Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑвӑлса (тĕпĕ: тӑвӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӗшенсе пӳрте кӗрсен пукансем ҫинче, кравать пуҫӗнче ҫакӑнса тӑракан япаласене курсан чунӗ тӑвӑлса килчӗ.

Помоги переводом

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Сасартӑк: — Фома Кузьмич, — терӗ мужик, ӑшран тӑвӑлса тухакан ҫӗмрӗк сасӑпа, — Фома Кузьмич, тетӗп?

— Фома Кузьмич, — заговорил вдруг мужик голосом глухим и разбитым, — а, Фома Кузьмич.

Бирюк // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 148–157 с.

Хӗрхенмест вӑл ӑна, анчах чунӗ тӑвӑлса килет, тунсӑх пусать ӑна.

Юлии Александровне не жаль Антонова, но так тоскливо, так неприкаянно у нее на душе.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Чун тӑвӑлса ҫитнипе сӗтел ҫинчи стакана ҫӗре персе антартӑм.

Помоги переводом

Хӑнара // Никита Волков. Илемлӗ литература, 7№, 1941. — 82–85 с.

Ун чунӗ тӑвӑлса кайни Любӑна хӑратнӑ.

Любовь пугало его возбуждение.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Старик, тӑвӑлса ҫитнипе, пӳлӗне-пӳлӗне кайнӑ, ялтӑракан куҫӗсемпе хӗрӗ ҫине тилӗрсе пӑхнӑ, калӑн — ун умӗнче хӗре мар, Фома тӑнӑ, тейӗн.

Старик задыхался от возбуждения и сверкающими глазами смотрел на дочь так яростно, точно на ее месте Фома сидел.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Арҫынна тесен, кирек хӑҫан та ҫапса пӑрахма хатӗр тӑраканскер, вӑл хӗрарӑма нихҫан та тивмен, чӑн та ӗнтӗ, хӑш чух ытлашши тӑвӑлса кайсан, вӑл вӗсене те еренкӗсӗр вӑрҫса пӑрахма чӑрмансах тӑман.

Всегда готовый избить любого мужчину, он никогда не трогал женщин, хотя порой безобразно ругал их, раздраженный чем-либо.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑна килне ҫитиччен иккӗшӗ те чӗнмесӗр пынӑ, хреснашшӗ хӑйӗнпе тан утасшӑн пулнипе, пырсан-пырсан пӗр сиксе илнине кура, Фома юри ярарах пусса утнӑ, старик унпа тан ӗлкӗрейменни ӑшра тӑвӑлса тӑракан хирӗҫӳ туйӑмне тата та вӑйлӑлатнӑ, тата та ҫирӗплетнӗ, ку туйӑма вӑл аран тыткаласа пынӑ.

До гостиницы оба шли молча, Фома, видя, что крестный, чтобы не отстать от него, подпрыгивает на ходу, нарочно шагал шире, и то, что старик не может идти в ногу с ним, поддерживало и усиливало в нем буйное чувство протеста, которое он и теперь уже едва сдерживал в себе.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

(чунӗ тӑвӑлса килнӗ чух Иван Иванович пит витӗмлӗн калаҫать).

(Иван Иванович говорил необыкновенно сильно, когда душа его бывала потрясена.)

II сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Сисет, туять пулин те ку этем хӑйӗн чӑн-чӑн ашшӗ иккенне, ӑна курайманлӑх туйӑмӗ унра куллен-кунах йӳҫсе, тӑвӑлса, хӑпарса пырать.

Помоги переводом

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пирӗн куҫсем тӗл пулаҫҫӗ те, эпир куҫҫуль тухичченех ахӑлтатса кулатпӑр, хамӑра сывлайми тумалла тӑвӑлса килекен кулла ниепле те чараймастпӑр.

Глаза наши встречаются, и мы заливаемся таким гомерическим хохотом, что у нас на глазах слезы, и мы не в состоянии удержать порывов смеха, который душит нас.

ХХIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Аялта та, ман ҫывӑхра та малтан сас-хура илтӗнмерӗ, е ку мана пӗтӗм ӑшчик тӑвӑлса пӑлханнипе ҫапла туйӑнчӗ, анчах майӗпен-майӗпенех эпӗ тӗрлӗ сасӑсем ҫывхарнине туя пуҫларӑм.

Сначала внизу и вокруг меня царствовала совершенная тишина, или, по крайней мере, мне так казалось от слишком сильного внутреннего волнения, но мало-помалу я стал разбирать различные звуки.

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ ҫав самантра хӑрушӑ сӑнлӑччӗ пулас, мӗншӗн тесен Сен-Жером, хӑйӗн куҫӗсене ман куҫсемпе тӗл пуласран тартса, ман патӑма хӑвӑрт пычӗ те алӑран ярса тытрӗ; анчах унӑн алли перӗннине сиснӗ-сисменех эпӗ, ҫилӗ тӑвӑлса килнипе тӑна ҫухатас патнех ҫитсе, алла туртса вӗҫертрӗм те ӑна ачан мӗнпур вӑйӗпе ҫапрӑм.

Я должен был быть страшен в эту минуту, потому что St.-Jérôme, избегая моего взгляда, быстро подошел ко мне и схватил за руку; но только что я почувствовал прикосновение его руки, мне сделалось так дурно, что я, не помня себя от злобы, вырвал руку и из всех моих детских сил ударил его.

XIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чӗре тӑвӑлса килчӗ: «Киревсӗр!» — терӗм эпӗ хама хам.

В сердце у меня кипело; я сказал: «Он подлец!»

X сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӑшшӑн кӗлтунӑ чух хӑйӗн хуйхи ҫинчен турра шанса каласа, вӑл йӑпану шыранӑ, ӑна тупнӑ та; чунӗ ытти ҫынсенни пекех тӑвӑлса килнӗ самантсенче куҫҫуль юхтарни тата чӗрӗ чун хӗрхенни чи лайӑх йӑпату пулнӑ вӑхӑтра, вӑл хӑйӗн вырӑнӗ ҫине пӗчӗк йыттине тытса хунӑ (лешӗ чакӑр куҫӗпе ун ҫине пӑхса, аллисене ҫуланӑ), унпа калаҫнӑ, ӑна ачашланӑ май шӑппӑн йӗнӗ те.

Поверяя богу в теплой молитве свои чувства, она искала и находила утешение; но иногда, в минуты слабости, которым мы все подвержены, когда лучшее утешение для человека доставляют слезы и участие живого существа, она клала себе на постель свою собачонку моську (которая лизала ее руки, уставив на нее свои желтые глаза), говорила с ней и тихо плакала, лаская ее.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чунӗ тӑвӑлса килнипе унӑн куҫӗсем шывланчӗҫ.

Слезы жгучей обиды выступили на его глазах.

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Тарӑхнипе, чунӗ тӑвӑлса килнипе ача сывлаймиех пулчӗ.

Мальчик задохнулся от обиды и возмущения.

Тавыль пурнӑҫӗнчи улшӑну // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ыратнипе тата чунӗ тӑвӑлса килнипе макӑрсах ячӗ вӑл, унтан вара, малалла ӳпӗнсе, ҫине тӑрсах утма тытӑнчӗ.

От боли и страданий он заплакал и, наклонившись вперед, упрямо тронулся в путь.

Соньӑна ҫӑлас пулать // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Унӑн ӑшчикӗ тӑвӑлса килчӗ.

И его опять захлестнула застарелая злоба.

Ваннӑ чӗлӗм // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Анчах тӑвӑлса ҫитнӗ ҫилӗ, ҫак ҫынсене чун-чӗререн курайманни унӑн пырне питӗрсе хучӗ.

И бросил грести: ненависть к этим людям, вошедшая в плоть его и кровь, вспыхнула с новой силой, душила его.

V // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней