑртарӗ.

Огнянов молча стиснул руку Боримечки.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак кӳренмелли элеклӗ сӑмахсене Огнянов шӑппӑн итлесе ларчӗ.

Молча слушал Огнянов эти упреки, эту клевету.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑтӑк умӗнчен часах царвульӑ сырнӑ ура мӗлтлетсе иртрӗ те куҫран ҫухалчӗ; унтан каллех ура курӑнса кайрӗ те курӑнми пулчӗ; виҫҫӗмӗш ҫынни те малтанхи пекех шӑппӑн пускаласа иртрӗ.

Вскоре ноги человека, обутого в царвули, промелькнули перед ним и исчезли; затем показались еще ноги и тоже прошли мимо; третий человек прошел так же бесшумно, как и первые два.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Студент ҫаврӑнчӗ те, Огнянова тӗлӗнсе шӑппӑн пӑхса, ун пӳрнисене хытӑ чӑмӑртарӗ.

Студент обернулся, молча посмотрел на Огнянова застывшим взглядом и крепко стиснул ему пальцы.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Таврари вӑрмансенче йывӑҫ ҫулҫи шӑппӑн та кулянса шӑпӑлтатать, вӑл ҫапла шӑпӑлтатни тӗттӗмре тем хаяр пуласса систернӗн туйӑнать.

Листва окрестных лесов шелестела глухо и печально, и шелест ее в ночной мгле казался особенно зловещим.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӑлхавҫӑсем унран инҫе те мар выртаҫҫӗ, хӑйсен хушшинче шӑппӑн калаҫаҫҫӗ пулин те, Огнянов илтмех тытӑнчӗ вӗсем калаҫнине.

Между несколькими повстанцами, лежавшими поблизости, завязался приглушенный разговор, сразу привлекший внимание Огнянова.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Уйӑх аннӑ, ҫӑлтӑрлӑ тӳпене пӑхса шӑппӑн калаҫаҫҫӗ.

Укрывшись плащами, люди негромко переговаривались, устремив глаза в безлунное звездное небо.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Тух кунталла… — пӑшӑлтатрӗ вӑл питӗ шӑппӑн.

— Выходи, — прошептала она тихо.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӑлтӑрта ура сасси илтӗнчӗ, пӗр ҫын кӑна пырать, — Аврам пырать ӗнтӗ, паллах, Огнянов алӑк патӗнче ӑна шӑппӑн кӗтсе тӑчӗ.

Услышав негромкие шаги в сенях — шаги одного человека, — Огнянов понял, что это идет Аврам, и спокойно стал у двери.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав сӑмахсем пӗр-пӗрне шӑппӑн пӗлтернипех арестленисем патне те ҫитрӗҫ.

Шепотом передавались они от одного к другому и наконец достигли того места, где стояли арестованные.

XXIX. Юнпа тӗне кӗртни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак шухӑшпа ҫунатланнӑ Кандов, тинех хӑтӑлатӑп иккен тесе, вырӑссен юррине шӑппӑн юрласа ячӗ:

И окрыленный этой мыслью, обрадованный этим спасительным решением, Кандов стал тихо напевать припев популярной русской песни:

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней