Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кӑтартасшӑн (тĕпĕ: кӑтарт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чӑн пурнӑҫра пулнӑ пек туса кӑтартасшӑн та, мӗнле, ҫапла тума пулать-ши?

Как сделать это наиболее естественным, наиболее правдоподобным путем?

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эпир ҫав кӗрешӗве ҫырса та кӑтартасшӑн мар.

Мы и не собираемся ее описывать.

XVI. Ӳсӗрӗлнӗ халӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов та ҫилле хывнӑ пек курӑнасшӑн пулчӗ, кофине хыттӑн чӑплаттарса сыпма тытӑнчӗ — хӑй те ыттисем пекех тарӑхнине кӑтартасшӑн пулчӗ ӗнтӗ.

Огнянов постарался придать своему лицу еще более хмурое выражение и стал еще громче прихлебывать кофе в знак того, что и он разделяет общее негодование.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл хӑйӗн сӑнне-питне кунти ҫынсене питех кӑтартасшӑн пулмарӗ, сӗтел ҫинерех ӳпӗнсе ларчӗ те чӗлӗмне тапак тултарма тытӑнчӗ.

И, низко склонившись, чтобы по возможности скрыть лицо от чужих взглядов, Огнянов стал набивать себе трубку.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл Огняновран куҫ сиктермесӗрех кофейньӑна кӗчӗ, хӑй ҫаплах кулкалама чарӑнмарӗ, унтан сассине тӑсса: — Русс-и-ан!.. — тесе хучӗ те, пуҫ касса татнӑ пек кӑтартасшӑн пулса, мӑйне пӳрнипе темиҫе хут та сӗркелесе илчӗ.

Он вошел в кофейню, не спуская глаз с Огнянова, и, улыбаясь во весь рот, крикнул протяжно: — Русс-и-ан!.. — и несколько раз провел пальцем по шее, показывая, как отрезают голову.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пулас чаплӑ пӑлхавҫӑн вут та хӗм сапса тӑракан куҫне курнипех аптраса ӳкнӗ Смион хаджи кӑштах пӑрӑнса тӑчӗ, вӑл шӑхӑрма пӑхакан ҫынна кӑтартасшӑн пулчӗ.

Смущенный огневым взглядом будущего апостола, Хаджи Смион слегка отодвинулся, чтобы тот смог увидеть зрителя, который собирался свистеть, то есть Стефчова.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫакна эп Иванчо умӗнче каласа кӑтартасшӑн пулмарӑм.

Я не хотел тебе говорить об этом при Иванчо.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Дамянчо Григоров паҫӑртанпах мӗнле те пулин култармалли каласа кӑтартасшӑн хӗрӗнетчӗ, Смион хаджи сӑмахӗн вӗҫӗ ӑна шӑпах юрамалла пек туйӑнчӗ те, тинех пуҫлаҫа ячӗ:

Дамянчо Григоров, с нетерпением ждавший случая рассказать какой-нибудь длинный анекдот, ухватился за последнее слово Хаджи Смиона и начал:

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл, хуларан тухсан мана леш тӗнчене ӑсатса, пӗччен юлнӑ хӗре намӑс кӑтартасшӑн пулнӑ!

Он хотел меня за городом-то на тот свет отправить, чтобы беззащитную девушку обесчестить!

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ӗнер эсир ложа илтӗр, ӑна илсе эсир хӑвӑр тусӑрсене эпӗ сирӗн еркӗн пулнӑ пек кӑтартасшӑн пултӑр.

Вчера вы взяли ложу, чтобы выставить меня вашим приятелям как вашу любовницу.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Хӑшӗ каялла ҫаврӑнса пӑхнӑ, хӑшӗ аяккалла кайса тӑнӑ, пурте пӗр-пӗрне: салтаксем ҫинчен пӗлетпӗр, вӑл пире тӗлӗнтермест тесе кӑтартасшӑн пулнӑ.

Иные оглянулись назад, другие отошли в сторону, и все старались показать друг другу, что о солдатах — они знают, это не удивляет их.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Эпӗ мӗншӗнне ӑнлантарса парсан — вӑл анасласах илчӗ; анасланине кӑтартасшӑн пулмарӗ, анчах ӗҫ тухмарӗ унӑн, вара, именсе те айӑпа кӗнӗ пек пулса: — Вула — пырать! Эпӗ ахаль ҫеҫ… — терӗ.

И, когда я объяснил — почему, он даже зевнул и хотел скрыть зевок, но это ему не удалось, и он сконфуженно и виновато заявил мне: — Читай — ничего! Это я так…

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Платьи унӑн тӑвӑр, шӑмшака ҫат тытать: вӑл юбка тӑхӑнса пилӗкне ҫинҫерех те аялалла кӑшт сарлакарах кӑтартасшӑн тӑрӑшман пулас.

Платье сидело на ней в обтяжку: видно, что она не прибегала ни к какому искусству, даже к лишней юбке, чтоб увеличить объем бедр и уменьшить талию.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломова ҫака тарӑхтарса ҫитерчӗ, вӑл вара Захара хӑйпе «ыттисем» хушшинчи уйрӑмлӑха, Захар хӑйӗн улпучӗ умӗнче киревсӗр хӑтланнине кӑтартасшӑн пулчӗ.

Все это задело самолюбие Обломова, и он решился показать Захару разницу между ним и теми, которых разумел Захар под именем «других», и дать почувствовать ему всю гнусность его поступка.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл хӑйне лӑпка тытнӑ пек кӑтартасшӑн тӑрӑшрӗ, анчах куҫ харшисем ун туртӑнса пухӑнчӗҫ те чӗтреме пуҫларӗҫ, шӑлӗсем аялти тутние хыттӑн ҫыртса лартрӗҫ.

Она старалась казаться спокойной, но ее брови сдвинулись и задрожали, а зубы крепко прикусили нижнюю губу.

VII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

— Ҫук, — терӗ вӑл, пӑшӑрханнине кӑтартасшӑн мар тӑрӑшса.

— Нет, — сказал он как можно равнодушнее.

XXXV. Таса парӑм // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсем пӗр-пӗрне хӑйсемпе нимӗн те пулман пек кӑтартасшӑн тӑрӑшаҫҫӗ.

Они делали вид друг перед другом, будто бы решительно ничего не случилось.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Малтан вӑл паҫӑр тинӗс ӗҫне лайӑх пӗлнине кӑтартасшӑн мухтаннӑ икӗ пӗчӗк хӗр ҫине шаннӑччӗ.

Сначала, правда, была некоторая надежда на тех двух девочек, перед которыми Петя так неудачно показал свои морские познания.

VII. Фотографи карточки // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл хӑй кӗнекинчи карттисенчен пӗрне сарса хучӗ те вӑрҫӑ театрӗн чиккине кӑтартасшӑн пулса самай вӑхӑт хушши аппаланчӗ, — ун сӑмахӗпе каласан, ҫакӑн пек пулнӑ имӗш ҫав виҫесӗр пысӑк театр, унта пирӗн тинӗспе сывлӑшри ҫарсем тӑшманпа ҫапӑҫаҫҫӗ.

Он развернул карты, приложенные к одной из его книг, и не сразу нашёл ту, на которой мог показать границы театра, — таков был, по его словам, этот огромный театр, на котором действовали наши морские и воздушные силы.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Врач шаккаса пӑхнӑ май, мана ҫаврӑнтаркаларӗ те каллех шаккама пуҫларӗ, выртса пӑхма та хушрӗ, ӗнтӗ мӗнле пулсан та, эпӗ чирлӗ иккенне кӑтартасшӑн тӑрӑшнӑ пек хӑтланчӗ…

Она стучала и вертела меня и снова стучала и заставляла ложиться, точно решилась непременно доказать, что я болен, болен, болен…

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней