Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑпланчӗ (тĕпĕ: шӑплан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Джонка каллех шӑпланчӗ.

В джонке снова воцарилось молчание,

Уйрӑлу // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Часах вӑл халтан кайрӗ те шӑпланчӗ.

Скоро он замолк от слабости.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Назарка шӑпланчӗ.

Назарка замолчал.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Станицӑра йӑлтах шӑпланчӗ, кая юлнӑ уйӑх ҫӗкленчӗ те картишсенче пашлатакан, пӗрре выртакан тата тепре ерипен тӑракан выльӑхсем курӑнакан пула пуҫларӗҫ.

В станице все затихло, поздний месяц взошел, и стала виднее скотина, пыхтевшая по дворам, ложившаяся и медленно встававшая.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Иртсе кайрӑн эсӗ, манӑн ҫамрӑклӑхӑм, каялла ҫаврӑнмӑн, — старик ӗсӗклесе ҫапла каларӗ те шӑпланчӗ.

— Прошло ты, мое времечко, не воротишься, — всхлипывая, проговорил он и замолк.

XXVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Лукашка Мингаль казак ҫинчен хунӑ юрра пуҫласаччӗ, анчах пӗр ҫавра юрласа пӗтерсенех шӑпланчӗ те Назарка еннелле ҫаврӑнчӗ.

Лукашка запел было песню про казака Мингаля, но, не допев первого стиха, затих и обратился к Назарке.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Назарка ҫавӑнтах шӑпланчӗ.

Назарка тотчас же замолк.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Назанский шӑпланчӗ.

Назанский умолк.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский сывлӑша сӑмсипе ҫилӗллӗн вӗрсе кӑларчӗ те шӑпланчӗ.

Назанский злобно фыркнул носом и замолчал.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах вӑл ҫав самантрах шӑпланчӗ те пӗр ҫеккунт хушшинчех хӑй Николаева хирӗҫ питӗ ҫывӑхра мӗнлерех тӑма пултарнине тата унӑн тӑсса хунӑ аллинчи револьверӗн хуп-хура кӗпҫе шӑтӑкӗ аялалла мӗнлерех анса-анса пынине куҫӗ умне чӗп-чӗррен кӑларса тӑратрӗ.

Но тотчас же он примолк и в одну секунду живо представил себе, как он будет стоять совсем близко против Николаева и видеть в его протянутой руке опускающееся черное дуло револьвера.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ҫапла… ҫакнашкал акӑ… — сапаланчӑклӑн каласа хучӗ те именчӗклӗн шӑпланчӗ Николаев.

— Да… так вот… — сказал неопределенно Николаев и смущенно замолчал.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Пин ҫурӑ ҫын вара пӗтӗмӗшпех ҫеккунтлӑха уҫӑмсӑррӑн, васкаваррӑн мӑкӑртатса, йӑшӑлтатса илчӗ те сасартӑк, нервӑллӑн та сыхланчӑклӑн тӑсӑлса, шанк хытса шӑпланчӗ.

И все полторы тысячи человек на секунду зашевелились с глухим, торопливым ропотом и вдруг неподвижно затихли, нервно и сторожко вытянувшись.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Генерал пӑртаклӑха шӑпланчӗ, унтан хурланчӑк та йӗкӗлтешӳллӗ сасӑпа лӑпкӑнтараххӑн малалла тӑсрӗ:

Генерал помолчал немного и продолжал спокойнее, с грустным и насмешливым выражением:

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унтан Шульгович сасартӑк шӑпланчӗ; такамӑн чӗтӗрекен, йӑлӑнса тархаслакан сасси илтӗнчӗ, вара сасартӑк Ромашов, самантлӑх пауза хыҫҫӑн, хӑратса-хытарса яракан мӑнкӑмӑллӑхпа, тарӑхупа та йӗрӗнчӗклӗхпе каланӑ сӑмахсене, юлашки сӗм таранчченех, яр-уҫҫӑн, ҫав тери уҫҫӑн илтсе юлчӗ:

Потом Шульгович вдруг замолчал; послышался чей-то дрожащий, умоляющий голос, и вдруг, после мгновенной паузы, Ромашов явственно, до последнего оттенка, услышал слова, произнесенные со страшным выражением высокомерия, негодования и презрения:

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Назанский, хӑй шухӑшӗсемпе пӑлханса, кӑмӑлӗ ҫемҫелнӗскер, шӑпланчӗ, сенкер куҫӗсем унӑн куҫҫульпе тулса ларчӗҫ те ялтӑрама пуҫларӗҫ.

Назанский замолчал, растроганный своими мыслями, и его голубые глаза, наполнившись слезами, заблестели.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Тепӗр икӗ сехетрен ҫанталӑк тӗлӗнмелле шӑпланчӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн часах чӗреслетсе ҫумӑр ҫуса ячӗ.

Часа через два наступила полная тишина, и тотчас же полил обильный дождь.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Тӳпери тӗттӗмлӗх ҫӑварне уҫрӗ те шурӑ вутпа сывларӗ; ҫавӑнтах аслати тепӗр хут шатӑртатрӗ; вӑл шӑпланчӗ кӑна, чӑтма ҫук хыттӑн ялтӑртаттарса ҫиҫӗм ҫиҫрӗ, ҫавна май Егорушка чӑпта ҫурӑкӗ витӗр пӗтӗм аслӑ ҫула мӗн вӗҫне ҫити, пӗтӗм лавҫӑсене, Кирюхӑн жилетне те курса юлма ӗлкӗрчӗ.

Чернота на небе раскрыла рот и дыхнула белым огнем; тотчас же опять загремел гром; едва он умолк, как молния блеснула так широко, что Егорушка сквозь щели рогожи увидел вдруг всю большую дорогу до самой дали, всех подводчиков и даже Кирюхину жилетку.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

«Пирӗн Раҫҫей-аннемӗр — пӗтӗм тӗнче пуҫӗ!» — килӗшӳсӗр сасӑпа юрласа ячӗ те Кирюха чыхӑнса кайрӗ, шӑпланчӗ.

«Наша матушка Расия всему свету га-ла-ва!» — запел вдруг диким голосом Кирюха, поперхнулся и умолк.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Сехӗрленсе ҫитнӗ халӑх выльӑх пек шӑпланчӗ.

которое создается паническим страхом, превращающим людей в скотов.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пупсем юрлама чарӑнчӗҫ, чиркӳ шӑпланчӗ.

Священники прервали пение, и в церкви наступила тишина.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней