Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хыврӗ (тĕпĕ: хыв) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лукашка, хӑйне ҫӗлӗкӗнчен ан паллаччӑр тесе, ӑна хыврӗ те чӳрече айне лӑпчӑнчӗ.

Лукашка скинул шапку, чтобы по ней не приметили его, и присел под окно.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ну, ак эп сире валли пешкеш илсе килтӗм, — вара Лукашка пилӗкне салтрӗ те хайӗн чӗн пиҫиххи ҫумӗнче ҫакӑнса тӑракан икӗ кинжалран пӗрне хыврӗ.

— Ну, так вот я вам пешкеш привез, — и Лукашка распоясался и снял один из двух кинжалов, которые висели у него на ремне.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лукашка ҫӗлӗкне хыврӗ те ун патне пычӗ.

Лукашка снял шапку и подошел.

XXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вуласа пӗтерсен, Мигунов подполковник куҫлӑхне хыврӗ те ӑна йӗнни ӑшне пытарчӗ.

Окончив чтение, подполковник Мигунов снял очки и спрятал их в футляр.

XX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл Ромашов пуҫӗнчен карттусне хыврӗ те унӑн ҫемҫе ҫӳҫне майӗпен-майӗпен сӑтӑрма, пӗрчӗн-пӗрчӗн суйлама тапратрӗ, — Енчен те эсир хӑвӑршӑн пысӑк ят, пысӑк вырӑн ҫӗнсе илме пултарайсанччӗ!..

Она сняла с головы Ромашова фуражку и стала потихоньку гладить и перебирать его мягкие волосы, — Если бы вы могли завоевать себе большое имя, большое положение!..

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Анчах тем мар! — Световидов икӗ хутчен хӑвӑрттӑн та пӑлханчӑклӑн хӗрес хыврӗ.

— Но ничего! — Световидов быстро и нервно перекрестился два раза.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл рясине хыврӗ, кӑкӑрне сӑтӑркаларӗ, вара васкамасӑр ҫыххине салтрӗ.

Он снял рясу, погладил себя по груди и не спеша развернул сверток.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Кӗлтуса пӗтерсен, вӑл чӳречесене, алӑка, Егорушкӑна, Иван Иваныча хӗрес хыврӗ те пӗчӗк диван ҫине минтерсӗрех выртрӗ, хӑйӗн сӑхманӗпе витӗнчӗ.

Помолившись, он перекрестил окна, дверь, Егорушку, Ивана Иваныча, лег без подушки на диванчик и укрылся своим кафтаном.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Христофор атте ун кӗпине хыврӗ те, хӑйне кӑтӑклантарнӑ чухнехи пек хӑвӑрт-хӑвӑрт сывласа та хутланса, Егорушкӑн кӑкӑрне сӑтӑрма пуҫларӗ.

О. Христофор снял с него сорочку и, пожимаясь, прерывисто дыша, как будто ему самому было щекотно, стал растирать Егорушке грудь.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл сӑхманне хыврӗ, Егорушка вара хӑйӗн умӗнче Робинзон Крузене курчӗ.

Он снял кафтан, и Егорушка увидел перед собой Робинзона Крузе.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Егорушка пальтине хыврӗ, куккӑшпе Христофор аттен аллисене чуптурӗ, вара сӗтел хушшине ларчӗ.

Егорушка снял пальто, поцеловал руку дяде и о. Христофору и сел за стол.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл аттине кӑна хыврӗ, выртрӗ те сурӑх тирӗнчен ҫӗлетнӗ тӑлӑппа витӗнчӗ.

Он снял только сапоги, лег и укрылся овчинным тулупом.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Егорушка шӗлепкине хыврӗ, нимӗн те чӗнмерӗ, анчах ҫӑварӗнчи пӑтӑ тутине ҫавӑнтах туйми пулса ларчӗ, тата Пантелейна Вася хӑй хутне мӗнле кӗни те ун хӑлхине кӗмерӗ ӗнтӗ.

Егорушка снял шляпу и не сказал ни слова, но уж не понимал вкуса каши и не слышал, как вступились за него Пантелей и Вася.

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Христофор атте рясине, сӑхманне хыврӗ те, Егорушка, ун ҫине пӑхса, тӗлӗнсе хытсах кайрӗ.

О. Христофор снял рясу, пояс и кафтан, и Егорушка, взглянув на него, замер от удивления.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Анчах вӑл хальхинче чире хыврӗ, каласшӑн пулмарӗ.

Но он отказался говорить, ссылаясь на недомогание.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗнле комитетӑн? — нимӗне пӗлмене хыврӗ тухтӑр.

— Какого комитета? — спросил он, делая вид, что ничего не понимает.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кунта вӗсене хуралҫӑ вырӑнне юлнӑ ҫамрӑк кӗтӳҫӗ те пулӑшма тӑчӗ, вӑл Огнянӑвӑн царвулине хыврӗ, урине юрпа сӑтӑрчӗ.

Товарищам помогал мальчик-подпасок, оставшийся здесь за сторожа; он снял с Огнянова царвули и снегом растирал ему ноги.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ларнӑ ҫӗртен тӑчӗ те вӑл, ҫыран хӗрринчен типӗ хӑмӑш касса, шӑлаварне хыврӗ, вара Хаджи Димитр вӑхӑтӗнче сурана мӗнле ҫумалли меслетпе хӑй суранне ҫума шут тытрӗ.

Он встал, срезал стебель сухого тростника, росшего у берега, и снял брюки, чтобы промыть рану по способу, который он знал еще со времен Хаджи Димитра.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл хӑйне хӑй ҫилле хыврӗ.

Он сердился на себя самого.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каблешков ҫилле хыврӗ.

Каблешков вспыхнул.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней