Поиск
Шырав ĕçĕ:
Тая ыйӑхра канӑҫсӑррӑн темскер пӑшӑлтатать.
Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.
— Сан Корчагину ҫине сурам та хурам эпӗ, а эсӗ ан турткалаш, пурпӗрех эпӗ мӗн тӑвас тенине тӑватӑпах, — Лидӑна аллинчен тытса, чӗрре кӗрсех пӑшӑлтатать Развалихин.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.
Хӑранипе шурса кайнӑ, чӗтресе тӑракан парикмахер тытӑнчӑклан пӑшӑлтатать:
Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.
— Чуна илеҫҫӗ ӗнтӗ вӗсем, ылханчӑксем, — куҫҫулне ҫӑта-ҫӑта, мӗн пуласса пӗтӗмӗшпех тавҫӑрса илеймесӗр, пӑшӑлтатать хӗр.— Замучают меня, проклятые, — глотая слезы, с неосознанным ужасом шептала она.
Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.
Света пӗр вӗҫӗмсӗр тем калаҫать: пӗрре пӑшӑлтатать, тепре кулать.
Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив
Ватӑ тункатан хӑнасем йышӑнакан пӳлӗмне ачаш ҫил вӗрсе кӗрсен, пӗр упа сарри теприн патне пӗшкӗнет, тепри виҫҫӗмӗшне сӑмах пӑшӑлтатать, вара хӑнасем пурте пӗр-пӗрне хӑйсен шухӑшӗсене каласа кӑтартаҫҫӗ.
Ватӑ асатте // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 102–103 с.
«Аташас килмест», — пӑшӑлтатать вӑл чышкисене чӑмӑртаса: — «мӗнле ӑҫти ҫук».«Не хочу бредить, — шептал он, сжимая кулаки, — что за вздор!»
XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.
«Турӑҫӑм, турӑҫӑм! — пӑшӑлтатать карчӑк: — ладон ҫакса ярӑттӑм та мӑйне, ҫактарас ҫук вӗт-ха вӑл!»— «Господи, господи! — шептала старушка, — надела бы я ему ладанку на шею, да ведь он не позволит».
XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.
Таҫта ҫывӑхрах пӗр-пӗччен ӳсекен сарлака хупахӑн ҫулҫи кӑна чарӑнмасӑр пӑшӑлтатать, чӑштӑртатать.Только где-то вблизи упорно шептал и хлопал одинокий крупный лист лопуха.
Кӑвакарчӑн // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 172–173 с.
— Мӗнре ман айӑп? — пӑшӑлтатать унӑн тути.
Кам айӑпӗ? // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 170–171 с.
— Ҫак кӗпе-йӗмпе атте Мускав Кремльне съезда ҫӳрет, — пӑшӑлтатать Ленук.— В этой одежде папа ездит в Москву, в Кремль, на съезды, — шепчет Ленка.
Ҫара тихасем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 98–104 с.
— Йӑран вӗҫне ҫумласа ҫитмесӗр ӑҫтан тытайӑн ӗнтӗ, — чи пысӑк вӑрттӑнлӑх пӗлтернӗн пӑшӑлтатать асанне.
Асамлӑ кӗсье // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 68–72 с.
— Пӗлнӗ пулсан качака сӗтӗнчен тунӑ хӑйма илсе килӗттӗм, — пӑшӑлтатать Ленук.— Если бы знала, принесла бы сметану из козьего молока, — шепчет Ленка.
Чатӑр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 43–50 с.
Турӑ пурах… — пӑшӑлтатать хӑй йӗпе аллине саппун аркипе шӑлнӑ май.Есть все же бог… — шепчет она, вытирая мокрые руки краешком фартука.
Лайӑх аппа // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 14–18 с.
«Тавтапуҫ сана», — пӑшӑлтатать вӑл ман ҫине ӑшшӑн-ӑшшӑн пӑхса.«Спасибо тебе», — шепчет Чудо-юдо, благодарно глядя на меня.
Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.
Пычӗ те пӑшӑлтатать: «Ан тив, вӑл хамӑр ҫын, ӑна шанма юрать», — тет.Подошел и шепчет: «Не трогай, он наш человек, ему можно верить».
XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Пичӗ ун куҫҫулӗпе йӗпеннӗ, хӑй шӑппӑн пӑшӑлтатать:
2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
«Хӑвна ху алла ил!» — ҫирӗппӗн пӑшӑлтатать шалти сасӑ; чакать, ҫухалать вара пӑлхануллӑ пӑшӑрхану.«Возьми себя в руки!» — властно шептал внутренний голос, и отчаяние отступало.
16 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
«Юрру вӗҫленнӗ сан, йӗкӗт!» — хӑлхаран кӗвӗҫтерсе пӑшӑлтатать сутӑнчӑк туйӑм.Отчаяние предательски шептало на ухо: «Спета твоя песенка, парень!»
11 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
Таҫта лере, сенкер тӳпен вӗҫӗ-хӗррисӗр анлӑшӗнче, ҫил ачисем ахӑрашса ҫӳреҫҫӗ, хӗвелпе ҫуталакан сивӗ пӗлӗтсем шӑваҫҫӗ, лашана та ӗҫке-ҫике юратнӑ хаваслӑ Сашка мучие тин кӑна йышӑннӑ ҫӗр ҫинче вара пурнӑҫ ҫав-ҫавах-ха хӑватлӑн вӗресе тӑрать: сад ҫумӗнчен пуҫланса каякан ҫеҫенхирӗн симӗс ытамӗнче, кивӗ итем карти ҫывӑхӗнчи хир кантӑрӗ хушшинче, путенесем шавлӑн ҫатӑлтатса ҫапӑҫни илтӗнсе тӑрать; унта тыркассем шӑхӑраҫҫӗ, тӗкӗлтурасем нӑрласа вӗҫеҫҫӗ, ҫил ачашласа ҫупӑрлакан курӑк пӑшӑлтатать, вӗлтӗртетсе юхакан ӑрша хумӗсем хушшинче тӑрисем юрлаҫҫӗ тата, этӗмӗн ҫутҫанталӑкри вӑй-хӑватне палӑртса тӑнӑ пек, таҫта инҫетри-инҫетри тип ҫырма тӑрӑх пулемет сасси тимлӗн, ҫилӗллӗн те янӑравсӑррӑн шӑтӑртатать.
VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.