Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӑшӑлтатать (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Саша тачка ӳт-пӳллӗ пӗчӗк ачана чӗркуҫҫийӗ ҫине лартнӑ та, ӑна пуҫӗнчен шӑлса, хӑлхинчен текех пӑшӑлтатать:

Саша, посадив на колени толстого хлопчика, гладил его по голове и шептал ему на ухо, пытаясь говорить по-украински:

3 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Казак пуҫне ҫӗр ҫумне лӑпчӑтнӑ та: «йытӑ», «йытӑ!» — тесе пӑшӑлтатать.

Казак пригибался к земле и шепотом повторял одно слово: «Собака!»

Вуту юханшывӗ хӗрринче выҫӑпа аптрани // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 45–57 с.

Вӑл ӳпне выртнӑ та темӗн пӑшӑлтатать.

Он лежал на земле ничком и что-то шептал.

Вуту юханшывӗ хӗрринче выҫӑпа аптрани // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 45–57 с.

— Попугайӑн, — пӑшӑлтатать Яковлев, веҫех кулса савӑнмалла пулассине кӗтсе, унӑн сӑмси ҫуначӗсем карӑнса тӑраҫҫӗ.

— У попугая, — шепчет Яковлев, и ноздри его раздуваются от предстоящего наслаждения.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Тух, тухни нимӗн те мар, — пӑшӑлтатать Вахнов, — урок пӗтиччен тӑратӑн та, унтан кӗретӗн.

— Иди, это ничего, — прошептал Вахнов, — постоишь до конца урока и придешь назад.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Лӑпланаймасӑр вӑл пӳлӗм тӑрӑх салхуллӑн уткаласа ҫӳрет, вара кантӑк умне пырса тӑрать те, сапаланчӑк куҫпа каҫ сӗмлӗх хупӑрласа пыракан тӗссӗр инҫете пӑхса, тарӑхса пӑшӑлтатать:

Не скоро успокаивается он и долго еще мрачно ходит по комнате, пока наконец не останавливается возле окна, рассеянно всматривается в заволакиваемую ранними сумерками серую даль и возмущенно шепчет:

Наказани пани // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Артемий Николавич, хӑвӑртрах ҫийӗр, — пӑшӑлтатать хӑраса ӳкнӗ Таня.

— Артемий Николаич, скорей кушайте, — шепчет испуганно Таня.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ку — Эвелина ун патне пынӑ та, унӑн пӳрнисене вӑрттӑн чӑмӑртаса ҫав териех савӑнӑҫлӑн пӑшӑлтатать:

Это Эвелина подошла к нему и, незаметно сжимая его пальцы, прошептала с радостным возбуждением:

XII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ставрученко-ашшӗ пуҫне усса ларать, нимӗн чӗнмесӗр итлет, анчах каярахпа ытларах та ытларах чун кӗнӗн, чавсипе Макҫӑма тӗртсе илет те пӑшӑлтатать:

Ставрученко-отец сидел, свесив голову, и молчаливо слушал, но потом стал воодушевляться все больше и больше, подталкивал Максима локтем и шептал:

X // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ҫӑра ҫӗмӗрт йывӑҫҫи хӑйӗн тӗксӗм ҫулҫисемпе пӑшӑлтатать; ҫурт патӗнче юрӑ чарӑнчӗ, анчах пӗве ҫийӗн шӑпчӑк юрри илтӗнсех тӑрать-ха.

Густая черемуха шептала темною листвой; песня около дома смолкла, но зато над прудом соловей заводил свою…

VIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Микинь пӑшӑлтатать:

Микинь шепчет:

Ҫулах, ҫавам, эс шӑрӑхчен, ҫулах эс сывлӑм типиччен! // Лина Агеносова. Ванаг, Юлий Петрович. Пӗчӗк Микинӗн пысӑк ӗҫӗсем: [калавсем] / Ю. П. Ванаг. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 32 с. — 14–15 с.

«Ҫак пушмак кама питӗ савӑнтарасса пӗлетӗп эпӗ», — кулса пӑшӑлтатать вӑл, вара, савнӑ мӑшӑрӗ ҫут тӗнчерен ӗмӗрлӗхех кайнине астумасӑр, магазина пушмак туянма кӗрет.

«Я знаю, кого эти туфельки порадуют», — шептал он с улыбкой; позабыв, что его блондиночка умерла, он решил купить их.

Ылтӑн пуҫ мимиллӗ ҫын // Александр Артемьев. Тӑван Атӑл. 1960, 3№ — 71–72 с.

Аллисем унӑн ҫӳлелле ҫӗкленчӗҫ, вӑл вӗсене питҫӑмарти ҫумне пӑчӑртарӗ, Воропаев ҫине темле тӗлӗнмелле япала ҫине пӑхнӑ пек пӑхса, вӑл тем пӑшӑлтатать, йӑл кулать.

Руки ее поднялись вверх, она обхватила ими щеки и, глядя на Воропаева, как на чудо, что-то шептала и улыбалась ему.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Эпӗ ахлатса илтӗм, манӑн юлташӑм пӑшӑлтатать: «Мӗншӗн-ха ӑна пирӗннисем пӗчченех хӑварнӑ?

Ахнул я, а мой напарник шепчет: «Что ж это наши его одного оставили?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Тӗттӗмлӗх, тӗп калаҫӑва чӑрмантармасӑр, кашни кӑвайт умӗнчен шӑппӑн пӑшӑлтатать.

А темнота, не мешая главному разговору, беседовала шепотом у каждого костра.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

— Ай-яй, вӑрӑм! — пӑшӑлтатать Василёк.

— Ну и длинные! — сопел Василек.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Мӗн кирлӗ сана унта? — пӑшӑлтатать Мейӗр, калаҫнӑҫемӗн ытларах пӑлханса пырса.

Чего тебе там нужно? — шептал он, все больше волнуясь.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Эпӗр малтан вакун ҫине хӑпарӑпӑр, вакун ҫинчен — хапха ҫине, вара хирелле вӑш кӑна тӑвӑпӑр! — пӑшӑлтатать Василёк, Андрийӗн хӑлхи ҫумне йӑпшӑнса.

Мы на вагон влезем, а с вагона на ворота — и айда в поле! — говорил Василек в самое ухо Андрию.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Эпӗ нимӗн те пӗлместӗп… — пӑшӑлтатать хӑраса ӳкнӗ пӗчӗк те хыткан хӗрарӑм.

— Я ничего не знаю… — шептала маленькая, худенькая, испуганная женщина.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫӗрле вӑл, упӑшкине ыталаса, пӑшӑлтатать:

Ночью, обнимая мужа, шептала:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней