Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ниҫта сăмах пирĕн базăра пур.
ниҫта (тĕпĕ: ниҫта) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эсӗ ҫӳлтен пиншер те пиншер ҫул пӑхакан ҫӑлтӑрсемпе, ҫыннӑн кӗске пурнӑҫне ним вырӑнне те хуман ӑнланмалла мар тӳпепе, тӗксӗмлӗхпе куҫа-куҫӑн пӗччен тӑрса юлса вӗсен пӗлтерӗшне ӑнланма тӑрӑшатӑн та, вӗсем санӑн чунна хӑйсен чӗмсӗрлӗхӗпе пусса тӑма тытӑнаҫҫӗ; хамӑртан кашнинех тупӑкра кӗтекен пӗчченлӗх ҫинчен шухӑшлатӑн, пурнӑҫ пӗлтерӗшӗ сана ҫавна май ниҫта кайса кӗрейми хаяр та шелсӗррӗн туйӑнать…

Звезды, глядящие с неба уже тысячи лет, само непонятное небо и мгла, равнодушные к короткой жизни человека, когда остаешься с ними с глазу на глаз и стараешься постигнуть их смысл, гнетут душу своим молчанием; приходит на мысль то одиночество, которое ждет каждого из нас в могиле, и сущность жизни представляется отчаянной, ужасной…

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Пантелей каласа панӑ тӑрӑх, вӑл ӗлӗк чугун ҫулсем тӑвиччен Мускава, Чулхулана лава ҫӳренӗ иккен те питӗ нумай укҫа ӗҫлесе илнӗ, укҫине ниҫта хурса пӗтереймен.

Пантелей рассказывал, что в былое время, когда еще не было железных дорог, он ходил с обозами в Москву и в Нижний, зарабатывал так много, что некуда было девать денег.

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Шӑрӑхран ниҫта кайса кӗме май ҫук вӗри чухне шыв шампӑртатни тата шыва кӗрекен ҫын шавлӑн сывлани хӑлхана лайӑх кӗвӗ пек ачашласа тӑрать.

В жаркий день, когда некуда деваться от зноя и духоты, плеск воды и громкое дыхание купающегося человека действуют на слух, как хорошая музыка.

V // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Унӑн йӗкӗлтевлӗ чарусӑр кулли, ниҫта та чарӑнса тӑмасӑр, пӗр вӗҫсӗрех кама та пулин йӑлт пӗтерсе хума, мӗнрен те пулин йӗкӗлтеме тӑрӑшса, ҫул тӑрӑх, лавсемпе пӗлӗт ҫийӗн шуса ҫӳрет тейӗн.

Его шальной насмешливый взгляд скользил по дороге, по обозу и по небу, ни на чем не останавливался и, казалось, искал, кого бы еще убить от нечего делать и над чем бы посмеяться.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Хама ҫаплах хӑвалаҫҫӗ, акӑ ҫитсе те пыраҫҫӗ, ниҫта кайса кӗме ҫук пулса тӑчӗ.

— Погоня приближалась, а я уже дошел до последней черты.

XIII. Малалли истори // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ те урам пуш-пушӑ иккенне тинех асӑрхарӗ, ниҫта та пӗр чӗрӗ чун та ҫук…

Оглянувшись, она лишь теперь заметила, что улица совершенно пуста — ни живой души кругом…

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗр ҫавӑнтах сиксе илчӗ те пӳлӗме каялла таврӑнчӗ, хӑй хыҫҫӑн алӑка та хыттӑн хупса питӗрчӗ, сехри хӑпнипе ниҫта кайса кӗреймесӗр ӑҫта та пулин пытанасшӑн пулса катари кӗтесселле сӗкӗнчӗ.

Очнувшись, девушка бросилась назад, в комнату, быстро захлопнула за собой и заперла дверь и, полуживая от ужаса, отбежала в дальний угол, ища, где бы спрятаться.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗрарӑмсем хушшинче Радӑна шыра-шыра енчен енне пӑхкаларӗ, анчах Рада ниҫта та курӑнмарӗ.

Он озирался по сторонам, ища глазами Раду в толпе женщин, но Рады нигде не было видно.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тем пек, тем пек тавтапуҫ! — терӗ вӑл хаваслӑхне ниҫта чикеймесӗр.

Благодарю тебя! — говорила она, сама не своя от радости.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вырӑнӗнчен сиксе тӑрса вӑл васкавлӑн тухрӗ те Нечо Павлова паян каҫхине Клеопатрӑна ниҫта та кӑларса ан ятӑр тесе калаттарма ҫын ячӗ: ун упи халь Соколова шӑпах Стефчов валли кирлӗ пулчӗ!

Вскочив с места, он быстро вышел, чтобы послать Нечо Павлову приказ не выпускать сегодня ночью Клеопатры: теперь она была нужна Соколову для Стефчова!

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Старикӗ иккӗмӗш хутри пӳлӗмреччӗ, вӑл урай тӑрӑх йӑваланать, пырши касса ыратнипе ниҫта кайса кӗреймест.

Жена нашла его в комнате на втором этаже; старик катался по полу, корчась от нестерпимой рези в кишечнике.

IV. Хӑтипе кӗрӳшӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ниҫта та курӑнмарӗ.

Огнянова нигде не было видно.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл пур — ытла намӑсланнипе, ячӗ ҫаплах кайнипе ниҫта кайса кӗреймест; куҫҫулӗ те сӑрхӑнса тухрӗ хӑйӗн.

А он не знал, куда деваться от стыда и невыносимо оскорбленного самолюбия; на глазах его выступили слезы.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ку ӗнтӗ куҫ кӗрет йӗкӗлтени пулчӗ, Стайка вӑтаннипе ниҫта кайса кӗреймерӗ.

Это была злая насмешка, и Стайка смутилась.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пур пӗр ниҫта та тарса хӑтӑлаймасть, йӗрне кӑна тупмалла, ыран-и, паян-и — пур пӗр ҫакланать, — терӗ тепри.

— Все равно от нас не уйдет, рано или поздно попадется, только бы напасть на его логово, — проговорил другой.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пурте персе яраҫҫӗ, ҫӑханӗ ҫӗр тӗпне анса кайнӑ, тейӗр, ниҫта та ҫук, кранклатни кӑна таҫта илтӗнсе тӑрать…

Стали стрелять, но птица как сквозь землю провалилась, только и слышно было ее карканье…

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫук, эс ниҫта та каймастӑн! — терӗ вӑл татса.

— Нет, ты не поедешь! — сказал он решительно.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ниҫта пытанма пултарайманнине пӗлсе, вӑрттӑн пӳлӗмсем тӑрӑх пономарь хӑй ертсе ҫӳрерӗ.

Пономарь сам показывал все тайники, уверенный, что Огнянов не мог в них спрятаться.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем йӑлт арпаштарса пӗтерчӗҫ, ҫитмен вырӑн хӑвармарӗҫ, амвон ҫине те улӑхрӗҫ, аналоя куҫарса пӑхрӗҫ, алтарьти престол айӗнче шырарӗҫ, чиркӳ ӑпӑр-тапӑрне хуракан шкапсене, кивӗ турӑшсем тултарнӑ арчасене, чӳрече хушлӑхӗсене пӑхса ҫаврӑнчӗҫ, Огнянова ниҫта та тупаймарӗҫ.

Перевернули все, осмотрели все уголки, где можно было бы укрыться, поднялись на амвон, передвинули аналой; заглянули и под престол в алтаре, и в шкафы, где хранилась церковная утварь, и в сундуки, набитые старыми иконами, и в оконные ниши, но нигде ничего не нашли.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халӑх тӑп-тулли, панихидӑ ирттерме пынӑ ҫынсем причасти тӑватчӗҫ, ҫавӑнпа ниҫта тӑмашкӑн та вырӑн ҫук.

Народу было тьма-тьмущая; в тот день пришло много причастников, служили несколько панихид, поэтому теснота была ужасающая.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней