Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

панӑ (тĕпĕ: пар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл ӑна тумлам чухлӗ усӑ кӑтартас пулсан та, хӑйне вара телейлӗ тесе шутланӑ, никамран ыйтмасӑр-тумасӑр, никама пӗлтермесӗр хӑйӗн пур пек пурлӑхне-мӗнне панӑ, валеҫнӗ, уяса та хӗрхенсе тӑман, вӑл мӗн ырӑ кӑтартнине пӗртен пӗр турӑ пӗлнӗ.

Он был счастлив, когда мог принести ей хоть каплю пользы, и, щедрой рукой рассыпая благодеяния, почитал их таинством, свидетелем которого должен быть один лишь бог.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӑванӗсем те, ҫывӑх ҫыннисем те пулман унӑн, пӗтӗм юратас кӑмӑлне тӑван ҫӗршыва панӑ, тӑван ҫӗршывӗ уншӑн чи ҫывӑххи пулнӑ.

Не имея ни родных, ни близких, он всю свою любовь отдал родине.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кулатӑн ак, вӗсенчен миҫе ҫын халӑхшӑн ӗҫлекен пулнине ан ман эс, Паиснй атте, сӑмахран, ҫӗр ҫул ӗлӗк Болгари историне чи малтан ҫырса панӑ, ҫавӑнтан пуҫласа Левский тияккӑн патне ҫити каласан мӗн чухлӗн вӗсем!

Ты улыбаешься, ты забываешь, сколько народных деятелей вышло из духовного звания, начиная с отца Паисия, который сто лет назад первый написал историю Болгарии, и кончая дьяконом Левским.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Фратю вара хӑйӗн статйине «3намя» хаҫат валли тесе, Ботева ярса панӑ, статйине унта та йышӑнман.

Фратю послал свою статью Ботеву для «Знамени», но и там его ждала та же участь.

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Энтри кунӗ иртсен часах Фратю Румыние тухса тарнӑ, урӑх нихҫан та «политикӑпа ӗҫлеместӗп» тесе хӑйне сӑмах панӑ.

Фратю бежал в Румынию вскоре после андреева дня, дав себе честное слово никогда больше не «заниматься политикой».

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Заманов тинех Стефчов панӑ ҫырӑва хӗвӗнчен кӑларса уҫкаларӗ, хӳтӑн ҫырман енне кӑвар умӗнче ӑшӑтмалла тытрӗ те чӑтӑмлӑн кӗте пуҫларӗ.

И тут Заманов вытащил из-за пазухи письмо, взятое у Стефчова, развернул его, поднес чистой, не исписанной стороной к огню и стал терпеливо ждать.

V. Сутни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов хӑй намӑс курнӑ каҫ арман патӗнче чавса пӑхма влаҫсене канаш панӑ; ҫав ирсӗр Мердевенджиев пулӑшнипе вӑл Огняновӑн чӑн-чӑн ятне пӗлнӗ…

Это Стефчов посоветовал властям копать у мельницы в ту самую ночь, когда его опозорили; это он с помощью подлого Мердевенджиева узнал настоящее имя Огнянова…

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Яланхи пекех вӑл хӗвел ҫинӗ кивӗ костюмпа, ҫавна ӑна тахҫан Огнянов панӑ пулнӑ, ылтӑн галунлӑ кепкӑпа, лапсӑркка бакенбарчӗ хӗрлӗ.

На нем был вылинявший и потрепанный костюм, когда-то подаренный ему Огняновым, кепи с золотым галуном, физиономию его украшали пышные рыжие бакенбарды.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Иван бай, кам сана ҫакӑн пек хӑрушӑ ят панӑ?

— Иван, кто тебе придумал такое страшное имя?

XXXV. Хӗл каҫмалли вырӑнта // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хӗрӗ ашшӗне хӑтарас тесе панӑ пулинех, — терӗ Огнянов.

— Очевидно, девушка выкупила отца, — сказал Огнянов.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вара пӗр тӑхтаса тӑмасӑр килне кӗрсе тухнӑ, ҫамрӑк арӑмне амӑшӗ патне ӑсатнӑ, пиҫиххинчен пуртӑ хӗстернӗ, пӑшалне йӑтнӑ, тӑшмана тавӑрма тесе тусӗсене хуса ҫитме яра панӑ.

Не задерживаясь ни на минуту, он вернулся домой, проводил молодую жену к ее матери, заткнул за пояс топор, взял ружье и побежал догонять друзей, чтобы мстить вместе с ними.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗн тӑвӑпӑр эппин, ҫапла пултӑр та: турӑ мӗнле ӑс панӑ пек тӑвах ӑнтӗ карчӑк, эп ӑнӑма та ҫухатрӑм, — терӗ Цанко, тӗтӗм ҫӗрте сывлӑшне хаш ҫавӑрса.

— Ну что ж, делай, жена, как тебя господь вразумил, а я уж и не пойму, что надо, — проговорил Цанко, вздыхая в темноте.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стойко пичче те, мӗскӗн, кӑшт кӑна укҫине панӑ пулсан ҫӑлӑнатчӗ…

Дед Стойко и тот, бедняга, — мог бы откупиться за малую толику…

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗрӗссипе ку ӗнтӗ чӑн-чӑн ҫаратуччӗ, укҫине кӑна старик жандармсене хӑй ирӗкӗпе панӑ пек тӑвасшӑнччӗ.

Это был настоящий грабеж, но полицейские норовили получить выкуп под видом добровольного подарка.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗррехинче ман Цанко ҫапла печӗ ячӗ, ҫав хӗрсенчен пӗри те пулин мана мӑйне чуп тутарсан, тет, эп ӑна хамӑн чи лайӑх Малтеп йӗсӗм пахчине парнелесе панӑ пулӑттӑм, тет…

Как-то раз мой Цанко сказал, что если одна из этих девок позволит ему поцеловать ее в шею, так он ей подарит свой виноградник на Малтепе…

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чӑн калатӑп, шан эс мана… — сӑмси айӗн мӑкӑртатрӗ хуҫи кофӗ тултарса панӑ хушӑра, хӑй ҫаплах хӑнана: ӑҫта курма пултарнӑ-ши эп ку ҫынна, тенӗ майлӑ тинкерсех пӑхать.

Я правду говорю, уж ты мне поверь… — приговаривал хозяин, подавая кофе, и так пристально смотрел на гостя, словно старался вспомнить, где он видел этого человека.

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Йывӑр тӑпри ҫӑмӑл пултӑр, турӑ каҫартӑрах ӑна; арестленӗ каҫхинех ытла хытӑ хӗненине чӑтаймасӑр вилсе кайнӑ, асаплантарнине чӑтса тӑрайман, тет, ҫав мӗскен, мӗн пӗлнине каласа панӑ, тет, вара.

— Он приказал долго жить, прости его боже; умер от побоев в ту самую ночь, когда его арестовали; говорят, будто не вынес пыток бедняга, все выдал.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Йывӑр ҫав, учитель, ай, йывӑр сирӗн ҫӗр ҫинчи ӗҫӗр, анчах вӑл мухтава та чапа тивӗҫлӗ, турӑ сире хӑех ӑс панӑ халӑхра ӗҫлемешкӗн.

— Трудна, учитель, трудна ваша деятельность на земле, но зато достойна похвалы и славы, ибо сам бог вразумил вас, да служите народу.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчова конака илсе пынӑ каҫ вӑл Огнянов пирки мӗн шухӑшланине пӗтӗмпе бее каласа панӑ.

Стефчов, когда его в прошлую ночь привели в конак, изложил свои подозрения бею и рассказал все, что узнал про Огнянова.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйсене турӑ панӑ пек, килӗштерсе пурӑнӗҫ те пурӑнӗҫ.

Будут жить да поживать в любви и в согласии, как бог даст.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней