Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шухӑшӗсене (тĕпĕ: шухӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Н. Г. Чернышевский тӑван ҫӗршыв телейӗшӗн кӗрешнӗ, ҫав кӗрешӗве хӑйӗн ӑслӑ шухӑшӗсене, чаплӑ ӗҫӗсене, хаклӑ пурнӑҫне панӑ Аслӑ революционер-демократ хӑйӗн ӗҫӗсене халӑх мӗнле пысӑк хака хурасса та лайӑх пӗлнӗ.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Российӑри тӑванла халӑхсен писателӗсем Чернышевский шухӑшӗсен витӗмне пула хӑйсен демократилле шухӑшӗсене йӗркеленӗ.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Акӑ, сӑмахран, «Мӗн тумалла?» роман вулакансен ӗмӗчӗсене мӗн тери хытӑ хускатса хавхалантарни ҫинчен вырӑссен паллӑ марксисчӗ Г. В. Плеханов мӗнле сӑмахсем ҫырнӑ: «Ҫав чаплӑ романа кам пӗрре кӑна мар, темиҫе хут вуласа тухман-ши? унӑн шухӑшӗсем кама илӗртмен-ши, унӑн пархатарлӑ шухӑшӗсене пула камӑн чун-чӗри тасалса лайӑхланман-ши, кам юсанса, ҫирӗпленсе, хӑюлланса пыман-ши?

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Н. Г. Чернышевский, мӗн ҫамрӑкранпах В. Г., Белинский шухӑшӗсене кӑмӑлланӑскер, хӑйӗн критикӑлла ӗҫӗсенче материализмла эстетикӑна малалла аталантарнӑ, Белинскин вырӑс литературинчи чаплӑ вырӑнне кӑтартса панӑ.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Вӑл каланӑ тӑрӑх, искусство пурнӑҫа палӑртса парать; «илемлӗх вӑл — пурнӑҫ», илемлӗх ӗҫрен килет, ӗҫпе ҫыхӑнса тӑрать; литературӑпа искусство — «пурнӑҫ учебникӗ»; искусство халӑх интересӗсемшӗн тӑмалла, обществӑн малта пыракан прогрессивлӑ шухӑшӗсене тытса пымалла.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Хӑйӗн философилле шухӑшӗсем тӗлӗшпе вӑл, Ленин каларӗшле, «вырӑссен чӑннипех те пӗртен-пӗр аслӑ писателӗ пулнӑ, вӑл 50-мӗш ҫулсенчен пуҫласа 88-мӗш ҫула ҫитичченех пӗр-пӗтӗм философилле материализмӑн шайӗнче тӑнӑ», неокантианецсен, позитивистсен, махистсен тата ытти пӑтранчӑк пуҫлӑ ассӑр-тӗссӗр этемсен анкӑ-минкӗ шухӑшӗсене хирӗҫ кӗрешнӗ.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Пултаруллӑ семинарист ҫавӑн чухнех Герценпа Белинский ҫырнӑ кӗнекесемпе паллашнӑ, вӗсен ырӑ шухӑшӗсене чӗрене хывнӑ.

Помоги переводом

«Мӗн тумалла?» роман ҫинчен // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 485–495 с.

Каярахпа вӑл вӗсен ҫырӑвӗсем ҫине пачах ответлеми пулчӗ; ҫакӑнтан вӑл Вера Павловнӑпа ун упӑшкине хӑйӗн малтанхи вӑрӑм ҫырӑвӗнче каласа панӑ Лопухов шухӑшӗсене ҫеҫ пӗлтересшӗн пулни сисӗнчӗ, ҫак ӗҫе тунӑ хыҫҫӑн вара малашне ҫырмасан та юрать, тесе шутланӑ пулас вӑл.

Потом он и вовсе перестал отвечать на их письма; по всему видно было, что он только хотел передать Вере Павловне и ее мужу те мысли Лопухова, из которых составилось такое длинное первое письмо его, а исполнив эту обязанность, почел дальнейшую переписку излишнею.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах эпӗ ӑна, Александр Матвеича, лайӑх пӗлеттӗм; унӑн шухӑшӗсене пӗлесшӗн тӑрӑшма та кирлӗ пулман манӑн.

Но я хорошо знал его; мне не было надобности узнавать его мысли для того, чтобы узнать их».

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Рахметов «тӗлӗнмелле тӗксӗм ҫын» мар, пачах урӑхла, мӗнле те пулин кӑмӑллӑ ӗҫ тунӑ май хӑйӗн тӗксӗм шухӑшӗсене, хӑйӗн хуйхине маннӑ чухне, вӑл шӳт те тӑвать, хаваслӑн та пакӑлтатать, анчах та мана кун пек сайра май килет ҫав, тет вӑл, сайра май килни питех те кӳренмелле ҫав, тет, тӗлӗнмелле тӗксӗм ҫын» пулнишӗн эпе хам та хавас мар ҫав, тет, анчах та условисем ҫавнашкал-ҫке-ха, ҫавӑнпа ырра ман пек хӗрӳллӗн юратакан ҫын, «тӗлӗнмелле тӗксӗм ҫын» пулмасӑр пултараймасть, тет, ҫакӑ мар пулсан, эпӗ, тен, кунӗпех шӳт тунӑ та ахӑлтатнӑ, юрланӑ та ташланӑ пулӑттӑм, тет.

Что Рахметов не безусловно «мрачное чудовище», что, напротив, когда он за каким-нибудь приятным делом забывает свои тоскливые думы, свою жгучую скорбь, то он и шутит, и весело болтает, да только, говорит, редко мне это удается, и горько, говорит, мне, что мне так редко это удается, я, говорит, и сам не рад, что я «мрачное чудовище», да уж обстоятельства-то такие, что человек с моею пламенною любовью к добру не может не быть «мрачным чудовищем», а как бы не это, говорит, так я бы, может быть, целый день шутил, да хохотал, да пел, да плясал.

XXXI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпӗ сана Лопуховпа Вера Павловнӑн шухӑшӗсене мар, Рахметовпа Вера Павловна калаҫнине пӗлтеретӗп пулсан, ман сана вӗсем мӗн ҫинчен калаҫнине ҫеҫ мар, калаҫӑвне хӑйне ҫырса кӑтартас пулать; ҫакна ӑнлантӑн-и ӗнтӗ эсӗ халь?

Понимаешь ли ты теперь, что если я сообщаю тебе не мысли Лопухова и Веры Павловны, а разговор Рахметова с Верою Павловною, то нужно сообщить не те только мысли, которые составляли сущность разговора, но именно разговор?

XXXI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпӗ ун шухӑшӗсене сирӗн пекех лайӑх пӗлнӗ.

Его убеждения были так же хорошо известны мне, как вам.

XXX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Лопухов ӑна чуптӑвать те, Вера Павловна хӑйӗн шухӑшӗсене манса каять, вара ӑна каллех ҫав тери лайӑх та сывлама ҫав тери ҫӑмӑл пулса тӑрать.

Лопухов целует ее, и Вера Павловна забывает свои мысли, и ей опять так сладко и легко дышать.

XX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка хӑйӗн шухӑшӗсене каласа пама пуҫларӗ, Жюли каллех ҫав тери хавасланса кайрӗ, Верочкӑна сывлӑх сунма тытӑнчӗ, ҫав хушӑрах вӑл хӑй ҫинчен: эпӗ, Жюли Ле-Теллье, пӗтнӗ хӗрарӑм, тесе йӗрсе илчӗ, анчах вӑл, «ырӑ тума тарӑшни» мӗн иккенне пӗлет, — каллех куҫҫуль тӑкса ыталать вӑл, каллех сывлӑх сунать.

Верочка стала рассказывать свои мысли, и Жюли опять пришла в энтузиазм, и посыпались благословенья, перемешанные с тем, что она, Жюли ле Теллье, погибшая женщина, — и слезы, но что она знает, что такое «добродетель», — и опять слезы, и обниманья, и опять благословенья.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Марья Алексевна Лопухов шухӑшӗсене, вӑл мӗнле шухӑшланисене килӗштерет, ҫакна пула вӗреннӗ ҫынсен куҫӗ умӗнче Лопухов ячӗ чылаях каяссине эпӗ ӑнланатӑн.

Я понимаю, как сильно компрометируется Лопухов в глазах просвещенной публики сочувствием Марьи Алексевны к его образу мыслей.

IX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Марья Алексевна шӑпах ҫав калаҫӑва пула ӗнтӗ Дмитрий Сергеичпа калаҫни Верочкӑшӑн хӑрушла пулас ҫук тесе шухӑшларӗ; Марья Алексевна ку калаҫӑва илтиччен те ҫаплах шухӑшланӑ, — халӗ вӑл калаҫусем Верочкӑна усӑ та парӗҫ, айван хӗр шухӑшӗсене пӑрахма тата Михаил Иванычпа венчете тӑрса ӗҫе хӑвӑртрах пӗтерме пулӑшӗҫ, тесе шухӑшларӗ.

Вот именно этот подслушанный разговор и привел Марью Алексевну к убеждению, что беседы с Дмитрием Сергеичем не только не опасны для Верочки, — это она и прежде думала, — а даже принесут ей пользу, помогут ее заботам, чтобы Верочка бросила глупые неопытные девические мысли и поскорее покончила венчаньем дело с Михаилом Иванычем.

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпӗ вӗсен шухӑшӗсене калатӑп, анчах эпӗ вӗсем ман майлине малтанах пӗлетӗп.

Их мнениями я дорожу, но я вперед знаю, что оно за меня.

III. Умсӑмаx // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Давыдов шухӑшӗсене Разметнов татрӗ.

Размышления Давыдова прервал Размётнов.

IX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ыттисем хӑйсен вӑрттӑн шухӑшӗсене тӑрӑ шыв ҫине кӑларасран хӑраҫҫӗ, ҫавӑнпа та ман сӑмахсене илтсен вӗсем, хӑйсене тыткалама манса, ҫаплипех ҫӑварӗсене уҫмасӑр сиввӗн йӗлпӗрсе кулаҫҫӗ.

Только они боятся, как бы не разгадали их тайного желания, и потому, услышав мои слова, все более раздражаясь, продолжают холодно усмехаться, не разжимая при этом губ.

X // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Малтанах пичче сиввӗн кулса илчӗ, эп каланӑҫемӗн хаяртарах та хаяртарах пӑхма тытӑнчӗ, эп вӗсен вӑрттӑн шухӑшӗсене тӑрӑ шыв ҫине кӑларма пикенсен, ун сӑн-пичӗ тӗксӗмленчӗ.

Сначала брат холодно улыбался, но, по мере того как я говорил, взгляд его становился все более свирепым, когда же я стал разоблачать их тайные замыслы, лицо его потемнело.

X // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 8–23 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней