Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӗлӗпе сăмах пирĕн базăра пур.
тӗлӗпе (тĕпĕ: тӗлӗпе) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл яланхи пекех тимлесе, васкамасӑр ҫирӗ; хушӑран кашӑка тӗлӗпе ҫӳлелле туса сӗтел ҫине хучӗ, юнашар, ларнӑ Мишатка ҫине куҫ хӗррипе савса пӑхрӗ, тӳрккесрех сасӑпа каларӗ:

Он ел, как всегда, старательно, истово; изредка клал на стол вверх донышком ложку, косым любующимся взглядом окидывал сидевшего рядом с ним Мишатку, грубовато говорил:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эпӗ, мучи, пӑру шырама тухнӑччӗ те, иртсе пыраттӑмчӗ ӗнтӗ Кошевойсен тӗлӗпе.

— Ходила я, дяденька, телка искать и вот иду мимо Кошевых.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗҫтерсе иртрӗн мӑнаккисен тӗлӗпе, хыҫҫӑн чупса тухрӑм та, эсӗ урам кӗтессинелле кӗрсе ҫухалтӑн…

Проскакал мимо, я выскочила, шумнула, а ты уж скрылся за углом…

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Чӑк! Шшшиу! Чӑк! Чӑк!» — унтан каллех пуҫ ҫийӗн тата лаша тӑлпӑвӗ тӗлӗпе вичкӗннӗн шӑхӑрса вӗҫрӗҫ: «Чйӳӳӳ! Чйӳк!.. Чв-вйӳӳ!»

«Цок! Шшшиу! Цок! Цок!» — и опять над головой и возле конского корпуса: «Тиууу! Тьють!.. Тиииуууу».

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун тӗлӗпе, тӗксӗм кӑвак тӳпе тӑрӑх, тӑхлан тӗслӗ сӑрӑ ҫумӑр пӗлӗчӗсем хӑвӑрт хӗвеланӑҫнелле йӑсӑрланса куҫаҫҫӗ.

Над ним в сизой вышине, клубясь, стремительно неслись на запад свинцово-серые тучи.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑйсен тӗлӗпе иртекен ҫунасем ҫинчи кӑвак шинеллӗ вилесене брезентпа витнӗ.

В проезжавших санях лежали внакат, прикрытые брезентом, серошинельные трупы.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анна курсах выртрӗ: пӗр хӗрлӗ гвардеец, мӑйӑхне акӑлчанла кастарнӑ ҫӳллӗ йӗкӗт, путек тирӗнчен ҫӗлетнӗ ҫӗлӗклӗскер, хӑй тӗлӗпе снаряд вӗҫсе иртмессерен вӗсем еннелле ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхать, кашни снаряда ирӗксӗррӗн пуҫ тайса ӑсатса, ҫӗкленӳллӗн ҫухӑрса кӑшкӑрать:

Анна видела: один из красногвардейцев, рослый, в мерлушковой шапке, с усами, подстриженными по-английски, встречая и невольным поклоном провожая каждый пролетавший снаряд, кричал:

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсем тӗлӗпе ҫӗрлехи тӗттӗмре хура пӗлӗтсем хӗвелтухӑҫнелле васкаса юхаҫҫӗ.

Над ними в темноте низко пенились, устремляясь на восток, черные облака.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чьввййӳӳӳ… — шӑл витӗр ҫинҫен шӑхӑрнӑ пек шӑхӑрса, хыҫран вӗҫет вӗри пуля; вӗҫсе ҫитет те, хӑлха тӗлӗпе иртсе кайса, патах татӑлать: ййӳӳӳт!

Цьююууу… — цедила горячий свист пуля и, вылетая из слуха, рвала свист: юууть!

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йӗри-тавра снарядсем ҫурӑлаҫҫӗ, пуҫӗ тӗлӗпе осколоксем шӑхӑрса иртеҫҫӗ, анчах вӑл, пӗр чарӑнмасӑр, сӑртран анаталла чупать те чупать.

По сторонам рвались снаряды, над головой свистели осколки, а он, не останавливаясь, бежал и бежал с вы соты.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӑш-пӗр чух тата тӗтрере кӑшт палӑракан лапсака чӑрӑш турачӗсем повозка тӗлӗпе аялтанах шуса иртеҫҫӗ; чӑрӑш лӑссинчен — ҫумӑр пулас умӗн — ҫуркуннехи пек, пит уҫӑ шӑршӑ кӗрет.

Иногда совсем низко над повозкой проплывали едва различимые во мгле широкие лапы елей; хвоя перед дождем пахла свежо и сильно, как весной.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Смотр хыҫҫӑн часах вӑрман тӗлӗпе аялтанах хура ҫумӑр пӗлӗчӗсем юхма пуҫларӗҫ те кӗрхи вӗт-вӗт ҫумӑр вӗтӗртетсе ҫума тапратрӗ.

А вскоре после смотра низко над урочищем поплыли темные тучи и затрусил, затрусил неторопливый осенний дождь.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Рубеж вӑтаҫӗрӗнче танксем стрелоксен окопӗсем тӗлӗпе иртеҫҫӗ.

В центре рубежа танки утюжили стрелковые окопы.

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫӗр хытӑран та хытӑрах чӗтресе, кӗрлесе тарать, нимӗҫсем енчен пуля кӗтӗвӗсем ши-ши-и! шӑхӑрса, окоп тӗлӗпе вӗҫсе иртеҫҫӗ…

Земля дрожала и гудела все сильнее, а над окопом с немецкой стороны тивкали пули…

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫулсем тӗлӗпе, сасартӑк ҫинҫе сасӑпа шӑхӑрса, тискер те хыткан «мессершмитсем» ирте-ирте каяҫҫӗ, ҫынсем вара, усал кайӑк саслӑн чӑклатса ҫурӑлакан пульӑсенчен хӑтӑлас тесе, сехре хӑпнипе, ҫултан аяккалла ыткӑнаҫҫӗ.

Над дорогами внезапно с высоким диким свистом проносились сухие хищные «мессершмитты», и люди в ужасе бросались в стороны, спасаясь от злобного птичьего щелканья разрывных пуль.

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Шӑпах ҫав вӑхӑтра ун килӗ тӗлӗпе Силанти ятлӑ старик иртсе пынӑ.

Как раз той порой мимо двора шел дед Силантий.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫак калаҫӑвӑн вӗҫӗ вӗсем старик тӗлӗпе иртсе пынӑ чух пулчӗ; старик вӗсем алла-аллӑн тытӑнса пынине курчӗ те (ӗлӗк вӗсем апла ҫӳреместчӗҫ): «Качча пыма сӗннӗ, хӗрӗм вара килӗшнӗ. Аван», — тесе шутларӗ.

Конец этого начала происходил, когда они шли мимо старика; старик видел, что они идут под руку, чего никогда не бывало, и подумал: «Просил руки, и она дала слово. Хорошо».

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ирхи апат-ҫимӗҫ пӗҫернӗ хыҫҫӑн хутор ҫинче ҫаплах кизекӗн йӳҫӗкрех тӗтӗмӗ ҫакӑнса тӑрать, вӑшӑл-вӑшӑл вӗрекен ҫил ҫул ҫинчи чечеке ларнӑ мӑянӑн тутлӑ шӑршине хумхатать, выльӑх картисем тӗлӗпе иртсе пыракан мучи хӑй ачаранпах пӗлекен ӗне тислӗкӗпе сӗт шӑрши ҫапнине туять.

Над хутором после утренней стряпни все еще стлался горьковатый кизячный дымок, легкий ветер шевелил над дорогой пресный запах цветущей лебеды, а от скотиньих базов, мимо которых проезжал дед Щукарь, тянуло знакомым с детства запахом коровьего навоза и парного молока.

XVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Сирӗн кунта темле вӑрттӑнла япала пур, — терӗ вӗсем тӗлӗпе иртсе пыракан учительница.

— У вас тут какие-то секреты, — улыбнулась, проходя мимо, учительница.

XVII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эпӗ унӑн ҫӑварӗ типессе кӗтсе, ҫапла шухӑшласа ларатӑп: «Сиккелетӗрех, пукан ҫине пурпӗрех ҫав тӗлӗпе ларӗ», тетӗп.

Я сижу, дожидаюсь, когда у него во рту пересохнет, думаю про себя: «Пущай попрыгает, а все одно тем же местом на стулу сядет, каким и раньше сидел».

XVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней