Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хаяр сăмах пирĕн базăра пур.
хаяр (тĕпĕ: хаяр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑрҫӑ хаяр та юнлӑ пулать.

Она будет ожесточенной, кровавой.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кирлӗ мар эс мана, хаяр ҫын! — ҫилленнӗ пек кӑшкӑрса пӑрахрӗ тияккӑн.

— Не нужен ты мне, жестокий человек! — крикнул дьякон почти злобно.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лалка хаяр сивӗ чирпе аптраса ӳкрӗ, ҫав чирех ӑна масар ҫине те ӑсатрӗ.

Лалка заболела острой лихорадкой, которая вскоре должна была свести ее в могилу…

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хаяр кил-йышра ӳссе ҫын пулнӑскерӗн ӑҫтан-ха чун хавалӗ ытла ҫӗкленесси пултӑр, — ӑна минчете те куҫҫуль ҫӑттарса та нушалантарса кӑна тӑратрӗҫ.

которым, впрочем, и неоткуда было взяться в той деспотической среде, где она воспитывалась, — девушка пошла под венец, мучаясь и глотая слезы.

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗрӗксем старике вӗлерес пек хӗненине вӑл мачча хӑми хушшинчен хӑй курса тӑнӑ та, хаяр юн ӗҫенсене тавӑрмасӑр чӑтма пултараймастӑп тесе, урама чупса тухнӑ, тӳрех Стойко пичче ҫурчӗ патнелле чупнӑ.

Он видел через щель в потолке, как убивали старика, и больше не мог выдержать тяжкой душевной муки; рука его тянулась отомстить убийцам, но это было безрассудно и могло кончиться плохо; как безумный, выскочил Огнянов на улицу и побежал прямо к дому деда Стойко.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл хӑйӗн юлташӗ пек ытла хаяр марччӗ-ха, ӗҫсен, е ӗҫес тесен-и йӑлтах тилӗрсе каятчӗ.

Он был не так свиреп, как его спутник, но зверел, когда напивался или хотел напиться.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗллехи вӑхӑтра пӗр-ик эрнелӗхе ҫак трактирте ҫын пулмасть: вӑл вӑхӑтра ҫӳрекенсем ҫук, Римӑн авалхи аслӑ ҫулне хаяр ҫил-тӑман кӗрт хыва-хыва каять те, Балкан тӑвӗ урлӑ каҫакан ҫул пӗр палӑрми пытанать.

Но каждую зиму на одну или две недели постоялый двор лишается посетителей: путников не бывает, потому что вьюги наметают огромные сугробы снега на старую римскую дорогу, что идет через Балканские горы, и она становится непроезжей.

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн Бойчона савса юратас кӑмӑлне хаяр ҫынсем айӑп вырӑнне хурӗҫин, кӗске вӑхӑтлӑха кӑна кӑшт савӑннӑ туйӑмшӑн пысӑк хуйхӑпа тӳлет иккен-ха вӑл.

Жестокие люди вменят ей в преступление ее любовь к Бойчо, и тяжким горем заплатит она за те редкие минуты радости, которые дало ей это чувство.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн хаяр шӑпи тӗлне килмест-и ҫав усал кайӑк?

Хищная птица казалась ему воплощением его беспощадной судьбы.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак хаяр ҫынтан пӗтӗмпех уйрӑлнӑшӑн вӑл хӑй ӑшӗнче хавасланчӗ те.

Она даже радовалась, что окончательно порвала со своей жестокой покровительницей.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчовӑн чунӗ тӗксӗм те хаяр, анчах хальхинче унӑн кашни пӑлхар ҫыннинех тивӗҫекен пӑлхавлӑ туйӑм хускалса кайрӗ.

Темна и жестока была душа Стефчова, но сейчас в ней вдруг пробудились и взбунтовались чувства, свойственные каждому болгарину.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ҫак хаяр хыпара пӗлтерекен хаҫат номерне илсе чикрӗ те тухса кайрӗ.

Огнянов вышел, унося с собой номер газеты, таивший в себе такую зловещую угрозу.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫаплине ҫапла та-ха, анчах вӑл хаяр тухатмӑш, тепри куҫпа курса хӑлхапа илтессине вӑл шӑршласа та пулин пӗлме пултарать.

— Так-то так, но она опасная ведьма и способна нюхом учуять то, что другому надо увидеть воочию или услышать своими ушами.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӑрӑр, ҫӗкленӗр хаяр тӑшман умӗн, Тек кӗтӳри пек пурнас килмест пирӗн! —

Встань же, дружина, пред ворогом черным, Больше не будем мы стадом покорным!..

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Курса тӑракан халӑх Голоса хаяр тӑшманла кӗтсе илчӗ.

Публика встретила его враждебным ропотом.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Онбаши ҫавӑнтах Огнянова хаяр ҫилӗпе пӑхса илчӗ.

И онбаши смерил Огнянова злым, ненавидящим взглядом.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак упа ҫурине пӗр хресчен-сунарҫӑ Вӑтам-ту ҫинче пӗчӗклех тытнӑ пулнӑ та ывӑлне темле хаяр чиртен сыватнӑшӑн тухтӑра парнелесе панӑ.

Эта медведица, пойманная на Средна-горе еще совсем маленьким зверенышем, была подарена Соколову одним крестьянином-охотником, сына которого он вылечил от опасной болезни.

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Часах виҫҫӗш те стена урлӑ каҫрӗҫ, хаяр игумен куҫӗ тӗлне пулнӑ пулсан, леш вӗсене пӑшалпа персе пӑскӑртмашкӑн та шухӑшласа тӑрас ҫукчӗ пуль, енчен ӑнсӑртран, чӳречерен пӑхса ют ҫынсене курнӑ пулсан, унран та хӑраса тӑмӗччӗҫ.

Вскоре все трое перебрались через стену, рискуя попасться на глаза воинственному игумену, который не задумался бы пальнуть в них, если бы случайно выглянул в окно.

III. Мӑнастир // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Часах тӑвӑл ҫывхарса ҫитрӗ, таркӑнӑн пуҫ ҫийӗпе хаяр аслати кӗмсӗртетрӗ, унтан таҫта ҫитсе чӑмрӗ.

Вскоре гроза приблизилась, гром угрожающе прогрохотал над головой беглеца и заглох где-то в беспредельном пространстве.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хаяр Иван ӗмпӳ ҫинчен-и, сӑмахран, Бонапарт ҫинчен те юрать, вӑл Мускава мӗнле вут тӗртни ҫинчен.

— Например, об Иване Грозном, о Бонапарте, как он поджег Москву…

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней