Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫава сăмах пирĕн базăра пур.
ҫава (тĕпĕ: ҫава) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Памастӑп сана ҫава.

Не дам я тебе косы!

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫава пурччӗ-и сирӗн, кинемей?

— Коса есть у вас, бабушка?

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Юнашарах Гришаткӑн хура мӑйӑхлӑ ҫамрӑк ашшӗ ҫава лапаткаласа тӑрать.

А рядом стоит, отбивает косу, молодой черноусый Гришаткин отец.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хуҫалӑхӗ чӑнахах та хӑвӑрт япӑхса пырать: вӑкӑрсем картишӗнчи ҫатан картана темиҫе ҫӗртен сӗксе йӑвантарнӑ, хӑш-пӗр тӗлте чаракӗсем ӳкнӗ; ҫурхи шыв ҫисе кайнипе сарайӑн саман стени йӑтӑнса аннӑ; анкарти вӗрлӗкӗ ҫук, картишне тасатман, сарай лупасӗ айӗнче тутӑхса пӗтнӗ лобогрейка ларать, ҫавӑнтах хуҫӑлса кайнӑ ҫава тимӗрри йӑваланса выртать…

А хозяйство и в самом деле стремительно шло к упадку: быки били и валяли плетни на базах, кое-где упали сохи; подмытая вешней водой, обрушилась саманная стена в сарае; гумно было разгорожено, двор не расчищен; под навесом сарая стояла заржавевшая лобогрейка, и тут же валялся сломанный косогон…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алӑра камӑн сенӗк, камӑн ҫава, камӑн чукмар.

У кого вилы, у кого косы, у кого дубины в руках.

Тоцкра // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Тыт ҫава, атту шалкӑм ҫапать, шӑнӑр хутлатса лартать!.. — кӑшкӑраҫҫӗ шур кӗпеллӗ ретсенчен казаксем.

— Бери косу, а то паралик захлестнет!.. — кричали из белорубашных шеренг казаков.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аттепе иксӗмӗр улӑхра утӑ ҫулатпӑр пек те, йӗри-таврах, анкарти хыҫӗнчи шур тӑрӑллӑ чечексем евӗр, ҫӑлтӑрсем сапаланса выртаҫҫӗ пек, — пушмак пӑрӑвӑнни пек ӑшӑ куҫӗсене ҫутӑлтарса калама тытӑнчӗ йӑваш Прохор Зыков; — ҫулатпӑр пек хайхи, курӑкӗ ҫава касса уҫӑлми йӑванса пырать пек…

Будто косим мы с батей сено в лугу, а миру кругом высыпало, как ромашки за гумнами, — говорил, сияя ласковыми телячьими глазами, смирный Прохор Зыков, — косим мы это, трава так и полегает…

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Уҫҫӑнах илтрӗ, туйрӗ хӑйӗн ӳчӗ ӑшне сивӗ ҫава лӑтӑртатса кӗнӗ сасса; хумлӑн-хумлӑн ӳссе пыракан ҫивӗч ырату, ҫулӑм вӑркӑшнӑ майлӑн, кӑкӑр тӑрӑх пыр патне шӑвӑнса ҫитрӗ, янахран иртсе ҫивӗч йӗпсем пек хӑлха шӑтӑкӗсене пыра-пыра тирӗнчӗ.

Ясно слышала, ощущала противный капустный хруст разрезаемого тела; нарастающая волна острой боли полымем прошлась по груди до горла, звенящими иглами воткнулась в уши…

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑрах аллипе ҫирӗп те хытӑ кӑкрине сирсе ячӗ, тепринпе ҫава вӗҫне кӑкри ҫине тӗллесе тытрӗ.

Одной рукой отвела тугую неподатливую грудь, другой направила острие косы.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Тата иккӗ ҫаврӑнӑпӑр та табак туртӑпӑр, — кӑшкӑрчӗ Петро косилка креплисем вӑйхӑннипе ҫава шӑлтӑрми шӑлтӑртатнӑ сасӑ витӗр, хыҫалалла ҫаврӑнса.

— Ишо два загона — и закурим! — сквозь свист крыльев и перестук косогона крикнул, оборачиваясь, Петро.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий ҫава каснӑ чӗппе аллаппи ҫине илсе хучӗ.

Григорий положил на ладонь перерезанного утенка.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вунӑ е ытларах ҫава пӗр харӑссӑн сулӑнса илни ретӗн-ретӗн тайӑлса ӳкекен курӑк шавӗ; выракансен е хӑнасене тӗл пулнӑ чухнехи пек хаваслӑн, е сывпуллашнӑ чухнехи пек хурлӑхлӑн сайра хутра илтӗнекен юррисем; лӑпкӑ та таса каҫ! ытарма ҫук ирӗк те таса сывлӑш!

Единодушный взмах десятка и более блестящих кос; шум падающей стройными рядами травы; изредка заливающиеся песни жниц, то веселые, как встреча гостей, то заунывные, как разлука; спокойный, чистый вечер, и что за вечер! как волен и свеж воздух!

III. Аппӑшӗ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Чӗлхе мар, ҫивчӗ ҫава!

Не язычок, а рашпиль!

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Анчах манӑн ҫава та, ҫурла та пулмарӗ, нумайччен шухӑшласа ҫӳренӗ хыҫҫӑн эпӗ тырра сарлака хӗҫпе ҫулма шут тытрӑм.

У меня, к сожалению, не было ни косы, ни серпа, и после долгих размышлений я решил воспользоваться для полевых работ широкой саблей.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Йӗкӗт малтанлӑха ним тума аптранипе куҫне хупрӗ, унтан сасартӑк ахӑлтатса кулса ярса: ах, чудак! — тесе кӑшкӑрчӗ, унтан вӑл, ура ҫине тӑмасӑрах, хӑйӗн кутамккине тусан тӑрӑх сӗтӗрсе тата ҫава тӑпсине чулсем ҫийӗпе шӑкӑлтаттаркаласа, хӑйӗн тумбочки патӗнчен Челкаш патне упаленсе куҫса ларчӗ.

Парень, сначала недоумевая, смигнул, но потом вдруг расхохотался, крикнул сквозь смех: «Ах, чудак!» — и, почти не вставая с земли, неуклюже перевалился от своей тумбочки к тумбочке Челкаша, волоча свою котомку по пыли и постукивая пяткой косы о камни.

I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Ун ҫумӗнче пӗчӗк кутамкка тата улӑмпа явса чӗркенӗ кантрапа лайӑх ҫыхса хунӑ авӑрсӑр ҫава выртать.

Около него лежала маленькая котомка и коса без черенка, обернутая в жгут из соломы, аккуратно перекрученный веревочкой.

I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Санька сиксе тӑчӗ те ҫава тытрӗ.

Санька поднялся и взял косу.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька ҫава илчӗ, ӗҫе тытӑнчӗ.

Санька достал косу и принялся за работу.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Векшин мучи хыҫӗнчен кирек мӗнле ҫава та бритва пек илет.

А после деда Векшина любая коса, как бритва, режет.

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑнӑр тӑрӑх темле ӑшӑ чупса иртнӗ пек, ҫурӑмпа хулпуҫҫи вӗриленсе кайнӑ пек туйӑнчӗ, ҫава тата та уҫҫӑн та савӑнӑҫлӑн юрлама пуҫларӗ.

Уже побежало тепло по жилкам, разгорелись плечи и спина, все веселее и звонче пела коса.

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней