Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тунсӑхласа (тĕпĕ: тунсӑхла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ларать тунсӑхласа, сана курасшӑн ҫунать.

Сидит, скучает, тебя увидеть не чает.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Патша вӑхӑтӗнче эпӗ ҫамрӑк казаксене вӗрентеттӗм те, ҫавӑнпа пайтах куркаланӑ: авланман ҫын сӑнран-питрен те савӑк ҫӳрет, каланине те ӑнланать, анчах ҫамрӑк арӑмне хӑварса пынӑ ҫын пулсан, ун пекки вара, тунсӑхласа ҫитнипе, питӗ хӑвӑрт сӳрӗке тухса каять, тункатапа пӗрех пулса тӑрать.

В царское время я молодых казаков обучал и нагляделся: как парень, так он с лица веселый, понятливый, а как от молодой жены в полк пришел, так он в момент от тоски одеревенеет и становится пенек пеньком.

32-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Яков Лукич Половцевӑн йӗнерленипех пӗр вырӑнта тӑрса тунсӑхласа ҫитнӗ лаши кантӑк умӗнчен савӑнӑҫлӑн, тӑпӑртатса ташласа, чӗрнисене типпӗн чанклаттарса ыткӑнса иртсе кайнине кӑна илтсе юлчӗ.

Яков Лукич слышал, как мимо окон весело, с переплясом, с сухим чокотом копыт прошел-протанцевал под седлом застоявшийся половцевский конь.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫилленсе ҫитнипе чӗтрекенскер, хӑй вӑйне кура ниҫта кайса кӗрейми тунсӑхласа, мӗскӗне юлнӑ пирки асапланнипе сывлӑш ҫавӑрайми пулса, тыткӑна лекнӗ тискер кайӑк пӗр секундлӑха кӗтесре вилнӗ пек лӑпланса тӑрать, ӑссӑрланнӑ куҫсемпе пӑхать, ҫӗлен евӗр хӳрине вӑйсӑррӑн сулкаласа, пӑхать…

Охваченный дрожью возмущения, гневной тоской сильного, задыхаясь в муках унижений, пленный зверь на секунду замирает в углу и безумными глазами смотрит, нервно двигая змеевидным хвостом, смотрит…

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Тунсӑхласа ҫитрӗм эпӗ сана, Саня, — терӗ Седельникова.

— Стосковалась я по тебе, Саня, — сказала ему Седельникова.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кунта, хуралтӑсем тунӑ ҫӗрте, ҫын ҫӳрет, урапасем иртсех тӑраҫҫӗ, выльӑх картишӗнче ешӗл курӑка тунсӑхласа ӗнесем мӗкӗреҫҫӗ, тимӗрҫӗ лаҫҫинче те ҫынсем пикенерех ӗҫлеҫҫӗ, — ҫуркунне пуҫламӑшӗнче кӑна ҫакӑн пек пулать.

Здесь, у хозяйственных построек, сновали и перекликались люди, двигались подводы, на скотном дворе, тоскуя по свежей траве, призывно и трубно мычали коровы, в кузнице необыкновенно отчетливо, как это бывает только ранней весной, звенело железо.

2-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Мӗншӗн… эпӗ юратрӑм?» тунсӑхласа асапланчӗ Ольга, вара паркри ире аса илчӗ: ун чухне Обломов тарасшӑнччӗ, вӑл тарсан — ман пурнӑҫӑм кӗнеки яланлӑхах хупӑнӗ, тесе шухӑшлатчӗ Ольга.

«Зачем… я любила?» — в тоске мучилась она и вспоминала утро в парке, когда Обломов хотел бежать, а она думала тогда, что книга ее жизни закроется навсегда, если он бежит.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ольга ӑна сыхлануллӑ пулнӑшӑн мухтаса ответ ҫырчӗ; май ҫук пулсан, вырсарникун та тухма хушмарӗ; эпӗ пӗр эрне хушши тунсӑхласа пурӑнам та, анчах эсӗ сывӑ юл, терӗ.

Она написала ему ответ и похвалила, что он поберегся, советовала остаться дома и в воскресенье, если нужно будет, и прибавила, что она лучше проскучает с неделю, чтоб только он берегся.

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Тахҫанах курнӑ эпӗ сире, тунсӑхласа та ҫитнӗ сирӗнсӗр.

Давно я вас видел, даже соскучился за вами.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Илюша вара, ют ҫӗртен илсе килнӗ чечек теплицӑра усраннӑ пек, ачашланса усранаканскер, килте тунсӑхласа ларать, кӗленче айӗнчи ҫав чечек пекех хуллен те черченкке ҫитӗнет.

И Илюша с печалью оставался дома, лелеемый, как экзотический цветок в теплице, и так же, как последний под стеклом, он рос медленно и вяло.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Эпӗ пӗр пилӗк каҫ ҫывӑраймастӑп ҫӗнӗ вырӑнта; тунсӑхласа пӗтетӗп, тӑрсанах, ҫав ҫакӑнса тӑракан токарь вывески вырӑнне урӑх мӗнле те пулин килӗшмелле маррине куратӑп пулсан, е кӑнтӑрлахи апат умӗн ав ҫав кантӑкран ҫӳҫне кастарнӑ карчӑк пӑхмасть пулсан, мана кичем те…

Да я ночей пять не усну на новом месте; меня тоска загрызет, как встану да увижу вон вместо этой вывески токаря другое что-нибудь, напротив, или вон ежели из окна не выглянет эта стриженая старуха перед обедом, так мне и скучно…

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Питӗрӗнсе ларса та ҫил уласа ашкӑннине итлесе, эпӗ калама ҫук хытӑ тунсӑхласа ҫитрӗм.

Сидя взаперти и прислушиваясь к вою ветра, я тосковал страшно.

I сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Тунсӑхласа ҫитнӗ.

Он уже соскучился.

Улттӑмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Пӳлӗхҫӗм, епле ӑна тунсӑхласа ҫитнӗ иккен!

Боже мой, как я стосковался по ней!

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӗнтӗ кам пултӑр-ха манӑн тунсӑхласа ҫитнӗ никама пӗлтереймен пӗтӗм туйӑма унран та тарӑнрах, нумайрах пӗлекенни?

Кто же глубже и сильнее, чем она, мог почувствовать мою тоску и волнение — всё, о чём я ни с кем не мог говорить?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унӑн Садовой-Триумфальнӑй урамӗнчи пӗччен пурӑнмалли хваттерне эпир старике тунсӑхласа ҫитнипе кӗтмен ҫӗртенех тортпа та француз эрехӗпе пырса кӗрсеттӗмӗр.

Вдруг соскучившись по старику, мы нагрянули к нему с тортом и французским вином на Садовую-Триумфальную, в его одинокую, холостую квартиру.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ мана кам та пулин: ҫитӗ-ха вӑхӑт, вӑл асап та хӗнхур тӳссе-чӑтса курнӑ хыҫҫӑн кӑштах ватӑлнӑскер, ҫав ҫыннӑн пушаннӑ пӳлӗмӗсем тӑрӑх мана тунсӑхласа ҫитни ҫинчен пӗр-пӗччен шухӑшласа ҫӳрӗ, тенӗ пулсан, эпӗ каҫӑхса кайса кулнӑ пулӑттӑм.

Если бы мне кто-то сказал: придет время, он после пережитых мучений и страданий, немного постаревший, будет ходит и думать, тоскуя обо мне, одиноко вдоль опустевших комнат этого человека, я бы с любовью улыбнулась.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та ҫак типӗ те сивӗ сӑмахсем хушшинченех мана пачах урӑх сӑмахсем аса килчӗҫ, эпӗ вара хам ҫав тери тунсӑхласа ҫитнӗ Катьӑна куҫ умне ӳкертӗм.

Но за сухими, холодными словами мне мерещились совсем другие слова, и я видел Катю, по которой так тосковал.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫавӑн пиркиех ӗнтӗ эпӗ, Катя тухса кайсан та, унтах тӑрса юлтӑм, чылайччен ҫул тӑрӑх анраса, тунсӑхласа уткаласа ҫӳрерӗм, иксӗмӗр ларнӑ сак ҫине пыра-пыра лартӑм, унтан пӑрӑнса кайрӑм, каллех ҫав вырӑнах таврӑнтӑм!

Вот почему, когда Катя ушла, я остался в сквере и долго еще бродил по дорожкам в тоске, садился на эту скамейку, уходил и опять возвращался.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пӗр-икӗ ҫул пӑрахса пурӑнсанах, тунсӑхласа ҫитетӗн акӑ, чуну унталлах туртӑнма пуҫлать.

 — Вот попробуй год или два — и соскучишься, потянет.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней