Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Тӑвӑр сăмах пирĕн базăра пур.
Тӑвӑр (тĕпĕ: тӑвӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак икӗ пай пӗр-пӗринпе темле аташтармалла пеклӗрех тӑвӑр та кукӑркаланчӑк коридорпа ҫыхӑннӑ; кашни кукӑр тепринпе алӑкпала пӗрлешет, ҫапла майпа вара пӗчӗк-пӗчӗк пӳлӗмсен речӗ пулса каять, вӗсем буфет, бильярднӑй, карточнӑй, малти пӳлӗмпе хӗрарӑмсен тирпейленмелли пӳлӗмӗ шутланаҫҫӗ.

Эти две половины были связаны между собою чем-то вроде запутанного, узкого, коленчатого коридора; каждое колено соединялось с другими дверями, и таким образом получился ряд крошечных комнатушек, которые служили — буфетом, бильярдной, карточной, передней и дамской уборной.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Чӳрече патнерехри стена ҫумӗнче тӑвӑр, лутра, пӗкӗ пек, йӑлт авӑнса ӳкнӗ, питӗ имшеркке кравать ларать, калӑн, ун тимӗрӗсем ҫинче пурӗ те пӗртен-пӗр кӗрен пике утиял ҫех выртать; тепӗр стена ҫумӗнче — сӑрламан ахаль сӗтел те кӗрӗс-мерӗсле ик тӑваткал пукан.

Вдоль стены у окна стояла узенькая, низкая, вся вогнувшаяся дугой кровать, такая тощая, точно на ее железках лежало всего одно только розовое пикейное одеяло; у другой стены — простой некрашеный стол и две грубых табуретки.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫакса вӗлермелли кашта ҫине лекмесен, хӑвӑрӑн шӑпӑра тав тӑвӑр.

И должны благодарить судьбу, если не попадете на виселицу.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

— Сэр, эпӗ кирек мӗнле условие те йышӑнатӑп — терӗ вӑл — Эсир ҫав ирсӗр этемсенчен ман карапа туртса илме пултаратӑр пулсан, манпа тата ман караппа мӗн тӑвас тетӗр, ҫавна тӑвӑр.

— Я принимаю любые условия, сэр, — сказал он — Если вам посчастливится отнять у злодеев мой корабль, распоряжайтесь мною и моим кораблем, как вам вздумается.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Манӑн крепоҫре ҫителӗклех вырӑн пур, унта тӑвӑр мар.

В моей крепости довольно просторно.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Вӑл тӑвӑр та тӗттӗм тупӑкра хӳтлӗхсӗр пӗччен хӑварнӑ асламӑшӗ вырӑнне пулса пӑхма хӑтланчӗ.

Он представил себе бабушку в тесном и темном гробу, всеми оставленную и беспомощную.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Сылтӑм енче анлӑ хир сарӑлса выртать, сулахайра икӗ рет лутра лавккасем лартса тухнӑ, унталла пӗр тӑвӑр урам пур.

Справа простиралось обширное поле, слева, между двумя рядами низеньких лавчонок, тянулась узкая уличка.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Минут та иртмерӗ, Аврӑмицӑпа Огнянов тӑвӑр ҫенӗк витӗр тӗттӗм пӳлӗме кӗчӗҫ, Хупах хуҫи арӑмӗ краҫҫын лампине шӑрпӑк тивертсе ҫутрӗ.

Полминуты спустя Аврамица и Огнянов прошли через тесные сени в темную каморку, Чиркнув спичкой, корчмарка зажгла жестяную керосиновую лампочку, осветив и комнату и гостя.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Куншӑн эсир ырӑ кӑмӑллӑ Огняновпа хӑвӑра хӗрхеннӗ Ҫар канашне тав тӑвӑр, — терӗ Марчев.

Этим вы обязаны великодушию Огнянова и милосердию военного совета.

XXIX. Юнпа тӗне кӗртни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Болгари чысӗ пуринчен те хаклӑрах, — чӗтрекен сасӑпа каласа хучӗ Огнянов, — эпӗ сире тепӗр хут ҫакна калатӑп: кайӑк чунлӑ ҫынсем ан пулӑр, хӑвӑра инкек курмалла ан тӑвӑр.

А главное — с честью Болгарии! — дрожащим голосом воскликнул Огнянов, — я еще раз прошу вас: не будьте малодушными, не заставляйте меня принять против вас крайние меры.

XXVIII. Укрепленисенче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун пек чухне эсир тухтӑрсем пек тӑвӑр… апла авантарах пулать.

Поступите с ним так, как мы, врачи, поступаем с больными… так-то лучше будет.

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Йӗрке ҫук-ха кунта манӑн, — эсир айӑп ан тӑвӑр ӗнтӗ.

— Тут у меня беспорядок, вы уж извините.

XXIII. Эмел // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тем чухлӗн пуҫтарӑннӑ ушкӑн урамран чиркӗве пырса кӗчӗ те, шалта ҫапса хӗснӗ пек тӑвӑр пулчӗ.

Толпа, все возраставшая, потоком хлынула с улицы в церковь, заполнив ее до отказа.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мана тав тӑвӑр!

Благодарите меня!

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов картиш урлӑ васкамасӑр иртрӗ, ҫумӑр хыҫҫӑн пылчӑк ҫӑрӑлатчӗ, йывӑррӑн пусса крыльца картлашкипе хӑпарчӗ те хулӑн саспа: — Эпӗ царвулӗпех-ха; сирӗн урайӑра таптаса пӗтерӗп, Мичо бай; айӑп ан тӑвӑр ӗнтӗ эсир мана, — терӗ.

Огнянов медленно пересек двор, утопавший в грязи после дождя, тяжело ступая, поднялся на крыльцо и проговорил басом: — Как бы царвули мои пол вам не испачкали, дядюшка Мичо; вы уж извините.

VIII. Колчо хӗпӗртени // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кандов килӗшӳллӗ ҫӗлетнӗ тӗксӗм-симӗс пиншакпа, пиншакӗ ҫӗнех те мар ӗнтӗ, брюкийӗ те ҫав тӗслех, тӑвӑр, ури тунине тӑп-тӑп тытса тӑрать.

Кандов носил хорошо сшитый, но уже потертый темно-зеленый пиджак и такого же цвета брюки, довольно узкие и плотно облегающие бедра.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗлетки унӑн тем ҫӳллӗш, хӑй типшӗм те хытанка, кӗрӗс-мерӗс шӑмӑллӑ ӳчӗ калама ҫук вӑйлӑ, лапсӑркка ҫӳҫлӗ пуҫӗ вӑрӑм, пичӗсем тем сарлакӑш, ҫамки тӑвӑр, пӗчӗкҫӗ куҫӗ чурӑссӑн йӑлкӑшать, сарлака шӑтӑклӑ сӑмси пысӑк, ҫӑварне мулкачӑ та вырнаҫать пуль (Боримечка какая чӗрӗлле те ҫиет), Геркулесла хулӑн шӑнӑрлӑ ҫӑмламас аллисем арӑслана та тытса ҫурса тӑкмалла.

Огнянов смотрел на эту непомерно высокую фигуру, на это сухопарое, костлявое, но сильное тело, на эту удлиненную косматую голову со скуластым лицом, узким лбом, маленькими, дико поблескивающими глазками, огромным носом, широкими ноздрями и большим ртом, в который можно было запихнуть зайца (Боримечка ел и сырое мясо); смотрел на эти длинные, волосатые, жилистые руки Геркулеса, способные разорвать на куски льва.

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Кирек те мӗн тӑвӑр мана, манӑн нимӗн те ҫук, ӳт-пӗвӗмре чунӑм ҫеҫ тытӑнса тӑрать, — татса каларӗ старик.

— Что хотите со мной делайте, жизнь у меня все равно одна, — ответил старик решительно.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вара Фракипе Дунай таврашӗнчи Болгари хушшинче ҫыхӑну йӑлтах пӗтсе ларать, Троян ҫулӗн лавҫисем тем пек асапланса кунта юр ҫийӗн аран тӑвӑр сукмак хывкалаҫҫӗ.

Тогда всякая связь между Фракией и Придунайской Болгарией прекращается, пока троянские возчики ценой нечеловеческих усилий не протопчут узкую дорожку в снегу.

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хул пуҫҫине ҫӗтӗк ҫанӑллӑ кивӗ сӑхман уртнӑ, кӗске шомполлӑ авалхи пистолетне, Спорт ятаганӗпе вӑрӑм чӑпӑклӑ чӗлӗмне пиҫиххинчен хӗстернӗ, ҫӗтӗк тӑвӑр шӑлаварпа, шӑлаварне пакӑлчак тӗлӗнче тӳмелемен, полицейскисен царвулине чӗнпе ҫыхкаласа сырнӑ.

На плечах у него был рваный кафтан с протертыми рукавами, за поясом — нечищеный старинный кремневый пистолет с коротким шомполом, сопотский ятаган и трубка; на ногах — узкие рваные шаровары с незастегнутой у щиколотки штаниной и полицейские царвули с ремнями.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней