Корпус чувашского языка

Тӳме петлине лекесшӗн мар, Сӑран пиҫиххин шӑтӑкӗсем тупӑнмаҫҫӗ, тӑха ӑшне кӗмест.

Пуговица не хотела попадать в петлю, кожаный пояс прятал свои дырочки и не лез в пряжку.

Тӗтӗм! Тӗтӗм! // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Тавӑрса хунӑ сӑмса шӑтӑкӗсем, хӑранипе чарӑлнӑ куҫсем…

С задранными ноздрями, широко раскрытыми глазами, в которых ужас.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Пӑшин сӑмса шӑтӑкӗсем шӗвекпе танлашрӗҫ те, унтан хура хӑмпӑсем пӑчӑртатса тухса ҫурӑлчӗҫ.

Ноздри лося коснулись жижи, вздулись и сразу лопнули черные пузыри.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Крутов подрывник тата унӑн юлташӗсем тилӗ шӑтӑкӗсем пек темиҫе теҫетке шӑтӑк туса, унта взрывчатка хураҫҫӗ те хӑйсем аяккалла чупаҫҫӗ.

Подрывник Куртов и его подручные готовили по нескольку десятков шпуров — «лисьих нор», начиняли их взрывчаткой и уходили, оставив после себя груды мерзлой породы.

Иккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Акӑ ҫутӑ унӑн сӑмси шӑтӑкӗсем ҫине, унтан пӗчӗк, тӳрӗ сӑмси ҫине, кӳреннӗ ачасем пек чалӑштарнӑ ҫӳлти тути ҫине ӳкрӗ.

Вот он упал на розовые ее ноздри, на маленький прямой нос и верхнюю губу, по-детски вздернутую от обиды.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вокзал хыҫӗнчи сӑрт ҫине хӑпарнӑ та ҫӳлтен боеприпас шӑтӑкӗсем, проволочнӑй загражденисем ӑҫта-ӑҫта пулнине асра тытса хӑварма тӑрӑшнӑ.

За вокзалом он поднялся на горку, сверху осмотрел хорошенько расположение ям и проволочных заграждений.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Куҫӗсем выляҫҫӗ, пысӑк сӑмса шӑтӑкӗсем сарӑла-сарӑла каяҫҫӗ, мӑйӑхӗсем чӗтреҫҫӗ.

Он казался исступленным: косил глазами, дергал широким носом и шевелил большими рыжими усами.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Йывӑҫсем те ҫунса кайнӑ, тымарӗ-мӗнӗпех тухса ӳкнӗскерсем вӗсем тем пысӑкӑш шӑтӑксем хушшинче выртнӑ, шӑтӑкӗсем симӗс тӗслӗ пӑтранчӑк шывпа тулса ларнӑ.

Даже деревья сгорели или были вырваны с корнем и валялись среди огромных ям, наполненных мутной зеленоватой водой.

4. Амӑшӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

Саша ҫакна асӑрхарӗ: сӗтел ҫинче, мрамортан тунӑ ҫав тери пысӑк чернильницӑпа юнашар, чӑн-чӑн этем пуҫӗн шӑмми выртать; тӗсӗпе хӑй шап-шурӑ, куҫ шӑтӑкӗсем ҫаврака та тарӑн, сарӑрах вӑрӑм шӑлсем икӗ рет курӑнса тӑраҫҫӗ.

На столе рядом с массивным мраморным письменым прибором Саша заметил настоящий человеческий череп, белый, с огромными пустыми глазницами и двум рядами длинных желтоватых зубов.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӗлле шӑтӑкӗсем патӗнче купи-купипе пыл хурчӗ йӑшӑлтатать.

У летков серыми кучками копошились пчелы.

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Шухӑшлакан ҫыннӑн пысӑк ҫамки, тӑваткӑл янахӗ тата сӑмса шӑтӑкӗсем калама ҫук пысӑк ӑслӑ ҫын иккенне вӑйлатса, профессора фанатик пек кӑтартаҫҫӗ.

Высокий лоб мыслителя, квадратные челюсти и резко очерченные ноздри усиливали общее впечатление незаурядной умственной силы, придавая профессору черты фанатика.

Пӗрремӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Щорс виле шӑтӑкӗсем умӗнче ҫара пуҫӑн тӑнӑ.

Щорс стоял над могилой с непокрытой головой.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Вӗсем виле шӑтӑкӗсем алтаҫҫӗ, вилнисене пытараҫҫӗ, аманнисен суранӗсене ҫыхаҫҫӗ, баррикадӑсене сӳтеҫҫӗ, башня пусми картлашкисем ҫинчен тата пӳлӗмсенчен вилнисене йӑта-йӑта тухаҫҫӗ, ҫӗнтерӗвӗн хӑрушӑ юлашкийӗсене пӗтерес тесе, ҫапӑҫу пулнӑ вырӑнсене тирпейлеҫҫӗ, — пӗр сӑмахпа каласан, ҫапӑҫса илнӗ вырӑна вӑрҫӑри пекех хӑвӑрт йӗркене кӗртеҫҫӗ.

Они рыли могилы, хоронили убитых, перевязывали раненых; они разбирали редюит, очищали залы и лестницы от трупов, наводили порядок на месте побоища, сметали прочь грозный хлам победы, — словом, с военной сноровкой и быстротой занялись тем, что было бы справедливо назвать домашней уборкой после битвы.

I. Лантенака тыткӑна илчӗҫ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Унта бойницӑсем те, чӳречесем те, тӗнӗ шӑтӑкӗсем те ҫук, ҫутӑ тата сывлӑш виле шӑтӑкӗнчи чухлӗ кӑна.

В самой нижней зале не имелось ни амбразур, ни отдушин, ни окон; света и воздуха в ней было не больше, чем в могиле.

XIII. Маркиз мӗн тӑвать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ҫиелтен лаптак чулпа е ҫапӑсемпе витнӗ ҫаврака та тӑвӑр ҫӗр шӑтӑкӗсем бретанецсен хӳтлӗхӗсем пулнӑ.

Круглые и узкие отверстия колодцев, скрытые снаружи наваленными на них камнями и хворостом, были укрытия бретанцев.

II. Ҫынсем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Хальхи вӑхӑтра эпир вулкансем ҫинчен Жюль Верн пурӑннӑ чухнехинчен нумай пӗлетпӗр пулсан та, вулкан шӑтӑкӗсем витӗр, вулкан ӗҫлеме чарӑнман тапхӑрта, Ҫӗр айне кӗрсе ҫӳреме май пур тесе калама пултараймастпӑр.

Все, что мы знаем о вулканах, — теперь мы знаем о них гораздо больше, чем во времена Жюля Верна, — не дает нам никакой надежды на возможность воспользоваться этими отверстиями в поверхности Земли для проникновения вглубь ее в условиях активной вулканической деятельности.

Ҫӗрӗн ҫийӗсем мӗнле тытӑнса тӑни тата ҫӗр варрине кайса ҫӳрени ҫинчен // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с. — 211–227 с.

Шӗвӗрленсе кайнӑ пӗчӗк те ӑвӑс тӗслӗ питре вилӗмлӗ лӑпкӑлӑхӑн палли пур ӗнте, сайра хутра кӑна, юхмасӑр тӑракан шыв ҫийӗ кӑтрашкаланнӑ пек, унӑн пичӗ кӑшт чӗтресе илет: е тутисем чӗтреҫҫӗ, е шупка сӑмса шӑтӑкӗсем сиккелеҫҫӗ, е куҫхаршийӗсем пӗркеленеҫҫӗ.

На остроконечном маленьком восковом лице были признаки смертельного спокойствия, и лишь изредка лицо его слегка дрожало, словно рябь на водной поверхности: то дрожали губы, то прыгали бледные ноздри, то морщились брови.

1. «Кивви ҫӗнӗлле» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Василий савӑнӑҫлӑн калаҫрӗ, унӑн ӑшӗнче ҫиленӳ вӗресе тӑнине кура куҫӗсем хӗсӗне-хӗсӗне илнинчен, сӑмса шӑтӑкӗсем чӗтреннинчен ҫеҫ тавҫӑрса илме пулать.

Василий говорил весело, и только по тому, как сузились его темные глаза и как вздрагивали ноздри, угадывался кипевший в нем гнев.

5. Килте // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Сиккелесе тӑракан тата тӗпӗнченех касса лартнӑ пек курӑнакан сӑмса шӑтӑкӗсем чӗтресе илчӗҫ:

Подвижные, словно подрезанные у основания, ноздри чуть дрогнули:

2. Ирхине // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Халӗ, ҫав хӑрушӑ ҫултанпа вӑтӑр ҫул ытла иртнӗ хыҫҫӑн, вӗсем ҫинчен ҫурт никӗсӗсен мӑкӑрӗсемпе нӳхреп шӑтӑкӗсем ҫеҫ аса илтереҫҫӗ, унта-кунта рак хуранӗсен ванчӑкӗсем йӑлтӑртатса курӑнаҫҫӗ: выҫлӑх вӑхӑтӗнче ҫав рак хуранӗсене ҫырмасемпе кӳлӗсенче тытатчӗҫ, вӗсемпе ҫынсем выҫӑ вилесрен ҫӑлӑнса юлма тӑрӑшатчӗҫ.

Ныне, спустя тридцать с лишним лет после того ужасного года, памятью о нем остались только бугры от фундаментов, да котлованы от погребов, да то там, то сям видневшиеся из-под земли перламутровые отблески ракушек: ракушки эти вылавливались в реке, в озерах, ими люди пытались спастись от голодной смерти.

Ӗмӗрхи депутат // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.