Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӗлкӗреймен (тĕпĕ: ӗлкӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӳррипе каласан, вӑл пупа куҫӑн курма та ӗлкӗреймен.

Надо сказать, что он и в глаза не видел священника.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шухӑша кайса пынӑ вӑхӑтра ӑна хӗрарӑм сехри хӑпса шари ҫухӑрни илтӗнсе кайнӑ; Рахметов ҫаврӑнса пӑхнӑ та шарабан ҫинче ларса пыракан дамӑн лаши ӗрӗхсе кайнине курнӑ, тилхепине дама хӑй тытса пынӑ пулнӑ, анчах та лашине тытса чарайман, тилхепи ҫӗртре сӗтӗрӗнсе пынӑ — лаша Рахметов патне ҫитесси икӗ метр ҫеҫ юлнӑ; Рахметов ҫул варринелле ыткӑннӑ, анчах лаша ун ҫумӗнченех вӗҫтерсе иртсе кайнӑ, вӑл чӗлпӗре тытма ӗлкӗреймен, шарабанӑн хыҫалти тӗнӗлӗнчен ҫеҫ ярса тытма ӗлкӗрнӗ — тытса чарнӑ, анчах хӑй те ӳкнӗ.

Он был пробужден от раздумья отчаянным криком женщины; взглянул: лошадь понесла даму, катавшуюся в шарабане, дама сама правила и не справилась, вожжи волочились по земле — лошадь была уже в двух шагах от Рахметова; он бросился на середину дороги, но лошадь уж пронеслась мимо, он не успел поймать повода, успел только схватиться за заднюю ось шарабана — и остановил, но упал.

XXIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ку вӑхӑт тӗлне мастерской питӗ пысӑкланса кайрӗ, Вера Павловна касма пӗччен ӗлкӗреймен пирки тепӗр закройшица кирлӗ пулчӗ; Вера Павловнӑна шалу тепӗр закройшицӑна панӑ чухлех памалла турӗҫ; Вера Павловна ыйтнипе, вӑл унччен усламран уйӑрса пынӑ укҫана, ӗҫленӗшӗн тӳленисӗр пуҫне, каялла кассӑна хучӗҫ.

К этому времени мастерская приняла уже такой размер, что Вера Павловна не успевала одна быть закройщицею, надобно было иметь еще другую; Вере Павловне положили такое жалованье, как другой закройщице; деньги, которые прежде откладывала Вера Павловна из прибыли, теперь были приняты назад в кассу по ее просьбе, кроме того, что следовало ей как закройщице.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Чэнӗн кӑвакара пуҫланӑ кӗске ҫӳҫне сулхӑн ҫил варкӑштарса иртет, сивӗнме ӗлкӗреймен хӗвел пайӑркисем унӑн вӗри ҫапнӑ хыҫҫӑнхи пек тӗксӗмленсе пыракан сӑн-питне ӑшӑтаҫҫӗ.

Холодный ветер шевелил короткие с проседью волосы Чэня, но солнце, хотя уже наступила зима, еще припекало.

Йӑлтӑр ҫутӑ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67–76 стр.

Кӗрнеклӗ хатӗрлевҫӗ лавҫа усал сасӑпа: «Хӑвала!» — тесе кӑшкӑрнӑ та, ун аллинчи чӑпӑрккана туртса илсе, сылтӑмри, тӗпри лашана хӑмсарнӑ, анчах ӑна ҫапма ӗлкӗреймен: иккӗмӗш хут пенипе вӑл урапа ҫине кайса ӳкнӗ.

Коренастый заготовитель дурным голосом крикнул вознице: «Гони!» — и, вырвав у него из руки кнут, замахнулся на правую дышловую, но хлестнуть ее не успел: второй выстрел уложил его на дрожках.

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Асӑрхама ӗлкӗреймен те вӑл, пичеври лашин таканӗ хӑпнӑ.

Недоглядел он, и пристяжная расковалась в дороге.

X сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫынсене пӗлместӗп, вӗсене пӗлсе ҫитме ӗлкӗреймен пулсан, мӗнле шуйттанла руководитель пулам-ха эпӗ?

Какой же из меня руководитель, к черту, если я людей не знаю, не успел узнать?

VII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Сӑвакан сӗт сирпӗнчӗкӗ пек ӑшӑ тумламсем тӗтреллӗ шӑплӑхра пытанса выртакан ҫӗр ҫине тӳп-тӳрӗ анаҫҫӗ, типме ӗлкӗреймен кӑпӑклӑ кӳлленчӗксенче шурӑ хӑмпӑсем пулса хӑпараҫҫӗ; питӗ лӑпкӑ та йӑваш ҫуллахи вӗтӗ ҫумӑр: чечексем те пуҫне усмаҫҫӗ, кил картисенче чӑхсем те унтан хӳтлӗх шырамаҫҫӗ.

Теплые, словно брызги парного молока, капли отвесно падали на затаившуюся в туманной тишине землю, белыми пузырями вспухали на непросохших, пенистых лужах; и так тих и мирен был этот летний негустой дождь, что даже цветы не склоняли головок, даже куры по дворам не искали от него укрытия.

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хуа Да-ма хӗрарӑм кӑтартнӑ еннелле пӑхрӗ те курӑк шӑтма ӗлкӗреймен ҫерем татӑкӗсемпе витсе хунӑ мӗскӗн вилтӑприне курчӗ.

Старуха Хуа посмотрела в указанном направлении, но не увидела ничего, кроме жалкого холмика из комков желтой земли, еще не заросшей травой.

IV // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Урапа йӗрри лакӑмӗсенче тӑпра сӑрхӑнтарса илеймен ҫумӑр шывӗ халӗ те кӳлленсе тӑрать-ха, анчах Гремячий Лог хуторӗ ҫийӗн, тирексенчен те ҫӳлерех, ирхи шупка-хӗрлӗ тӗтре ҫӗкленчӗ, шалкӑм ҫумӑр ҫуса тасатнӑ пек курӑнакан йӑлтӑртатми тӗксӗм-кӑвак тӳпере тул ҫутӑлнӑ тӗле пытанса ӗлкӗреймен ҫамрӑк кӗмӗл уйӑх ҫутӑ тӗсне ҫухатсах пырать.

По колеям дороги еще стояла не впитанная почвой дождевая влага, но над Гремячим Логом уже поднимались выше тополей розовые утренние туманы, и на матовой синеве небес, словно начисто вымытый ливнем, тускнел застигнутый рассветом серебряный месяц.

40-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Анчах вӑл Тубянскине ҫитме те ӗлкӗреймен, ун лаши тӗнчене тӗлӗнтере пуҫланӑ…

Но не успел он добраться до Тубянского, как с лошадью стали вершиться чудеса…

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл хаҫатсем пирӗн пата ҫитме ӗлкӗреймен пулӗ-ха.

Видно, эти газеты не дошли до нас.

27-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Давыдов килсе ҫитиччен пӗр кун маларах ҫакӑн пек ӗҫ пулса иртрӗ: иккӗмӗш бригада ҫумне ҫирӗплетнӗ Макар Нагульновпа Любишкин иртен пуҫласа пӗр вӑтӑр киле яхӑн кӗре-кӗре тухрӗҫ, каҫхине вара, Разметновпа секретарь ял Советӗнчен тухса кайсан, Макар кӑнтӑрла хӑй кӗрсе тухма ӗлкӗреймен кил хуҫисене ял Советне чӗнтерме тытӑнчӗ.

А за день до возвращения Давыдова случилось следующее: Макар Нагульнов, прикрепленный ко второй бригаде, с утра обошел вместе с Любишкиным около тридцати дворов, а вечером, когда из сельсовета ушли Размётнов и секретарь, стал вызывать туда тех домохозяев, дворы которых не успел обойти днем.

24-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тепӗр кунхине, вилме ӗлкӗреймен Щукарь мучи тӑрса тухнӑ та хутор тӑрӑх лакӑштаттарса пырать, кашни тӗл пулан ҫыннах ҫапла каласа парать хӑй: ун патне Давыдовпа Нагульнов хӑнана пынӑ пулать, вӗсем ҫак мучирен акана тухас тӗле ака-суха таврашне юсаҫ тӗлӗшпе тата колхозри ытти ӗҫсем пирки канаш ыйтнӑ пулать.

На другой день, не успевши помереть, дед Щукарь уже ковылял по хутору и каждому встречному рассказывал, как в гости к нему приходили Давыдов с Нагульновым, как они спрашивали его советов насчет ремонта к посевной инвентаря и прочих колхозных дел.

17-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тепӗр кунхине, вилме ӗлкӗреймен Щукарь мучи тӑрса тухнӑ та хутор тӑрӑх лакӑштаттарса пырать, кашни тӗл пулан ҫыннах ҫапла каласа парать хӑй: ун патне Давыдовпа Нагульнов хӑнана пынӑ пулать, вӗсем ҫак мучирен акана тухас тӗле ака-суха таврашне юсаҫ тӗлӗшпе тата колхозри ытти ӗҫсем пирки канаш ыйтнӑ пулать.

На другой день, не успевши помереть, дед Щукарь уже ковылял по хутору и каждому встречному рассказывал, как в гости к нему приходили Давыдов с Нагульновым, как они спрашивали его советов насчет ремонта к посевной инвентаря и прочих колхозных дел.

17-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Аркашка сарӑ пӗчӗк сухалне шӑлкаласа утать, выльӑх хырӑмӗнче ҫӗрме ӗлкӗреймен кукуруза пӗрчисем курӑнса выртакан вӑкӑр тислӗкӗ ҫинелле кӑтартать:

Аркашка поглаживал русую бороду, указывал на бычий помет с торчавшими из него непереваренными зернами кукурузы:

7-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫынсен характерне пӗлсе ҫитме ӗлкӗреймен тискер кайӑксем хӑйсене тӗксе илнӗшӗн ҫилленеҫҫӗ, урисемпе читлӗх решеткисене ҫапаҫҫӗ те, хаяррӑн чӗтренекен ҫӑварӗсене карса, ҫухӑрса яраҫҫӗ.

Те звери, которые еще не ознакомились с характером людей, сердятся на них, бьют лапами по прутьям клеток и ревут, открывая гневно дрожащие пасти.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Хӑлӑпа вӗҫертсе ӗлкӗреймен пулсан урайне туртса ӳкеретчӗ пулӗ.

Еле успел ухватить, а то из петель вырвало бы.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Вӗсенчен ӳкекен хура мӗлкӗсем симӗсӗн курӑнакан илемлӗ хумсене тӗксӗмлетсе тӑраҫҫӗ, ҫакӑнпа вӗсем пӗртен-пӗр хусканӑва, шыв чарӑнмасӑр шӑпӑлтатнипе кӑпӑксем ассӑн сывланине тата ту хыҫӗнчен тухма ӗлкӗреймен уйӑхӑн кӑвак кӗмӗл йӑлтӑрккипе пӗрле пӗтӗм йӗри-таврара тӑракан вӑрттӑн шӑплӑха пӑсакан пур сас-чӗве те хупласа хурасшӑн пек туйӑнаҫҫӗ.

С них на пышные зеленоватые гребни волн упали черные тени и одевают их, как бы желая остановить единственное движение, заглушить немолчный плеск воды и вздохи пены, — все звуки, которые нарушают тайную тишину, разлитую вокруг вместе с голубым серебром сияния луны, еще скрытой за горными вершинами.

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

Тӗм айӗнче Манефа карчӑк ларать, ҫумӑр пуҫланиччен пирне пуҫтарма ӗлкӗреймен ахӑр вӑл.

Под кустом сидела бабка Манефа, как видно не успевшая собрать их до дождя.

36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней