Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сӑмахне (тĕпĕ: сӑмах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Стефчова сӑмахне каласа пӗтерме май та килмерӗ.

Стефчову не пришлось докончить фразу.

XVII. Хӑлха чикки // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫынсем ун хӗрӳллӗ сӑмахне илтесчӗ тесе ҫунаҫҫӗ, типсе ҫитнӗ пыра таса ҫӑл шывӗпе кантарнӑ пек, пӗр сӑмахне сиктермесӗр итлесе тӑраҫҫӗ.

И люди, слушая его вдохновенные речи, жадно глотали каждое слово, как пересохшее горло — кристально чистую струю ручья.

XVI. Ӳсӗрӗлнӗ халӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ирӗклӗхӗн аслӑ сӑмахне халӑх ҫӑтса яманни кӑна, кӗрешӗвӗн сӑваплӑ ҫулне хӑвӑртрах тӑрасшӑн ҫунать вӑл.

Народ, жадно впитывая великое слово свободы, горел нетерпением скорее тронуться в свой крестный путь.

XVI. Ӳсӗрӗлнӗ халӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов чарӑнса тӑчӗ, анчах кӑшт тӑрсанах сӑмахне малалла тӑсрӗ:

Огнянов умолк, но после короткого раздумья продолжал:

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада ҫаплах унӑн кашни сӑмахне итлесе, куҫ сиктермесӗр ӑна пӑхса тӑчӗ.

А Рада жадно глотала каждое его слово, переживая все вместе с ним, и не отрывала от него взгляда.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сӑмахне ытла шӑппӑн каларӗ пулин те, комитет членӗсем ҫав ята илтнипех чӗтренсе илчӗҫ.

Как ни тихо были сказаны эти слова, члены комитета расслышали зловещее имя и содрогнулись.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑй сӑмахне вӑл чи шанчӑклӑ сӑлтавсемпе ҫирӗплетрӗ.

Свои слова он подкреплял неопровержимыми доказательствами.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов сӑмахне хапӑлласах йышӑнчӗҫ.

Предложение Огнянова было одобрено и принято единогласно.

IX. Огнянов председательте // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ытти сӑлтавсене каламӑпӑр, ҫав Каблешковӑн ҫулӑмлӑ та чаплӑ сӑмахне илтесси кӑна мӗне тӑрать, комитет членӗсем ун ытарайми сӑмахне икӗ сехет- хушши итлерӗҫ, итлесе тӑранаймарӗҫ, вӗсем хӑйсем ӑҫта ларнине те манса кайнӑ пек пулчӗҫ.

Не говоря уже о других причинах, красноречивое, пламенное выступление Каблешкова так опьянило членов комитета, что они вот уже два часа слушали его в каком-то безмолвном самозабвении.

VII. Комитет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ытларах минчете тӑраҫҫӗ! — терӗ старик, юри кулкаласа, провокатор ҫапла ҫине тӑрсах тинкерсе пахнинчен шикленсе, хӑвӑртрах хӑтӑлса каясшӑнччӗ те, Заманов ӑна аллинчен тытса тӑчӗ, ҫаплах тинкерсе пӑхса, ҫакӑн пек ыйтрӗ: — Тӗрӗс те, халь шӑпах туй вӑхӑчӗ, ыран-паян тенӗ пек, турӑ тепӗр хут анма пултарать-ҫке… — тем пӗлтерес пек куҫне хӗссе илсе, вӑл сасартӑк сӑмахне тепӗр мая ҫавӑрчӗ:

— Больше всего венчаются! — ответил старик с деланной улыбкой и, напуганный въедливым взглядом шпика, попытался было уйти прочь, но Заманов удержал его за руку и, пронизывая глазами, сказал: — И правильно: теперь самое время для свадеб, ведь не сегодня-завтра может наступить второе пришествие… — И, многозначительно подмигнув, он сразу же переменил разговор:

V. Сутни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсен сӑмахне хӗрарӑм тарҫӑ татрӗ.

Этот диалог был прерван служанкой.

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пӗлетӗн, гяур, пӗлетӗн, — шӑлӗ витӗр ҫиллес сӑрхӑнтарчӗ жандарм хӑй сӑмахне.

— Знаешь, гяур, знаешь, — злобно процедил сквозь зубы полицейский.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кмет каллех кинжала пӑхма пӗшкӗнчӗ; сехри хӑпнипе вӑл калас сӑмахне вӑрахчен калаймасӑр тӑчӗ, анчах леш татах саламачӗпе ҫапма хатӗрленнине асӑрхаса, ирӗксӗрех каламалла пулчӗ.

Староста снова наклонился над кинжалом; ему былострашно, и он медлил в нерешительности, но, увидев правым глазом, что коротыш приготовился снова ударить его плетью, сказал:

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫавӑ, господин, — терӗ те кмет, кинжалне жандарма тавӑрса пачӗ, тата хӑрушӑрах сӑмахне вулассинчен хӑтӑлнӑшӑн турра тем пек хӑй ӑшӑнче тав турӗ.

— Да, господин, — и староста вернул ему кинжал, мысленно благодаря святую троицу, что удалось умолчать о других страшных словах, выцарапанных на клинке.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Эх инкеҫӗм, — теп, — инкеҫӗм, Ҫын сӑмахне ан итле, — теп, — Сӳпӗлтетчӗр те калаҫчӑр.

«Тетя, милая тетечка, Пусть болтают, что вздумают Люди, соседи ближние.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов унӑн хӑш-пӗр сӑмахне итлекелерӗ, хӑшне-пӗрне хӑлхи урлӑ ҫеҫ ирттерсе ячӗ, ҫакӑнта мӗн курса тӑни ӑна калама ҫук хаваслантарчӗ, улах пирки хӑйне ӑнлантарса тӑмашкӑн кирлӗ те пулмарӗ.

Огнянов слушал в пол-уха бесконечные объяснения Цанковицы; он был целиком поглощен самим зрелищем и не очень нуждался в его толковании.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем «учителӗн» хӗрӳллӗ сӑмахне тем пекех итлесшӗнччӗ, кӗрсе тухмассерен вара хӑйсен кӑмӑлӗсем уҫӑлчӗҫ, сӑнарӗсем ҫуталчӗҫ.

Они всей душой жаждали услышать пылкие речи учителя и всякий раз уходили от него с бодрыми лицами и горящими глазами.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унран тӗлӗннӗ онбаши ҫак ҫилленнӗ господинӑн сӑмахне тӗрӗкле куҫарса памашкӑн хушрӗ.

Онбаши, удивленный, попросил перевести ему слова этого рассерженного господина.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Килӗнче шырарӗҫ ӗнтӗ ӑна, тупаймарӗҫ, — сӑмахне тӑсрӗ пӑшӑрханнӑ игумен.

— За ним уже приходили домой, да не нашли, — продолжал взволнованный игумен.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кандов хӑй сӑмахне чун хавалӗпе каларӗ.

Кандов говорил искренне.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней