Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

илтнӗ (тĕпĕ: илт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чир тӗлӗшпе эпӗ рапорт патӑм, илтнӗ пулӗ-и эсир?

Вы слышали, что я подал рапорт о болезни?

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах илтнӗ.

Но слышал.

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Илтнӗ.

Слышал.

I // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Илтнӗ пулӗ-и хӑйсен салтакӗсенчен хӑшӗ ҫӑкӑр ытларах ҫиме пултарни пирки ик рота командирӗ тавлашни ҫинчен ҫӳрекен юмаха?

Знаете известный случай, как два ротных командира поспорили, чей солдат больше съест хлеба?

I // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Эпӗ вара, тен, илтнӗ пуль, ун тӑван пиччӗшӗ, Иван Иваныч…

А я, может, помните, ее родной брат, Иван Иваныч…

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Хӑрушӑ япаласем илтнӗ хыҫҫӑн ахаль япала ҫинчен калаҫас та килмерӗ.

После страшных рассказов не хотелось уж говорить о том, что обыкновенно.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Купса мӗнле мухтаннине илтнӗ те хайхискерсем, ну, картса хунӑ ҫавна хӑйсем валли.

Ну, услыхали это они, как купец хвастает, и взяли себе во внимание.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

«Сахалрахӑшӗ нумайрахӑшне пӑхӑнать», «кашкӑр кӗтӳне лексен, кашкӑрлах ӳлеме тивет», — текен вырӑс сӑмахӗсене пурте илтнӗ ӗнтӗ эпир.

Помоги переводом

Диагноз лартӑнчӗ, чӗрӗлмелле... // Аркадий Русаков. https://chuvash.org/blogs/comments/4954.html

Хам эпӗ Тим ялӗнче Курск кӗпӗрнинче ҫуралнӑ, тен, илтнӗ те пулӗ?

Сам я уроженный, может, слыхал, из Тима, Курской губернии.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Егорушка килте Драницкая графиня ҫинчен те нумай илтнӗ.

Много слышал у себя дома Егорушка и о графине Драницкой.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл ӑна нихӑҫан та курман, анчах ун ҫинчен питӗ тӑтӑш илтнӗ, ҫавна май час-часах ӑна хӑйӗн ӑсӗнче сӑнарланӑ.

Он никогда не видел его, но очень часто слышал о нем и нередко рисовал его в своем воображении.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Сасартӑк Дениска кулкалама пӑрахрӗ, сӑн-пичӗ унӑн Кузьмичов вӑрҫнӑ е патакпа ҫапма тӑнӑ чухнехи евӗрех — унран та ытларах пуль-ха — сыхлануллӑ пулса тӑчӗ; пӗр хушӑ итлесе тӑнӑ хыҫҫӑн вӑл хӑрах чӗркуҫҫийӗ ҫине чӗркуҫленчӗ, халь ӗнтӗ ун пичӗ ҫине темле тухатмӑшла усал япала илтнӗ чухнехи пек пулакан сехӗрленӳ йӗрӗсем шуса тухрӗҫ.

Вдруг Дениска сделал очень серьезное лицо, какого он не делал, даже когда Кузьмичов распекал его или замахивался на него палкой; прислушиваясь, он тихо опустился на одно колено, и на лице его показалось выражение строгости и страха, какое бывает у людей, слышащих ересь.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Пулма пултараймасть! — терӗ Соколов, илтнӗ хыпара шанмасӑр.

— Не может быть! — воскликнул Соколов, не веря своим ушам.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавна илтнӗ Рада тем пек хӑраса ӳкрӗ пулин те чӳрече умӗнчех тӑчӗ; сасартӑк вӑл юнашарти тӑкӑрлӑкран чупса килекен башибузуксем икӗ пӑлхара урам варринчех ҫӗҫӗпе чиксе вӗлернине курах кайрӗ…

Ошеломленная, подавленная, стояла она у окна и вдруг увидела, как из соседнего переулка выбежали башибузуки с обнаженными ножами в руках, нагнали двух болгар и зарезали их…

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ружӑна Стоян калать: «Ружа, илтнӗ пул мана, Кунӑма хӗрхенес ҫук, Тӗнче маншӑн савӑк мар, Маттур нихҫан йӗрес ҫук.

И Руже Стоян промолвил: «Ружа, сноха попова, Не жалко мне своей жизни, И белый свет уж не мил мне. Юнак не жалеет, не плачет.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Илтнӗ, эпир те илтнӗ, — сӑмах хушрӗ Цанко бай, — кусем ытла катара пурӑнаҫҫӗ те, тӗнчери хыпарсене нимӗн те пӗлмеҫҫӗ тетӗн пуль-ха эс?

— Слыхали, слыхали и мы, — проговорил дядо Цанко, — ты думаешь, если мы живем в глуши, так и не знаем, что на свете творится?

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эмексиз-Пехливан виллине чавса кӑларнӑ хыҫҫӑн — илтнӗ пуль ун ҫинчен? — тӗрӗксем йӑлт чурӑсланса кайрӗҫ…

А с тех пор как выкопали труп Эмексиз-Пехливана, — знаешь, небось? — турки совсем озверели…

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак йытӑ вӗрнине те таҫта илтнӗ пек пулчӗ, элле ӑна ҫавӑн пек туйӑнчӗ кӑна-ши.

Этот лай был ему как будто знаком, или, может быть, так ему показалось.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах хальхинче вӑл, Огнянов каланинчен хӑйне Лалка епле юратса тӑнине илтнӗ хыҫҫӑн, мӗскӗн хӗрӗн пурнӑҫӗ йывӑр килесрен чӗри хӗссе-хӗссе ыратрӗ.

Но сейчас, когда он узнал от Огнянова о чувстве Лалки, сладостно и сильно польстившем его самолюбию, и о грозившей ей беде, сердце его неожиданно сжалось от боли.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Любрбратичпа Божо Петрович темиҫе пин тӗрӗке аркатса тӑкнӑ, — терӗ Мичо бай, хаваслӑхне тӑсас тесе, хӑй илтнӗ хыпара вӑл пайӑн-пайӑн ҫеҫ каласа пама шутларӗ…

— Любобратич и Божо Петрович ухлопали несколько тысяч турок, — ответил Мичо, решив сообщать новость по частям, чтобы продлить удовольствие.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней