Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑвӑлса (тĕпĕ: тӑвӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Турӑҫӑм! мӗнле кӑна тӑвӑлса килмерӗ пуль ман чунра!

Боже мой! что тут поднялось во мне!

XXI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ҫав секундра Андрей — хӑйӗн пурнӑҫӗнче пӗрремӗш хут — хӑй чӑтма ҫук хаярланса кайнине туйрӗ: ҫилӗ тӑвӑлса килнипе кӑшкӑрма та пултараймарӗ вӑл, шупкалса кайнӑ чӗтрекен тутисене ҫеҫ тискеррӗн вылятса чалӑштарса илчӗ.

В эту секунду — впервые за жизнь — Андрей почувствовал в себе такое ожесточение, что даже не мог крикнуть, а только страшно, судорожно скривил бескровные дрожащие губы:

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Володя пырӗ тӑвӑлса килнине сирсе яма тӑрӑшса, ӳсӗркелесе, учительница хваттерӗнчен чупса тухрӗ.

Володя, откашливая что-то царапавшее у него в горле, выбежал из квартиры учительницы.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Эпӗ вӑт… астӑватӑн-и, штабра мана Жора, эп пионер пулма тивӗҫли ҫинчен ыйту лартатӑп тесен, манӑн пӗтӗм чун тӑвӑлса ҫитрӗ.

Я вот… когда на штабе, помнишь, Жора сказал насчет меня, что вопрос поставит, какой я пионер, так во мне все аж на дыбки встало.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ун ӑшчиккинче тӑвӑлса килнӗ хӗрӳлӗхпе пӗрле утӑмӗ те сулмаклӑрах та ҫирӗпрех пула пуҫларӗ.

Воодушевившись, он зашагал решительней и тверже, все сильнее топая подошвами своих матерчатых туфель.

Супӑнь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Салтак вара, офицер урисене йӗри-таврӑшпех хыттӑн ҫатӑрласа тытса та пичӗпе вӗсен ҫумне ҫыпӑҫса ларса, тӑвӑлса ҫитнӗ ӗсӗклӳпе чыхӑнса-пӳлӗнсе те хуҫлана-хуҫлана авкаланса, пӗтӗм кӗлеткипе сикме тапратрӗ.

И солдат, цепко обвив руками ноги офицера, прижавшись к ним лицом, затрясся всем телом, задыхаясь и корчась от подавляемых рыданий.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Никам хушмасӑрах, хӑйсемпе-хӑйсемех, канӑҫсӑррӑн ӳсӗркеле-ӳсӗркеле, пӑлхануллӑн тӳреленме те туртӑна-туртӑна юсанкалама пикенчӗҫ пӗтӗмӗшле нервӑллӑха пула иртенпех лӑсканса та тӑвӑлса тулнӑ салтаксем.

Солдаты, с утра задерганные и взвинченные общей нервностью, сами, без приказания, суетливо выравнивались, одергивались и беспокойно кашляли.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Раиса Александровна ҫав хушӑра, ҫилли тӑвӑлса ларнине чыхӑнатчӗ пулин те, сӑмах чи хаваслӑ та чуна ырӑ япаласем пирки пынӑ чухнехи евӗр, кулкалам пекки туса, чашкӑра-чашкӑра калаҫрӗ:

Раиса Александровна тем временем говорила язвительным тоном, задыхаясь от злобы, но делая такую улыбку, как будто бы разговор шел о самых веселых и приятных вещах:

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Сасартӑк И ҫилли тӑвӑлса килчӗ, хаярланса кайрӗ.

И вдруг им овладела ярость и жажда убийства.

III // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

— Мӗн мана ҫисе ярас пек пӑхатӑн эсӗ: ман куҫран та питрен ҫеҫ пӑхатӑн?! — чунӗ тӑвӑлса килнипе чышкине чӑмӑртанӑ сулахай аллипе хӑмсарса кӑшкӑрса ячӗ вӑл; унӑн ҫаврака кӗске мӑйӗнчи юн тымарӗсем тӑртанса кайрӗҫ.

— Что ты на меня вылупился и только в глаза мне глядишь да на морду?\! — возбужденно потрясая сжатой в кулак левой рукой, закричал он, и на его круглой короткой шее вздулись синие вены.

XIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Шутсӑр нумай парне, пенсисемпе тӗрле йышши хаклӑ япаласем салата-салата панӑ, кунашкал хисеппеле вӑл тепӗр чух ҫулталӑкӗпе те паман, Ахимааса та, Нафалим ҫӗрӗн пуҫлӑхне, хырҫа-марҫа суя майпа пухнӑшӑн, маларах тарӑхупа тӑвӑлса таратчӗ пулин те, каҫарнӑ, саккуна пӑсса тунӑ нумай-нумай ҫын айӑпне пӑрахӑҫланӑ, хӑй ҫӗршывӗнче пурӑнакансен ыйтӑвне нихӑшне те тимлӗхсӗр хӑварман, пӗринсӗр пуҫне.

Он роздал столько наград, пенсий и подарков, сколько не раздавал иногда в целый год, и простил он Ахимааса, правителя земли Неффалимовой, на которого прежде пылал гневом за беззаконные поборы, и сложил вины многим, преступившим закон, и не оставил он без внимания просьб своих подданных, кроме одной.

V сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Санька чӗри тӑвӑлса ҫитрӗ, «тавӑратӑпах», — тесе шухӑшларӗ вӑл.

Сердце Саньки было переполнено самыми мстительными чувствами.

19-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫакӑн хыҫҫӑн Олеся, хӑранипе те ҫилли тӑвӑлса килнипе теветкелленсе, хӑйне асаплантаракансенчен пӗрин ҫине вирлӗн пырса ҫапӑннӑ та лешне ураран персе ӳкернӗ.

Тогда Олеся в припадке злобы, ужаса и отчаяния бросилась на первую попавшуюся из своих мучительниц так стремительно, что сбила ее с ног.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Пӗтӗм ӑшӑм вӗресе те тӑвӑлса тӑчӗ, чӗрем ҫирӗппине пула ҫеҫ малтанхи пекех лӑпланса тӑтӑм.

Все во мне кипело и бурлило, и только усилием воли я сохранил прежнее спокойное выражение.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑшӑм вӑркарӗ манӑн, ҫиллӗм тӑвӑлса килчӗ, ывӑнтӑм, гостиницӑна пырса кӗрсенех, пӗрремӗш хут пурнӑҫӑмра пуҫӑм ыратрӗ.

Я ушел расстроенный, злой, усталый, и в гостинице у меня первый раз в жизни заболела голова.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак сӑмахсене илтсен, манӑн чӗре пӗтӗмпе тӑвӑлса ҫитрӗ: Швабрин крепость начальникӗ пулать; Марья Ивановна унӑн аллине юлать!

С ужасом услышал я сии слова: Швабрин делался начальником крепости; Марья Ивановна оставалась в его власти!

Тӑххӑрмӗш сыпӑк. Уйӑрӑлни // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Мӗн чухлӗ шухӑшлатӑп, ҫавӑн чухлӗ манӑн чунӑм тӑвӑлса пырать.

Чем больше я думал, тем все тяжелее становилось у меня на душе.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Англичанка йӑлтах тӑвӑлса ҫитнӗ, вӑл нимӗн те чӗнмен.

Англичанка бесилась и молчала.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

— Йӗкӗлтемӗшсем,— хӑйпе хӑй тӑвӑлса утрӗ вӑл.

- Обормоты, - говорил он на ходу.

Ярмул пичче // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 47–51 стр.

— Ҫӗнӗкас тӗлӗнче пӑрсем тӑвӑлса ларнӑ! — кӑшкӑрса ячӗ Валя.

Помоги переводом

Вутра ҫунман уртӑш // Анатоли Ырьят. «Канаш», 11-21№

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней