Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӑшӑлтатать (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫиллентерместпӗр-и эпир ӑна капла? — пӑшӑлтатать Роман хӑйӗн юлташӗсене.

— Не осерчал бы? — шепнул Роман спутникам.

Пӗлмесен — вӗренӗпӗр // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

— Уйрӑлатпӑр, — пӑшӑлтатать Владимир Ильич.

— Разойдёмся, — шепнул Владимир Ильич.

«Минога» // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Хушӑран хушӑ ҫеҫ хӑйӗн пӳлӗмне чупса каять те: «Аттеҫӗм, ырӑ, хаклӑ аттеҫӗм! Нивушлӗ эс урӑх ҫук? Епле-ха пурӑнмалла сансӑр?» — тесе пӑшӑлтатать.

Только иногда убегал в свою маленькую комнату на антресолях: «Папа, умный, любимый! Неужели тебя нет? Как нам быть без тебя?»

Ашшӗ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ҫут кӗрен тӗслӗ кушак клеверӗ ҫинче шыв тултарнӑ витресем лараҫҫӗ, вӗсене бук йывӑҫҫинчен якатса тунӑ хӑма татӑкӗсемпе витнӗ, витресен ҫумӗнче Катерина хӗвелпе пиҫнӗ тулли урисене тӑсса ларнӑ та, питрив шатиг чечекӗн ҫут сенкер ҫунаттисене чӗпӗтсе илет, хӑй тӑртаннӑ тутисемпе темӗн ҫинчен пӑшӑлтатать.

На розовом кошачьем клевере стояли ведра с водой, прикрытые стругаными буковыми дощечками, и возле ведер, протянув полные загорелые ноги, сидела Катерина и щипала сиреневый венчик питрова батига, пришептывая что-то припухлыми, чуть вывороченными, жадными губами.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хӑй шурӑ кӗпе пек шап-шурӑ, пӑшӑлтатать: «Вилетӗп, — тет, казак, сывӑ пул, чӗрӗ юлсан казаксене кала, мана ан манччӑр» тет.

И бледная она, как рубашка, и шепчет: «Умираю, — говорит, — казак, прощай, будешь жив — передай казакам, чтоб не забывали».

Мария // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 211–218 с.

— Эпир паянхи вӑхӑта килти пек пӗрле ирттерме палӑртса хутӑмӑр, — пӑшӑлтатать мана Дульник.

— Мы предполагали вместе провести остаток дня, — шепнул мне Дульник.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тӗрлӗ шухӑш илтрӗм эпӗ хам таврара, хӑшӗ пӑшӑлтатать, хӑшӗ хытах калать.

Вокруг себя я слышал предположения, произнесенные и громко и топотом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Чим-ха, Сережа, — пӑшӑлтатать Аня, ӑрӑмланӑ пек тинӗселле пӑхса.

— Подожди, Сереженька, — шепчет Аня и глядит на море, как завороженная.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл вӗҫӗмсӗр пӑшӑлтатать, чӗтрет, ҫуннӑ пек мӑкӑрланать.

Вся она двигалась, дрожала, дымилась без конца, словно горела.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— «Европа», «Европа», — шанчӑклӑн пӑшӑлтатать Ференц.

— «Европа», «Европа», — уверенно шептал Ференц.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Гараж, — пӑшӑлтатать Ференц, лутра вӑрӑм ҫурта тӗттӗмре пӑхса.

— Гараж, — прошептал Ференц, разглядывая в темноте длинное приземистое строение.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Юра! — пӑшӑлтатать вӑл тӑнран кайнӑ евӗр, вӗри ҫамкипе йӗпе йывӑҫ хуппи ҫумне пӑчӑртанса.

— Юра! — шептала она почти в забытье, прижимаясь горячим лбом к мокрой коре.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫил унӑн ятне каласа пӑшӑлтатать, вӑл лерен, Тисса леш енчен, ҫапӑҫусен шавӗ вӑйсӑррӑн илтӗнекен ҫӗрте», Юрий сассине илсе килет.

Ветер шепчет ее имя, это он доносит слова Юрия, оттуда, из-за Тиссы, где глухо рокочут бои.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Час-часах ыттисенчен пӑрӑна пуҫларӗ, ури-мӗнӗпех Паша инкен сарлака диванӗ ҫине хӑпарса ларать те хӑй тӗллӗн тем пӑшӑлтатать.

Часто уединялся, садился с ногами на тети Пашину оттоманку и шептал что-то.

Холмогор // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Постра тӑтӑм, постра тӑтӑм, — вӗриленсе пӑшӑлтатать Черныш.

— На посту, на посту, — жарко шепчет Черныш.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Цыганка ун ҫине амӑшӗ пекех ачашшӑн пӑхать, тӗксӗм аллипе ӑна вӗри питҫӑмартийӗнчен лӑпкать, ӑна вӑл: «Илемлӗ тусем эсир, Альпа тӑвӗсем!» — тесе пӑшӑлтатать.

Она смотрит на него ласково, как его мать, гладит смуглой рукой по горячей щеке и шепчет ему: «Красивые горы, вы, Альпы!»

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Иртсе кайтӑрах, иртсе кайтӑрах! — чунтан-вартан пӑшӑлтатать тахӑшӗ Черныш айӗнче.

— Пронеси, пронеси! — жарко шептал кто-то под Чернышом.

XIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кӗпе айӗнче унӑн ҫан-ҫурӑмӗ сӑрӑлтатать, — Хома аллисемпе тӑпрана ывӑҫласа илет те, чӗрнисене хуҫа-хуҫа, ҫапла пӑшӑлтатать:

Под рубахой у него холодок ходил; Хома загребал руками землю и, ломая ногти, шептал:

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Эпӗ тепре килетӗп! — пӑшӑлтатать вӑл.

— Я еще вернусь! — шепчут его губы.

Бик! Бик! // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Уйӑх ҫинче мӗн чухлӗ ҫын! — пӑшӑлтатать Туй.

Сколько на луне людей! — шепчет Туй.

Бик! Бик! // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней