Поиск

Шырав ĕçĕ:

каҫ сăмах пирĕн базăра пур.

каҫ (тĕпĕ: каҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вут ҫути мӗн чухлӗ хӑвӑртрах чакать, уйӑх ҫутиллӗ каҫ ҫавӑн чухлӗ лайӑхрах курӑнать.
И чем скорее догорал огонь, тем виднее становилась лунная ночь.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Тӗрӗсех ӗнтӗ ку, крещени каҫ вут хыпса илнӗ пирӗн ҫурта…
Это верно, под Крещенье ночью загорелась изба…

Малтан ун куҫӗнче ялтӑркка хӗлхемсем, унтан асамат кӗперӗсем, юлашкинчен тӗксӗм пӑнчӑсем выляса илчӗҫ; вӑл каллех васкаса чӑмрӗ, шыв айӗнче куҫне уҫрӗ, унта темле тӗксӗм симӗс тӗссем курчӗ — уйӑхлӑ каҫ пӗлӗт ҫавӑн тӗслӗ пулать.
Сначала ослепительные искры, потом радуги и темные пятна заходили в его глазах; он поспешил опять нырнуть, открыл в воде глаза и увидел что-то мутно-зеленое, похожее на небо в лунную ночь.

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Пӗр ушкӑнӗ паян ирхине, тепӗр ушкӑнӗнчисем, Иван Иваныч, кунта кӑнтӑрла канчӗҫ те каҫ пулас умӗн малалла кайрӗҫ.
— Одна партия проехала нынче утречком, а другая, Иван Иваныч, отдыхала тут в обед и перед вечером уехала.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Унтан часах каҫ пулчӗ.
Затем скоро наступил вечер.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Тур пулӑшсан, каҫ енне хӑваласа ҫитетпӗр.
— К ночи, бог даст, догоним…

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Унта эп вӗсене пӗчченех каҫ пуличчен чарса тӑрӑп, эс ҫав хушӑра Радӑна ту ҫинелле илсе кайӑн.
— А там уж я один удержу их до вечера, пока ты отведешь Раду в горы.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав ушкӑн Клисурӑ хулинчен кӗл туса хӑварнӑ хыҫҫӑн, виҫӗ кун та виҫӗ каҫ хушши ҫын вӗлерсе те ҫаратса тухнӑ хыҫҫӑн ҫӗнтерӳллӗн ҫӗр ҫӗмӗрсе таврӑнать.
Разгульная, победоносная, возвращалась она с клисурского пепелища после трех дней грабежа и разбоя.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сӗм каҫ тӑшман вырӑнне пулать, ҫӑва — хамӑр пӗлменни.
Ночь — это враг, могила — это тайна.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак ҫӑваран темле сивӗ вӗрнӗ пек туйӑнать, шӑплӑхпа тӗттӗм каҫ чуна сӳлетет.
Каким-то холодом веяли от жуткого безмолвия и мрака этого кладбища.

Каҫ пуласпа Огнянов юнашарти сӑрт ҫинче темле тӗттӗм япала вӗлкӗшсе тӑнине асӑрхарӗ.
Под вечер Огнянов заметил на соседнем холме что-то темное, колеблющееся, реющее в воздухе.

IV. Ялав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каҫ пуличчен выртасчӗ тесе нумай вӑхӑт ирттерчӗ вӑл ҫакӑнта.
Много часов пролежал он там, терпеливо ожидая наступления ночи.

Каҫ пулчӗ.
Помоги переводом

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Айлӑма ҫупӑрланӑ каҫ тӗксӗм шӑтӑка тӗттӗмлетсе те хучӗ.
Вечерняя мгла окутала лощину и проникла в пещеру.

Каҫ кӳлӗм пӗр-пӗр ту тӑрринчен пӑхса, Огнянов кӑнтӑр енче пӗлӗт хӗрелнине асӑрхарӗ.
В сумерки, стоя на какой-нибудь горной вершине, Огнянов видел, как на юге багровеет небо.

I. Вӑрансан // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов Стара планина тӑрӑх виҫӗ кун та виҫӗ каҫ хушши ҫӳрерӗ.
Уже три дня и три ночи скитался Огнянов по Стара-планине.

Хура тӗтӗм юпаланса хула ҫийӗн ҫӗкленет те пӗлӗтпе хупланса пӗтӗм таврана карса илет; каҫ ӗнтрӗкӗ те паян яланхи пек мар, ҫӑрарах та тӑкӑскӑ.
Черные клубы дыма расстилались над городом, сливаясь с тучами, покрывавшими небо; сумерки сгустились раньше обычного.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ырӑ каҫ пултӑр, инке.
— Добрый вечер, тетушка Аврамица.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каҫ уяр пулчӗ, ҫынсенчен нумайӑшӗ урамрах вырта-вырта ҫывӑрчӗҫ.
Впрочем, ночь выдалась ясная, и большинство легло спать под открытым небом.

Каҫ пуласпа Тосун-бей ушкӑнӗ Рахманлари ялне ҫитрӗ, ҫул ҫинче вӑл тата йышлӑрах пулса тӑчӗ.
Орда Тосун-бея прибыла в Рахманлари к вечеру, еще более разросшаяся в пути и еще сильнее распаляемая фанатизмом.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика