Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑтӑкӗсем (тĕпĕ: шӑтӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑрман хӗрринче шӑпӑрттарса сусӑрлатнӑ йӑмшак хыт хура ӳсет, хура кӑмрӑклӑ тункатасем килпетсӗр курпунӗсене мӑкӑртса лараҫҫӗ, сарӑ тӑмлӑ бруствер хӑмӑрланса тӗмескеленет, ҫара хир тӑрӑх чылай шалалла окопсен хура ҫӑварлӑ шӑтӑкӗсем пӗркеленсе кӗреҫҫӗ.

А у опушки рос чахлый, ощелканный пулями бурьянок, сугорбились обугленные пни, желтел бурой глиной бруствер, далеко в стороны по голому полю отходили морщины окопов.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сӑрт айӗнче сурӑхсене хупма тунӑ ҫуллахи витесем ҫӗр шӑтӑкӗсем пек курӑннӑ, шыв хӗрринче е ҫӑлкуҫӗ юхса тухакан лапамсенче ҫатан авса анкартисем тунӑ…

на овечьи кошары, ютившиеся под горой наподобие пещер; на серые пятна базов, огороженных плетнями, — лежали они либо в ложбине у родника, либо вблизи речного водопоя…

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Листницкий хӑйӗн сотнинчен пӗр ҫухрӑмра пӑрахса хӑварнӑ окопсен хура шӑтӑкӗсем курӑннине асӑрхарӗ; окопсем хыҫӗнче ыраш уйӗ пуҫланать тата ҫилпе хускалса кайнӑ ирхи тӗтре кӑвакӑн-симӗсӗн чӗтренсе тӑрать.

В версте от своей сотни Листницкий видел черные брошенные логова окопов, за ними бугрились жита и сизел предрассветный, взбитый ветерком туман.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— «Шӑрӑх пирки хӑлха шӑтӑкӗсем ыратаҫҫӗ пулас», — пӗр ҫӗклем шухӑшран ҫиеле хирӗнсе тухрӗ пӗри.

«От жары, должно быть, в ушах больно», — выцарапалась из вороха мыслей одна.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чубатӑйӑн куҫӗсем кулаҫҫӗ, анчах та Григорий унӑн сассипе тискеррӗн чӗтресе тӑракан сӑмси шӑтӑкӗсем тӑрӑх вӑл чӑнласах каланине ӑнланчӗ.

Глаза Чубатого смеялись, но Григорий по голосу, по хищному трепету ноздрей понял, что говорит он серьезно.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Крючков, урисемпе тапӑртаткаласа, хура куҫ шӑтӑкӗсем пек курӑнса ларакан чӳречесем еннелле чышкисемпе юнакаласа иртрӗ.

Крючков приплясывал и грозил кулаком в окна, зиявшие черными провалами глаз.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хула умӗнче халь кӑна алтнӑ окоп шӑтӑкӗсем хӑмӑрланса выртаҫҫӗ, окопӗсем тӗлӗнче ҫынсем кӗшӗлтетеҫҫӗ.

Возле города бурели свежевырытые логова окопов, над ними кишели люди.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Йывӑҫ пашкаса сывлать, вӗрет вӑл, хӑлхисем курӑнса кайрӗҫ, куҫӗсем хӗп-хӗрлӗ, сӑмси шӑтӑкӗсем сарӑлчӗҫ, сӑмси пӗркеленчӗ, курӑнсах тӑрать ӗнтӗ, апчхулатма хатӗрленет.

что пень дерева пыхтит и дуется, показываются уши, наливаются красные глаза; ноздри раздулись, нос поморщился и вот так и собирается чихнуть.

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Сехри хӑпнипе асатте ҫаврӑнса пӑхрӗ: турӑ ҫырлахтӑрах, каҫӗ мӗнле! ҫӑлтӑрсем те, уйӑх та ҫук; йӗри-тавра тарӑн шӑтӑксем; ура айӗнче тӗпсӗр шырлан; ҫӳлте, пуҫ тӗлӗнче, ту усӑнса тӑрать, халь-халь татӑлса анать тейӗн! пӑхать асатте, ту хыҫӗнчен темле хӑрушла сӑн-пит куҫ хӗссе пӑхать: у! у! сӑмси — тимӗрҫӗ лаҫҫинчи вӗркӗч пек; сӑмси шӑтӑкӗсем — кашнине пӗрер витре шыв тултар хуть! тутисем, тупата, икӗ пысӑк каска пек!

Со страхом оборотился он: боже ты мой, какая ночь! ни звезд, ни месяца; вокруг провалы; под ногами круча без дна; над головою свесилась гора и вот-вот, кажись, так и хочет оборваться на него! и чудится деду, что из-за нее мигает какая-то харя: у! у! нос — как мех в кузнице; ноздри — хоть по ведру воды влей в каждую! губы, ей-богу, как две колоды!

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫӗр ҫинче вара темиҫе тискер кайӑк шӑтӑкӗсем евӗрлӗ урлӑ-пирлӗ шӑтӑксем пулса выртаҫҫӗ.

В земле растет запутанный лабиринт звериных нор и норок.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Пӗр картине сӳтсе илнӗ кил вырӑнӗнче Андрей нимӗҫсен ҫӗмрӗк танкӗсем ларнине курчӗ; вӗсен айккисенче тыркас шӑтӑкӗсем пек шӑтӑксем курӑнаҫҫӗ, башнисем ҫӗмӗрӗлсе пӗтнӗ, гусеницисем татӑлкаласа пылчӑк ӑшне таптанса ларнӑ.

На одном из разгороженных дворов стояло несколько искореженных немецких танков, с дырами в бортах, похожими на сусличьи норы, с разбитыми башнями, разорванными, затоптанными в грязь гусеницами.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Сывласса хӑй пӗтӗм кӑкӑрӗпе сывлать, сӑмса шӑтӑкӗсем вылянса сарӑла-сарӑла каяҫҫӗ.

Дышал он всей грудью, и у него широко раздувались подвижные ноздри.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Бамбукран тунӑ хӳтлӗх шӑтӑкӗсем витӗр тӗксӗмрех сӑрӑ пӗлӗт, ҫыран хӗррипе сапаланнӑ темиҫе ял тӑлӑххӑн курӑнать, ҫав ялсенче чӗрӗ чун пурри те сисӗнмест.

Сквозь щели в навесе, под желто-серым небом, виднелись разбросанные по берегам пустынные деревушки без малейшего признака жизни.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Хӑшпӗр вырӑнта, чулсем хушшинче, халӗ те ятсӑр вилӗ шӑтӑкӗсем пур.

Кое-где меж камней сохранились безымянные могилы.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Чул кӑларакан вырӑнти вышкӑран аяккарах, сӑртсем хушшинче курӑнакан ӗлӗкхи штольня шӑтӑкӗсем пирки Кивӗ Карантин ачисем хушшинче ырӑ мар юптару ҫӳренӗ.

О заброшенных штольнях, зиявших меж холмов поодаль от главной вышки каменоломен, среди мальчиков Старого Карантина ходили недобрые слухи.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӑл хӑй чарусӑрла хӑтланнӑшӑн аванмарланнӑ пек пулчӗ, анчах унӑн сывлӑша шавлӑн сирпӗнтере-сирпӗнтере кӑларнӑ ҫӳхе сӑмса шӑтӑкӗсем ҫавах-ха сарӑла-сарӑла хӑпарчӗҫ те чӗтӗрерӗҫ, хура куҫӗсем, тарӑхупа илемсӗрленнӗскерсем, ҫакӑнти ҫынсем ҫине ҫамка айӗпе чӑрсӑррӑн пӑхса ҫаврӑнчӗҫ.

Он казался заметно сконфуженным за свой неистовый порыв, но его тонкие ноздри, из которых с шумом вылетало дыхание, раздувались и трепетали, а черные глаза, обезображенные гневом, исподлобья, но с вызовом обводили присутствующих.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн эпӗ кашкӑр шӑтӑкӗсем чавса хума шут тытрӑм.

Тогда я решил попробовать волчьи ямы.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ун ӳт-пӗвӗнчен хӑйсем патнелле вӗрекен аромата пула сӑмси шӑтӑкӗсем вӗсен сарӑла-сарӑла кайнӑ, йӑлтлата-йӑлтлата сикнӗ, чӗтрекен пӳрнисемпе вӗсем унӑн кӑшт хумханакан ҫӑмӑл тумӗн вӗҫне те пулин систермесӗр сӗртӗнсе пӑхасшӑн тӗмсӗлнӗ.

Ноздри их расширялись и трепетали от веявшего на них аромата ее тела, и дрожащими пальцами они старались незаметно прикоснуться к краю ее чуть колебавшейся легкой одежды.

X сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Хӑлатӑнни евӗр пысӑках мар сӑмси шӑтӑкӗсем тискер кайӑкӑнни пекех палӑрса тӑман пулсан тата куҫӗсене пӑтранчӑк тӗтрелӗх карса илмен пулсан, вӑл тӳрех курӑнман, анчах асра юлакан чипер те илемлӗ ҫын пулнӑ пулӗччӗ.

Он был бы красив той неброской, но запоминающейся мужественной красотой, если бы не слишком хищный вырез ноздрей небольшого ястребиного носа, не мутная наволочь в глазах.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Шӑлу ҫук-ҫке, ӑнсӑртран кӗсре тапса ӳкермерӗ пуль те? — ыйтрӗ пӗри, сӑмси шӑтӑкӗсем таранах кӑтра сухаллӑ, курак пек хуп-хура казак.

— А зуба-то нет, случаем, не кобыла выбила? — спросил один, черный, как грач, по самые ноздри заросший курчавой бородой.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней