Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

туйӑнса (тĕпĕ: туйӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Такам ҫӑраҫҫипе уҫнӑ пек туйӑнса кайрӗ.

Казалось, кто-то всунул ключ в замок.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗвеланӑҫӗнчи пӗтӗм Фраки — пӑлхавӑн чи пысӑк вучахӗ — ҫак ҫуркунне вулкан пек вӗркесе тӑракан пулчӗ, — хальтен халь сирпӗнсе тухассӑн туйӑнса тӑчӗ вӑл.

Вся Западная Фракия — главный очаг восстания — этой весной походила на вулкан, издававший глухой гул, — предвестник извержения.

XVI. Ӳсӗрӗлнӗ халӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Акӑ тинех Огнянов килсе алӑка шаккарӗ те, Радӑна ури тытса тӑрас ҫук пек туйӑнса кайрӗ, вӑл ҫапах та хӑйне тыткалама вӑй ҫитерчӗ, алӑка пырса уҫрӗ.

Когда Огнянов наконец постучался, ноги у нее подкосились, но она овладела собой и бросилась открывать дверь.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Туссен куҫӗ умӗнче ватӑ Иеротейӑн пархатарлӑ сӑнарӗ ҫаплах нумайччен курӑннӑ пек туйӑнса тӑчӗ.

Но еще долго перед глазами друзей неотступно стоял величественный образ отца Иеротея.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ку Огняновпа… халь вӑл ӗлӗкхинчен те темле урӑхларах ҫын пек туйӑнса кайрӗ, тияккӑна ҫак Огнянов пуҫ ҫавӑрнӑ пек, вӑл ӑна пӑхӑнсах тӑракан пулчӗ.

Этот Огнянов… теперь он казался еще более загадочным человеком, чем раньше, способным всецело подчинить окружающих своей воле.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл ытла та хӑвӑрт куҫран ҫухалчӗ, темле куҫа курӑнман хӑват ӑна ҫав алӑкран вӑйпах кӗртсе янӑн туйӑнса юлчӗ Лалкӑна.

Он исчез так быстро и так неожиданно, что Лалке показалось, будто какая-то невидимая сила грубо толкнула его в открытую дверь мастерской.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сачӗ унӑн пит пысӑк, ем-ешӗл ларать, унта вӑл лайӑх йышши улмуҫҫисемпе тӗрлӗрен чечек лартса тултарнӑ, хӑй ҫуртӗнчен пайтахранпа тухса курман ват ҫынна ҫӑтмаха пырса кӗнӗ пек туйӑнса кайрӗ.

Этот сад, очень большой, весь в свежей зелени, огражденный крепким забором и засаженный прекрасными фруктовыми деревьями и цветами, показался раем больному старику, давно не выходившему из дома.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов пырса кӗнӗ тӗрӗксен пӗрремӗш ялӗ вилсе пӗтне пекех туйӑнса кайрӗ.

Первая турецкая деревня, встретившаяся Огнянову, казалась вымершей.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӑшалпа виҫӗ хут шалтлаттарчӗҫ, таркӑна ҫав хушӑра аяк пӗрчинчен тем ҫыртнӑ пек туйӑнса кайрӗ, вара вӑл сиккипех чупса кайрӗ.

Грянуло три ружейных выстрелу беглецу показалось, будто что-то укусило его в бедро, и он побежал втрое быстрее.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав ӑмӑрт кайӑк ӑна темле хӑрушӑ пек туйӑнса кайрӗ.

В этом орле ему теперь чудилось что-то зловещее.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑнкӑртатса юхакан тӑп-тӑрӑ шыв хӗрринчи хӑва сулхӑнӗнче кӑкшӑмри эрехпе йӑпанни сехетлӗхе те пулин чуралӑхра пурӑннине манӑҫтарать, пуҫ тӗлӗнчи туратлӑ йывӑҫ айӗнче ҫемҫе курӑк ҫине ларса, какай татӑкне помидорпа, хӑярпа, техӗмлӗ петрушкӑпа та хӑватлӑ пӑрӑҫпа сӗтеклентерсе ҫини патша апачӗ пекех туйӑнса каять, енчен тата сӗрме купӑс калакан вӑйҫӑ та пулсан — этем курман ырлӑх ӗнтӗ.

Кувшин вина, выпитый в прохладной тени верб близ шумливой кристально чистой реки, помогает забыть о рабстве; кусок мяса, тушеного с алыми помидорами, ароматной петрушкой и забористым перцем, съеденный на траве под нависшими над головой ветвями, сквозь которые синеет высокое небо, делает жизнь царской, а если еще захватить с собой скрипачей, покажется, будто все это — верх земного блаженства.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ӑҫтан килнӗ вара вӑл? — ыйтрӗ тухтӑр, Бойчо Огнянов пирки шухӑша кайса, вӑл ҫын ӑна пит маттур пек туйӑнса кайрӗ.

— Откуда он пришел? — спросил доктор, на которого незаурядная личность Бойчо Огнянова произвела сильнейшее впечатление.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халӗ эпӗ ҫав япалана хӑнӑхса ҫитрӗм те мана темле пек туйӑнса тӑрать: мӗнле тӗлӗннӗ-ха эпӗ унран ҫавӑн чухне, мӗнле ун пек пуласса шухӑшламан-ха эпӗ малтан, ӑна куриччен?

И я теперь так привыкла к нему, что мне уж кажется странно: как же я тогда удивлялась ему, как же не ожидала, что найду все именно таким, каким нашла.

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вера Павловнӑн ҫӗнӗ пурнӑҫӗ, унӑн таса шухӑшӗсемпе таса ҫынсем хушшинче иртекенскер, ӑна икӗ хут та савӑнӑҫлӑрах туйӑнса кайрӗ!

Как вдвойне отрадна показалась Вере Павловне ее новая жизнь с чистыми мыслями, в обществе чистых людей!

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Итле-ха, чунӑмҫӑм, мана эпир иксӗмӗр каччӑпа ҫураҫнӑ хӗр пулман пек туйӑнса кайрӗ.

А послушай, что мне показалось, мой миленький: как будто мы с тобою не жених с невестой?

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Тӗрӗссипе каласан, эпир халлӗхе Верочкӑн паллашас килменнине кӑна пӗлетпӗр: Верочка вӑл «тискер ҫынсене ҫӗнтерме» тата «ҫак упана алла вӗрентме» тӑрӑшаканнисен шайӗнче тӑман, — тата ун вӑхӑчӗ те пулман, вӑй хӑйне кансӗрлеменшӗн хавас пулнӑ; Верочка асапланса пӗтнӗ, кӑмӑлӗ хуҫӑлнӑ ӗнтӗ унӑн, вӑл выртрӗ те ӑна ҫав тери канлӗ пек туйӑнса кайрӗ, ӗнтӗ нимӗн те ыратнӑ пек туйӑнмасть, паллах, пур сыпӑксем те сурма пуҫласран хӑраса, вӑл пӗртте сиккеленмесӗр выртрӗ.

Впрочем, мы знаем пока только, что это было натурально со стороны Верочки: она не стояла на той степени развития, чтобы стараться «побеждать дикарей» и «сделать этого медведя ручным», — да и не до того ей было: она рада была, что ее оставляют в покое; она была разбитый, измученный человек, которому как-то посчастливилось прилечь так, что сломанная рука затихла и боль в боку не слышна, и который боится пошевельнуться, чтоб не возобновилась прежняя ломота во всех суставах.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Сасартӑк хӑлха умӗнче каллех параппан ҫапнӑн туйӑнса кайрӗ.

Снова ему послышался удар гонга,

Йӑлтӑр ҫутӑ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67–76 стр.

Хӑлха умӗнче параппан ҫапнӑ пекех туйӑнса кайрӗ ӑна, ҫавӑнпа вӑл сасартӑк шарт сиксе илчӗ.

Чэнь вздрогнул, будто у него над ухом прозвенел гонг.

Йӑлтӑр ҫутӑ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67–76 стр.

Эп ӑна, ӗлӗкхи Лушкӑна, тахҫан-тахҫан тӗлӗкре курнӑ пек, унпа пӗр хуторта пурӑнман та пек туйӑнса кайрӗ… — Разметнов ассӑн сывласа илчӗ.

Как, скажи, я ее, прежнюю-то, когда-то давным-давно во сне видал, а не жил с ней в хуторе бок о бок… — Размётнов вздохнул.

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Тирек йывӑҫҫисен карӑнса ҫите пуҫланӑ папакисем кӑларакан пыл тутиллӗ шӑршӑ йӗкленмелле пылак, ҫавӑнпа та хӑй калаҫма тытӑнсан Давыдова тути хӗррисем пӗр-пӗрин ҫумне ҫыпӑҫса ларнӑнах туйӑнса кайрӗ.

Медвяный аромат набухающих почек тополей был так приторно-сладок, что у Давыдова, когда он начал говорить, было такое ощущение, как будто губы его слипаются.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней