Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӗлсӗр (тĕпĕ: тӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр урам тӑваткалӗ чухлӗ кайсан, Кошевой Иван Алексеевич еннелле ҫаврӑнчӗ, унӑн хӗрачанни пек кӳпшекрех тутинче тӗлсӗр кулӑ выляни палӑрчӗ.

Прошли квартал, и Кошевой повернулся к Ивану Алексеевичу, на полных, девичьих губах его блуждала потерявшаяся улыбка:

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав тӑрлавсӑрлӑха пула корпуспа Туземнӑй дивизи чаҫӗсенче урӑм-сурӑм пӑтрашуллӑ пурнӑҫ тапраннӑ; тӗлсӗр, час-часах тата пӗр-пӗринпе килӗшсе тӑман распоряженисем пани ахаль те хӗрсе ҫитнӗ лару-тӑрӑва пушшех ҫивӗчлетсе янӑ.

Все это создавало неразбериху, бестолковые, зачастую несогласованные распоряжения, накаляло и без того напряженно-нервную атмосферу.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайрӗ, унтан, кӑвак тутине каллех тӗлсӗр кулӑпа ейӗлтерсе, малтанхи пекех хӑрушла сасӑпа тӑрӑлтатса такмакласа кайрӗ:

 Он побагровел и, вновь вытягивая голубые губы в бессмысленную улыбку, тем же жутким речитативом продолжал:

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах чех разведчикӗсем тӑрӑх залп панӑ хыҫҫӑн нимӗҫсем пӗтӗм участоксенче хускалса кайнӑ та, тӗлсӗр перкелешӳ вӑхӑтӗнче икӗ казака вӗлерчӗҫ, пӗрне амантрӗҫ.

Но когда по чехам-разведчикам дали залп, немцы встревожились на всем участке, бесцельно стреляя, убили двух казаков, одного ранили.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хутлам-хутламлӑ сӑрт хысакӗ хыҫӗнче юпленсе каякан ҫул пытанса выртать, этемсене тӗлӗк пек тӗлсӗр курӑнса выртакан сенкер пӗлӗтпе ҫӗр хӗрринелле утма илӗртет, анчах ниепле те илӗртсе илеймест, мӗншӗн тесен кулленхи пурнӑҫ кашни этемех хӑйӗн кил-ҫурчӗ ҫумне ҫыхса лартнӑ, вӗсем йывӑр ӗҫпе асапланаҫҫӗ, авӑн ҫапса халтан каяҫҫӗ, ҫавӑнпа та вӑрӑм ҫул, пӗр чунсӑр салхуллӑ йӗр пек кӑна, тавракурӑм ҫиппине татса, куҫа курӑнми инҫете путса ҫухалать.

За волнистой хребтиной горы скрывалась разветвленная дорога, — тщетно она манила людей шагать туда, за изумрудную, неясную, как сон, нитку горизонта, в неизведанные пространства, — люди, прикованные к жилью, к будням своим, изнывали в работе, рвали на молотьбе силы, и дорога — безлюдный тоскующий след — текла, перерезая горизонт, в невидь.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья аллине тӗлсӗр сулса илчӗ те пӳрт еннелле ҫаврӑнчӗ.

Наталья неопределенно повела рукой и отвернулась.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӑвӑннипе, ҫилленнипе тата хӑранипе Митькӑн тӗлсӗр сапаланчӑк пичӗ ҫине уяр ҫанталӑкри сывлӑм нӳрӗклӗхӗ пек вӗтӗ тар пӗрчисем пӑчӑртатса тухрӗҫ.

Отчаяние, злоба, трусость выдавили на растерянном Митькином лице пот, скупой, как росная сырость в засуху.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ҫук, чунӑмҫӑм, эпӗ нихҫан та тӗлсӗр пемен! — хирӗҫ тавӑрчӗ Шошин, ун патне ҫитсен.

— Нет, сердешный мой, промаха я не даю! — возразил Шошин, подходя.

I // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Урия арӑмӗ пек, вӑл хӑй тунӑ ҫылӑхне пытарасшӑн ӗнтӗ, ҫавӑнпа ҫакӑн пек тӗлсӗр вӑхӑтра ман пата килет…

Мысль о том, что она, как жена Урии, хочет скрыть уже совершенный грех свой и что она затем в такой неурочный час идет ко мне.

XXII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Анчах ку пӗр тӗлсӗр ӗҫ пулнине ҫийӗнчех ӑнланса илчӗ те: «ҫитет!» терӗ вӑл хӑйне хӑй.

Но тут же понял, что это бесцельное занятие, и сказал себе: «Все!»

XIV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ерофей Кузьмич колхоза кӗнӗ те пур ҫынна та тӗлӗнтерсе ҫав тери тӑрӑшса ӗҫлеме тытӑннӑ: колхозниксем умӗнче шанчӑка тухмалла пулнӑ, унсӑр пуҫне тата тӗлсӗр ҫапкаланса ҫӳренӗ ҫулсенче тумасӑр юлнӑ ӗҫсене ватӑлӑх килсе ҫитиччен туса ӗлкӗрмелле пулнӑ.

Вступив в колхоз, Ерофей Кузьмич начал работать в нем, всем на удивление, много и старательно: надо было снискать себе у колхозников милость, заслужить их доверие и, пока не сломила старость, наверстать упущенное за годы бесцельных скитаний.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Евдокия Тимофеевна ҫутӑ сӳнсенех хӑраса ӳксе, Володян чавсинчен ҫавӑрса тытрӗ те халӗ ун чавсине аллинчен вӗҫертмесӗр, пӗрмай тӗлсӗр пӗр-пӗрин ҫумне пырса ҫапӑнакан мӗлкесем хушшинче, аташса ҫӳрекен тӗксӗм ҫутӑ хушӑкӗсемпе ерипен тӗпсӗр тӗттӗмлӗхе кайса ҫухалакан, йӑл-йӑл ҫутӑлса тӑракан ӳкнӗ ҫутӑсем хушшинче, ҫухалса кайнӑ пекех туйрӗ хӑйне.

Евдокия Тимофеевна, не выпуская Володиного локтя (за который она боязливо ухватилась, как только погас свет), почувствовала себя заблудившейся в этой кромешной путанице сшибающихся друг с другом теней, мутных, плутающих просветов, мерцающих отблесков, медленно тонущих в бездонном мраке.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тутисем унӑн чаплатса илчӗҫ, хуллен уҫӑлчӗҫ те вӗсем хушшинчен вара кӗске, тӗлсӗр хӑрӑлтату сирпӗнсе тухрӗ.

Губы его чмокнули, медленно раскрылись, и из них вырвалось короткое, бессмысленное хрипение.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кӗтессене пур ҫӗре те будкӑсем, пуш тункатасем, тӗлсӗр пичкесем евӗр шӑтӑксемпе йӗнӗсем тӑва-тӑва вырнаҫтарнӑччӗ.

Во всех углах были устроены норки и логовища в виде будочек, пустых пней, бочек без доньев.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хам мӗн курни, мӗн вулани е илтни — пурте-пурте чӗрӗлсе тӑрать вара манра, пурте вӗсем нихӑҫан пулман ҫутӑпа ҫунса ялкӑшаҫҫӗ, пӗлтерешӗсем пурин те виҫесӗр, тӗлсӗр.

Все, что я видел, о чем читал или слышал, — все оживляется во мне, все приобретает необычайно яркий свет и глубокий, бездонный смысл.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл сӑмаха тӗлсӗр персе ямасть, пурпӗрех тӗл тивертет, тӗлсӗр перекен ҫын мар вӑл!

Уж он слово мимо не пустит, а непременно влепит в точку, не таковский он, чтобы мимо пулять!

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эпӗ нихҫан та тӗлсӗр калаҫмастӑп, ман ун пек пулмасть, анчах эсир, Макарушкапа иксӗр, клирос ҫинчи тиаккӑн пек, ман ҫине черетпе кӑшкӑратӑр, паллах ӗнтӗ, эпӗ вара ирӗксӗрех хам шухӑш йӗрӗнчен пӑрӑнса каятӑп.

Я сроду мимо не скажу, у меня этого не бывает, а вы с Макарушкой по очереди возглашаете на меня, как дьякона с клироса, и, само собой, я нехотяючи сбиваюсь с протекания моих мыслей.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Унтан унӑн тӗлсӗр пӑхкаласа пыракан куҫӗсем тӳпере курӑни-курӑнми пӑнча асӑрхарӗҫ.

Потом рассеянно блуждающий взгляд его поймал в небе еле приметную точку.

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Давыдов чӗркеленсе пӗтнӗ, шупкалса кайнӑ атӑ тӑхӑннӑ урине урапа ҫинчен усса ларать, ватӑ ҫын евӗр пӗкӗрӗлнӗ хӑй, енчен енне тӗлсӗр пӑхкалать.

Давыдов сидел на бричке, свесив ноги в обшарпанных, порыжелых сапогах, старчески горбясь и безучастно глядя по сторонам.

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑрансан, Яков Лукич нумайччен вырӑн ҫинчен анмарӗ, анранӑ ҫын евӗр, тӗлсӗр куҫӗсемпе шикленсе пӑхса ларчӗ.

Проснувшись, Яков Лукич долго сидел на кровати, тупо смотрел перед собой ошалело испуганными глазами.

II сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней