Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ятне (тĕпĕ: ят) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лалка хӑй те Мичо арӑмне мӗнле куҫпа пӑхтӑр-ха, хӑй Стефчов арӑме иккенне мӗнле каласа пӗлтертӗр, ҫамрак та илемлӗ, ҫӑмӑлттай Соколовӑн шӑпине мӗншӗн пӗлесшӗн-ши тата тесе шухӑшлӗҫ, ӑна юрасшӑн пек пулса, хӑйне йӗркелӗхрен кӑларать, ятне ярать тейӗҫ…

Да и какими глазами будет она смотреть на Мичовицу, как скажет ей, что она, жена Стефчова, живо интересуется судьбой Соколова, молодого, привлекательного, но легкомысленного человека, и, стремясь быть ему полезной, презрела все приличия, все общепринятые нормы поведения…

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов хӑй намӑс курнӑ каҫ арман патӗнче чавса пӑхма влаҫсене канаш панӑ; ҫав ирсӗр Мердевенджиев пулӑшнипе вӑл Огняновӑн чӑн-чӑн ятне пӗлнӗ…

Это Стефчов посоветовал властям копать у мельницы в ту самую ночь, когда его опозорили; это он с помощью подлого Мердевенджиева узнал настоящее имя Огнянова…

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— «Свобода или смерть!» тени пулать вӑл, — вӗҫкӗннӗн каласа хучӗ тухтӑр, Стефчов ятне асӑнни те ӑна еплесе каланӑ пек илтӗнчӗ, вара ҫапла хушса хучӗ:

— «Свобода или смерть»! — с пафосом ответил доктор и, уязвленный упоминанием о Стефчове, добавил:

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ятне те асӑнчӗҫ.

Упомянули имя Огнянова.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сӑмах ҫав сунарҫӑсене вӗлерекенни ҫине куҫрӗ, Огняновӑн ятне те, сӑнне-питне те аван пӗлеҫҫӗ иккен.

Разговор перешел на убийцу охотников, и Огнянов со смущением убедился в том, как популярны его имя и личность.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов, ятне йӑлтах янӑскер, ҫакӑн пек нихҫан каҫӑхми намӑс курнипе аҫа ҫапнӑ ҫын пек анӑраса, нимӗн тӑва пӗлмесӗр ура ҫинче тӑчӗ, хӑй пек те мар вӑл, сехри хӑпса тухнипе енчен енне пӑхкалать.

Стефчов, пристыженный, растерянный, раздавленный устремленными на него взглядами, был сам на себя не похож и в испуге озирался по сторонам.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑнпа вӑл хӑйӗн ырӑ ятне ячӗ те, — терӗ тата тепри.

Вот и потеряла свое доброе имя, — сказала другая.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла Милкӑ Тодоркина пирки те сӑмах вӗҫҫӗн сӑмах сыпӑнтарса ятне янӑ…

Так вот и получилось, что про Милку худая слава пошла…

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ятне янӑ пулӑттӑм эпӗ унӑнне.

— По крайней мере, я его опозорю.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗнтӗ виҫе хут ӑна Огнянов тарӑхтармарӗ пуль, миҫе хут унӑн ятне ямарӗ пуль, тавӑрмашкӑн ҫапах та ниҫтан майне ҫитерейменччӗ-ха.

Столько раз уже Огнянов задевал его самолюбие, но отомстить ему никак не удавалось.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халӑх хавалӗ лӑпланас патне ҫитеспе те хӑшӗсем Огнянова тишкерчӗҫ, ӑна халь «Граф» темех тытӑнчӗҫ, халӑх хисепне тивӗҫекен артистсене пьесӑ геройӗн ятне парас йӑла пур-ҫке; Фратю господина вара «Голос» теме тытӑнчӗҫ.

Теперь, когда страсти улеглись, некоторые осуждали Огнянова, за которым сохранилось прозвище «Граф», как это бывает с актерами-любителями, имевшими успех у публики; а господина Фратю все звали «Голос».

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хулари паллӑ ҫынсем малти партӑсен хушшине вырнаҫрӗҫ, бей те ҫавӑнта ларчӗ, ӑна кунта ятне чӗнтернӗччӗ ӗнтӗ.

Виднейшие горожане заняли передние парты, и тут же сел бей, которому послали особое приглашение.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн халиччен пӗлмен-илтмен ятне пӗрин хыҫҫӑн тепри калама тытӑнчӗ, пурте асра тытасшӑн пулчӗҫ.

Его имя, незнакомое и странное, стало передаваться из уст в уста, запечатлеваясь в сердцах.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак йӗкӗт (эпир ӑна бей патӗнчех куртӑмӑр-ха, хамӑр сӑмахра малалла та ун ятне час-часах асӑнмалла пулать) кӑмӑлӗпе те, ӳссе ҫитӗннӗ хавалӗпе те чӑн-чӑн чорбаджи ӗнтӗ, пӗтӗмпех «ашшӗне хунӑ» темелле, ашшӗ вара ҫав Юрдан Диамандиев хӑраххиех.

Этот юноша (мы уже видели его у бея, и в дальнейшем он будет играть важную роль в нашем рассказе) был истинный чорбаджия по духу и воспитанию, а отец его был того же поля ягода, что и Юрдан Диамандиев.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юрдан Диамандиев ҫулланнӑ ҫын ӗнтӗ, ялан чирлӗ, салху та ҫиллесскер, вӑл шӑпах «чорбаджи» сӑмах ятне яракан пуян пӑлхарсен ушкӑнне кӗрет.

Юрдан Диамандиев, человек уже в годах, болезненный, хмурый и нервный, принадлежал к числу тех зажиточных болгар, которые опозорили самое слово «чорбаджия».

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ырӑ ҫыннӑн йӗрки ҫавӑн пек кирлӗ чухне хӑйне тепри асӑнтаричченех пурнӑҫне хӗрхенменнипе паттӑр ятне илтет.

Чувство справедливости и человечности требовало от него, чтобы он пожертвовал собой, не дожидаясь, пока ему об этом напомнят.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Аслӑ революционерӑн сӑмахӗсем тӳрре тухрӗҫ: социализмӑн телейлӗ те ирӗклӗ ҫӗршывӗнче совет ҫыннисем Чернышевскин ырӑ ятне чун-чӗререн хисеплесе асӑнаҫҫӗ, унӑн патриотла ӗҫӗсене ырласа мухтаҫҫӗ, вӑл этемлӗх телейӗшӗн кӗрешме хушнисене ҫӗнӗ условисенче малалла туса пыраҫҫӗ.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Кирсанов ун ятне каласа пӗтерме ӗлкӗреймерӗ, — хӑна ӑна чуптума пуҫларӗ.

Он не успел договорить ее имени, — гостья уж целовала его.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах ҫапах та вӗсем пӗр-пӗринпе сиввӗн калаҫни мана иментерет, хамшӑн эпӗ вӗсемшӗн вӑтаннинчен те ытларах вӑтанатӑп: нивушлӗ ман шӑпам — романист шӑпи — лайӑх воспитани илнӗ ҫынсен умӗнче хамӑн героиньӑсемпе геройсен ятне ярасси пулса тӑрать-ши вара?

Но все-таки меня смущает их холодное обращение между собою, и не столько за них я стыжусь, сколько за себя: неужели судьба моя как романиста состоит в том, чтобы компрометировать перед благовоспитанными людьми всех моих героинь и героев?

XVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Хӗрӗн сывлӑхӗ пӗтсех пыни шанчӑксӑр юратуран килнине пӗлсен, Полозов питӗ тӗлӗнсе кайнӑ, хӗрӗ юратса пӑрахнӑ ҫыннӑн ятне пӗлсен вара татах та ытларах тӗлӗннӗ.

Полозов очень удивился, услышав, что упадок сил его дочери происходит от безнадежной любви; еще больше удивился, услышав имя человека, в которого она влюблена, и твердо сказал.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней