Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Шалта (тĕпĕ: шал) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шалта, сӗтел хушшинче ҫӳҫне кастарнӑ, ҫаврака пуҫлӑ, кӗрнеклӗ пӳ-силлӗ ҫын ларать, сӗтелӗ ҫинче чернильницӑсӑр пуҫне пӗр хут татӑкӗ те, ним те ҫук.

В глубине комнаты за столом, на котором не было ни одной бумажки и вообще ничего не было, кроме чернильницы, сидел плотный человек с круглой стриженой головой.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Мӗншӗн тесен, унта ачасем кӗме вӗреннӗ, анчах шалта — оборудовани.

Потому что ребята туда повадились.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Килкарти урлӑ каҫнӑ чухне вӑл хуҫисен лаҫӗн уҫса хунӑ алӑкне тата шалта курӑнакан сенкер кӗпене асӑрхарӗ.

Пройдя по двору, он заметил отворенную дверь в хозяйской избушке и видневшуюся из нее голубую рубаху.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл ҫӗртен икӗ аршӑн ҫӳлерех юпасем ҫинче ларать, шалта икӗ пӳлӗм.

Она стояла на столбах, в два аршина от земли, и состояла из двух комнат.

XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Осадчий капитан, сире пач та кулӑшла мар, сирӗн шалта чиккелет те сире хӑрушӑ!

Капитан Осадчий, вам вовсе не смешно, а вам больно и страшно!

XIX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ку вӑл, тен, пӗр-пӗринпе ансӑртран ҫыхӑннӑ, анчах пурте пӗрле кичем ӗҫсӗрлӗхпе шухӑшсӑр-тӑрлавсӑр тискерлӗх ӑшне путнӑ ҫынсем сасартӑк пӗр-пӗрин куҫӗсенче, лере, таҫта шалта, арпашӑнчӑк та муритленнӗ ӑстӑнра, хӑрушлӑхӑн, салхулӑхӑн тата ӑссӑрлӑхӑн темӗскерле вӑрттӑн хӗлхемне курса-туйса илнӗ паттӑрла самантсенче пулатчӗ пӳлӗ.

Может быть, это случалось в те странные моменты, когда люди, случайно между собой связанные, но все вместе осужденные на скучную бездеятельность и бессмысленную жестокость, вдруг прозревали в глазах друг у друга, там, далеко, в запутанном и угнетенном сознании, какую-то таинственную искру ужаса, тоски и безумия.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ӑна тытса илме ҫук, ӑна тавҫӑрса та илейместӗн, анчах вӑл таҫта шалта, ӑстӑн хыҫӗнче пурри яланах ним йӑнӑшсӑр сисӗнсе, палӑрса тӑрать.

Это неуловимо, это непостижимо, но оно всегда безошибочно чувствуется где-то в глубине, за сознанием.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ватӑ «бурбон» подпрапорщика лайӑх фронтҫӑ пулнӑшӑн тата устава ҫав тери аван пӗлнӗшӗн таҫта шалта, чӗри тӗпӗнче, кӑмӑллатчӗ.

Старый «бурбон» в глубине души питал слабость к подпрапорщику, как к отличному фронтовику и тонкому знатоку устава.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

«Эпӗ — вӑл шалта, — шутларӗ Ромашов, — ытти вара — пӗтӗмӗшпех ют, ку — Эпӗ мар.

«Я — это внутри, — думал Ромашов, — а все остальное — это постороннее, это — не Я.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Шалта пӗр ҫын кӑна мар иккенне тӗрексем ӑнланчӗҫ.

Турки поняли, что осажденный не один.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Армантан малтанхи пекех сас-чӳ илтӗнмест, тӗрӗксем вара шалта пытаннӑ пӑлхавҫӑ хӗҫ-пӑшалсӑр иккен тесе шутларӗҫ.

Мельница молчала по-прежнему, и турки решили, что укрывшийся внутри мятежник безоружен.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шалта ҫапса хӗснӗ пек халӑх.

Помоги переводом

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шалта ҫутах.

Внутри было светло.

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тем чухлӗн пуҫтарӑннӑ ушкӑн урамран чиркӗве пырса кӗчӗ те, шалта ҫапса хӗснӗ пек тӑвӑр пулчӗ.

Толпа, все возраставшая, потоком хлынула с улицы в церковь, заполнив ее до отказа.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах алӑк уҫсанах тӗлӗнсе кайрӗ: шалта ҫапса хӗснӗ пек тӗрӗксем пухӑннӑ.

Но, распахнув дверь, он остановился пораженный: кофейня была битком набита турками.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шалта ҫапса хӗснӗ пек халӑх.

Церковь была битком набита молящимися.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шалта сӗм-тӗттӗм.

Внутри ее было темно.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стена урлӑ чи малтан камӑн та пулин пӗрин каҫмаллаччӗ, унтан, шалта чикмек тупса, ыттисене каҫма памаллаччӗ.

Кто-то должен был первым перелезть через стену, отыскать на заднем дворе лестницу и передать ее остальным.

III. Мӑнастир // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Армана тӗтӗм хупӑрласа илчӗ; пенине пула лампӑ сӳнчӗ, шалта сӗм-тӗттӗм пулса тӑчӗ.

Мельницу заволокло дымом; от выстрелов лампа погасла, и все погрузилось в кромешную тьму.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шалта сӗм-тӗттӗм, шӑп.

Внутри было темно и тихо.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней