Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӑшӑлтатать (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗр малтан вакун ҫине хӑпарӑпӑр, вакун ҫинчен — хапха ҫине, вара хирелле вӑш кӑна тӑвӑпӑр! — пӑшӑлтатать Василёк, Андрийӗн хӑлхи ҫумне йӑпшӑнса.

Мы на вагон влезем, а с вагона на ворота — и айда в поле! — говорил Василек в самое ухо Андрию.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Эпӗ нимӗн те пӗлместӗп… — пӑшӑлтатать хӑраса ӳкнӗ пӗчӗк те хыткан хӗрарӑм.

— Я ничего не знаю… — шептала маленькая, худенькая, испуганная женщина.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫӗрле вӑл, упӑшкине ыталаса, пӑшӑлтатать:

Ночью, обнимая мужа, шептала:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫил, выляса, ыйхӑллӑ пӗчӗк ҫуртсен тӑррисенчен юр шӑлса антарать, стенасем ҫумне ҫапӑнать, васкавлӑн темскер пӑшӑлтатать, ҫӗре анса, типӗ шурӑ юр пӗрчисене урам тӑрӑх хӑваласа каять…

Играл ветер, сдувая снег с крыш маленьких сонных домов, бился о стены и что-то торопливо шептал, падал на землю и гнал вдоль улицы белые облака сухих снежинок…

VI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫӗрле, ҫывӑрса каяс умӗн, Петька инҫетри ҫӑлтӑрлӑ тӳпенелле пӑхса выртать-выртать те ҫапла пӑшӑлтатать:

Ночью, перед тем как заснуть, Петька глядел в далекое, усыпанное звездами небо и мечтательно шептал:

Астрономсем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Ҫил пӗрмай темӗн пӑшӑлтатать, мӗн каласшӑн вӑл — эпӗ ниепле те ӑнланаймастӑп, ҫакна пула манӑн ҫан-ҫурӑм ҫӳҫенсе каять.

А ветер все нашептывал что-то, и я никак не мог понять, о чем он шепчет, и от этого по спине у меня бегали мурашки.

Пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Вӑл ҫакланать, кӑкӑрӗпе ҫивӗч чул ҫине ӳкет, Каролина Фогельмеер сутӑҫӑ хӗрарӑм пек кукленсе ларнӑ та: кукӑль, кукӑль, кукӑль, тесе пӑшӑлтатать, лере вара юн тӑкӑнать, хӗҫсем ялтӑртатаҫҫӗ…

Он цепляется, падает грудью на острый камень, а Каролина Фогельмейер сидит на корточках, в виде торговки, и лепечет: «Пирожки, пирожки, пирожки», — а там течет кровь, и сабли блестят нестерпимо…

XXIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

«Каролина Фогельмеер» тесе пӑшӑлтатать шӑлсӑр ҫӑвар.

«Каролина Фогельмейер», — бормочет беззубый рот.

XXIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Саша аллипе кӑкрине пӑчӑртаса тытнӑ та пӗрмай пӑшӑлтатать:

Саша прижал руку к груди и повторял одно:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Чӑнласах-и? — пӑшӑлтатать Наташа, эп ӑна темӗн мӑкӑртататӑп, хам вара халиччен туйса курман, пин хут кӗтнӗ авӑра путатӑп, нимӗн калайманнипе унӑн ятне ҫеҫ вӗҫӗ-хӗррисӗр пӑшӑлтататӑп:

Всерьез? — шепчет она, а я бормочу что-то и погружаюсь в неизведанное, тысячу раз желанное, и уже ничего не могу говорить, а только шепчу:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Лӑпкӑлӑх, чи кирли — лӑпкӑлӑх, — пӑшӑлтатать капитан.

— Спокойствие, главное — спокойствие, — шептал капитан.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ан шавла, ан шавла, — пӑшӑлтатать Буньков.

— Молчи, молчи, — шептал Буньков.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӗсем ман паталла талпӑнаҫҫӗ, анчах Саша вӗсен ҫулне пӳлет, куҫлӑхне тасата-тасата мана пӑшӑлтатать:

Они рвутся ко мне, Саша преграждает им путь, протирает очки и шепчет:

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ытала, айванӑм! — пӑшӑлтатать вӑл хӗрӳллӗн.

Обними, глупый! — просила она горячо.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир коридорта тӑратпӑр: эп ӑна ҫамкинчен, куҫӗнчен, ҫӳҫӗнчен, тутинчен, чавси ҫывӑхӗнчи ҫӗвӗ паллиллӗ аллинчен чуптӑватӑп, вӑл пур, шкул ачи пек хӗрелет, туртӑнать, темӗн пӑшӑлтатать, унталла-кунталла хӑравҫӑллӑн пӑхса: «Йӗри-тавра ҫынсем вӗт… Пӑхаҫҫӗ… Аван мар…» текелет.

Мы стояли в коридоре, и я целовал ее в лоб, и глаза, и волосы, и губы, и руку с заметным шрамом у локтя, и она краснела, как школьница, и увертывалась, и что-то шептала мне, добавляя с испугом: «Люди же вокруг… Неудобно…»

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тая ыйӑхра канӑҫсӑррӑн темскер пӑшӑлтатать.

Беспокойно что-то шепчет во сне Тая.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Сан Корчагину ҫине сурам та хурам эпӗ, а эсӗ ан турткалаш, пурпӗрех эпӗ мӗн тӑвас тенине тӑватӑпах, — Лидӑна аллинчен тытса, чӗрре кӗрсех пӑшӑлтатать Развалихин.

Развалихин схватил ее за руку и зашептал раздраженно: — Плевать я хотел на твоего Корчагина, а ты не брыкайся, а то все равно возьму.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хӑранипе шурса кайнӑ, чӗтресе тӑракан парикмахер тытӑнчӑклан пӑшӑлтатать:

Бледный, волнующийся парикмахер ответил порывисто:

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Чуна илеҫҫӗ ӗнтӗ вӗсем, ылханчӑксем, — куҫҫулне ҫӑта-ҫӑта, мӗн пуласса пӗтӗмӗшпех тавҫӑрса илеймесӗр, пӑшӑлтатать хӗр.

— Замучают меня, проклятые, — глотая слезы, с неосознанным ужасом шептала она.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Света пӗр вӗҫӗмсӗр тем калаҫать: пӗрре пӑшӑлтатать, тепре кулать.

Помоги переводом

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней