Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

юратнине (тĕпĕ: юрат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Саша маковка ҫиме юратнине асне илнӗ ӗнтӗ вӑл, — ӑнлантарчӗ Саня.

— Это он вспомнил, что Саша любит маковки, — объяснил Саня.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир тенкел ҫине лартӑмӑр, Катя пуҫне алли ҫине таянтарса итлет, итлеме лайӑх пултӑр тесе, вӑл кирек хӑҫан та нумайччен итлесшӗн пулнӑ чух ҫапла ларма юратнине аса илтӗм эпӗ.

Мы сидели на скамейке, Катя слушала меня, подставив руку под голову, и я вспомнил, как она всегда любила долго устраиваться, чтобы было удобнее слушать.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан та ытларах манӑн Катьӑна хам юратнине, ӑна ӗмӗрне те юратма чарӑнас ҫуккине кӑтартас килет.

И ещё больше хотел я доказать Кате, что я люблю её и никогда не перестану любить.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑна эпӗ, ҫав вӗрентекен мӗн юратнине пӗлсе, вӑл хӑй майлӑ ҫырнӑшӑн, пӗр хӑйне хӑй юратнӑ пиркиех мана чи лайӑх паллӑ парасса шанса, ҫӑмӑллӑнах ҫырса пӑрахрӑм.

махнув рукой, я написал его согласно всем требованиям этого болвана и знал, что он от одного только удовлетворенного самолюбия поставит мне самую высокую отметку.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Савельичӑм манӑн хӑй тӑвас тенине ҫав тери ҫине тӑрса тума юратнине, тӳрккессине лайӑх пӗлсе тӑнипе, эпӗ ӑна ачашшӑн, пӗтӗм кӑмӑлӑмпа каласа ӳкӗте кӗртме шухӑшларӑм.

Зная упрямство дядьки моего Савельича, я вознамерился убедить его лаской и искренностию.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк. Арӗслени // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Пугачев коменданта лартнӑ пысӑк сухаллӑ казак хыпӑнса ӳксе пире юрама тӑрӑшнинчен, лашасене хӑвӑрт кӳлнинчен тата хамӑра илсе килнӗ ямшӑк пакӑлтатма юратнине пула, мана кунта патша ҫумӗнчи временщик вырӑнне хунине сисрӗм эпӗ.

По скорости, с каковой их запрягали, по торопливой услужливости брадатого казака, поставленного Пугачевым в коменданты, я увидел, что, благодаря болтливости ямщика, нас привезшего, меня принимали как придворного временщика.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк. Арӗслени // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ вӑл «кулӑшла», «ухмах йытӑ» теме юратнине сиссе илтӗм.

Я заметил, что он любит говорить «смешно» и «бес-дурак».

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ӑна ҫав тери хытӑ юратнине, ҫакӑ ҫутӑ тӗнчере унтан ытларах никама та юратас ҫуккине туйса илтӗм!

и я чувствовал, что страшно люблю ее — ну, просто больше всего на свете!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ Николай Антоныч вӑрах ҫулсем хушши ӑна юратнине куҫ умне ӳкертӗм.

Я представил себе, как Николай Антоныч годами ухаживал за ней,

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч хӑйӗн ҫамрӑк тӑванӗ кӗнеке вулама юратнине асӑрхасан, ӑна Геническран Дон ҫинчи Ростова куҫарать, унтах тинӗс ӗҫне вӗрентекен класа кӗме те ӗҫ ҫӳретет.

Николай Антоныч, «заметив в мальчике недюжинные способности и пристрастие к чтению», перетащил его из Геническа в Ростов-на-Дону и стал хлопотать, чтобы брата приняли в мореходные классы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Аннене вӑл «пурнӑҫра эпӗ мӗскӗн Гаер» е тата «пурнӑҫ мана турпас татки пекех ҫавӑркалать» теме юратнине ҫеҫ астӑватӑп.

Помню только, что он любил говорить матери, что «в жизни он бедный гаер» и что «жизнь швыряла его, как щелку».

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗлетӗн-и, эпӗ сана мӗншӗн ҫав тери юратнине шыраса тупрӑм (мӗншӗнне кӑтартмалла).

Знаешь ли? Я нашла то, что дорого ценю в тебе (следует указать, что именно).

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пилӗк минута яхӑн иртрӗ; чӗрем хыттӑн тапать, анчах шухӑшӑм лӑпкӑ, пуҫӑм сивӗ, хамӑн чунӑм чипер Мерине пӗр хӗлхем те пулин юратнине мӗн чухлӗ шырамарӑм пулӗ, ҫапах та манӑн тӑрӑшни кӑлӑхах пулчӗ.

Прошло минут пять; сердце мое сильно билось, но мысли были спокойны, голова холодна; как я ни искал в груди моей хоть искры любви к милой Мери, но старания мои были напрасны.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Халӗ эсӗ ӗненетӗн-и эпӗ сана юратнине?

— Теперь ты веришь ли, что я тебя люблю?

Июнӗн 15-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— «Ку ӗнтӗ эпӗ сана юратнине пӗлтерет», — тесе сӑмах хушрӗ вӑл мана, тенкел ҫине ларнӑ май, аллисемпе пӗвӗме ыталаса тытса…

«Это значит, — отвечала она, сажая меня на скамью и обвив мой стан руками, — это значит, что я тебя люблю…»

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

«Бэла, — терӗ вӑл, — эпӗ сана мӗнле юратнине хӑвах пӗлетӗн.

«Бэла! — сказал он, — ты знаешь, как я тебя люблю.

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ватӑ кавказецсем калаҫма та, каласа кӑтартма та юратнине пӗлетӗп эпӗ; калаҫмашкӑн вӗсене хутран-ситрен кӑна май килет; тепре, акӑ, хӑй ротипе ӑҫта та пулин пӗр пилӗк ҫул хушши пӗр-пӗр тӗттӗм кӗтесре пурӑнать, ҫапах ҫав пилӗк ҫул хушшинче те ӑна никам та здравствуйте те темест (мӗншӗн тесен фельдфебель здравия желаю тет).

Я знаю, старые кавказцы любят поговорить, порассказать; им так редко это удается: другой лет пять стоит где-нибудь в захолустье с ротой, и целые пять лет ему никто не скажет «здравствуйте» (потому что фельдфебель говорит «здравия желаю»).

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Тинех вӑл хӑй Акулинӑна тем пекех юратнине туйса илнӗ; хресчен хӗрне илсе ӗҫпе пурӑнас романтикла шухӑш ун пуҫне пырса кӗнӗ, ун ҫинчен мӗн чул нумайрах шухӑшланӑ, ҫав шухӑш ҫавӑн чухлӗ юрӑхлӑ пек туйӑнса пынӑ.

В первый раз видел он ясно, что он в Акулину страстно влюблен; романическая мысль жениться на крестьянке и жить своими трудами пришла ему в голову, и чем более думал он о сем решительном поступке, тем более находил в нем благоразумия.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Эпӗ вӑл мӑшӑра лайӑх палланӑ, вӗсем пӗр-пӗрне мӗн тери юратнине те, пӗр-икӗ кунлӑх уйрӑлмалла пулсан пӗр-пӗриншӗн мӗнле тунсӑхланине те пӗлнӗ.

Я хорошо знал эту пару, знал, как они любили друг друга, как они скучали, когда приходилось расставаться на день-другой.

Высушилсем, упӑшкипе арӑмӗ // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Танкист ҫырӑвӗсенче пӗр курсра вӗренекен хӗрсене вуласа пама юраман вырӑнсем хутшӑннӑҫемӗн хутшӑнса пынӑ май, тата Гвоздев хӑех пӗррехинче ӑна та «заочнӑй юрату» туйӑмӗ ҫавӑрса илни ҫинчен ҫырса ярсан, Анюта хӑй юратса пӑрахнине, ҫитменнине шкулта вӗреннӗ чух юратнӑ пек мар, чӑнласах юратнине сиссе пычӗ.

В письмах танкиста становилось все больше и больше мест, которые нельзя было читать однокурсницам, после того как сам Гвоздев признался ей однажды, что то же чувство, как он выразился, «заочной любви» овладело и им, Анюта убедилась, что она влюбилась, и влюбилась не по-детски, как это бывало в школе, а по-настоящему.

13 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней