Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чухнехи (тĕпĕ: чухне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗҫернӗ риса вилкӑпа кӑна ҫимелле, рис пӑттине, ытти пӑтӑсене ҫинӗ чухнехи пекех, кашӑкпа ҫимелле.

Рис (вареный) кушают только вилкой, рисовую же кашу, как и все каши, ложкой.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Горчицӑна турилкке тӗпне (хӗррине мар) сылтӑм енне хураҫҫӗ, ҫу сӗрнӗ чухнехи пекех сӗреҫҫӗ.

Горчицу кладут на дно тарелки (не на край) с правой стороны.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кюфе ӗҫнӗ чухнехи пекех, пирожнӑй турилкки ҫинче пӗчӗк калаксем, хӗскӗчсем е ятарласа хунӑ вилкӑсем пулмалла.

Как за кофейным столом, так и за чайным, тарелки с пирожными снабжены лопатками, щипчиками или специальными вилками.

Апат лартнӑ сӗтел // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сӗтеле кофе ӗҫнӗ чухнехи пекех хатӗрлемелле.

Сервировка похожа на сервировку кофейного стола.

Апат лартнӑ сӗтел // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫакӑ килти паллӑ кунсене уявланӑ чухнехи пекех.

Они организуются в основном так же, как и семейные.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӗччен хӗрарӑмсене хӑнасенчен кам та пулин киле ҫити ӑсатса ятӑр тесе тӑрӑшни кил хуҫин хӑнасене ӑсатнӑ чухнехи юлашки тивӗҫӗ пулса тӑрать.

Последней его обязанностью является забота о провожании домой одиноких женщин.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сӗтел хушшине шыва кӗнӗ чухнехи е хӗвелпе хӗртӗннӗ чухнехи костюмпа, пижамӑпа пырса лармалла мар.

Недопустимо садиться за стол в купальном или пляжном костюме, в пижаме.

Санаторинче, хӑнапа кану ҫурчӗсенче // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ытти ӗҫе тунӑ чухнехи пекех, ҫул ҫӳреме те кӑмӑл туртӑмӗ кирлӗ, теҫҫӗ.

Говорят, что к путешествиям нужно иметь призвание.

Ҫула тухсан // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Унӑн ҫӑмламас кӗске пӳрнисем сивчирпе аптранӑ чухнехи пек чӗтреве ӳкрӗҫ, куҫӗ ниҫтӑ пӑхса чарӑна пӗлмесӗр вылять.

Его короткие шерстистые пальцы мелко дрожали, как в лихорадке, глаза бегали под опущенными веками.

XIII. Кӗтмен хирӗҫӳ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кунта унӑн ачалӑх вӑхӑчӗ иртнӗ, яш чухнехи кунсем ҫакӑнта пурӑнса сисӗнмесӗр иртнӗ, унӑн куҫ тӗлне килмен кӗтес те пытанса юлман пуль, ура пусман вырӑн юлман пуль, ҫапах та вӑл, хӑй пуҫӑн ҫӗнӗ йӗр хывас пек хӗпӗртесе, ҫӗкленнӗ кӑмӑлпа утать.

Здесь прошло его детство, на этой улице он стал взрослым; пожалуй, тут не найдется уголка, где бы не ступала его нога, нет местечка, куда не заглянул бы его глаз; и тем не менее, сейчас идет он по ней, радостно возбужденный, как в первый раз, словно старается оставить новый след.

XIII. Кӗтмен хирӗҫӳ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Иртнӗ чухнехи пек текех мӗскӗне хывса пурӑнасси пулмалла мар, пурнӑҫӑн аслӑ урапи ҫине саркаланарах лармалла.

И скромным да тихим быть не стоит, наоборот, надо покрепче садиться на ведущую телегу жизни.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккейӗн ҫанҫурӑмӗ шӑнса кӳтнӗ чухнехи пек чӗтренсе илчӗ, ӳт-тирӗ ҫӳҫенсе сӑрӑлтатрӗ.

По спине Шерккея пробежал озноб, всего так и передернуло от страха…

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫав сасӑ такамран илтӗннӗ пек туйӑнчӗ пулас хӑйне те, вӑл шанмасӑр енчен енне ҫаврӑнса пӑхрӗ, ҫӳҫеннӗ чухнехи пек чӗтренчӗ, тавраналла тинкерчӗ, ӑна ҫаплах никам та курмарӗ.

Голос этот показался чужим, и он вздрогнул, заозирался по сторонам, но вокруг не было ни души.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сергей ашшӗ машина ҫӑвӗпе хуралса ларнӑ аллипе питне ҫӑвӑннӑ чухнехи пек сӑтӑрса илчӗ, Сергей вара, ним шухӑшласа тӑмасӑрах, ҫак ывӑннӑ тӑван алӑсем ҫумне лӑпчӑнчӗ.

Отец потер лицо бурыми от масла руками, точно умыл его, и Сергей, не раздумывая, прижался щекой к этим уставшим, жестким, родным рукам.

8 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Унӑн чӗри чупса ывӑннӑ чухнехи пек вӑйлӑн тапать.

Грудь его дышала толчками, точно он задыхался от бега.

8 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Алӑ парса саламланӑ чухне (паллашнӑ чухнехи пекех) арҫын, килнӗ ҫын кам иккенне пӑхмасӑрах, ура ҫинче пулмалла.

Когда здороваются за руку (как и при знакомстве), мужчина встает, вне зависимости от пола и возраста входящего.

4. Саламласси, ҫынна ҫынпа паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вӗсем вилсен те, пурӑннӑ чухнехи пек, пӗрле выртрӗҫ.

В смерти, как и в жизни, они снова были вместе.

Геройла вилӗм // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫак, уяв чухнехи пек хавасланса ҫырнӑ ҫыру вӗҫӗнче: «Кукаҫейрен ҫыру илтӗм, вӑл, — чирлӗ, пӗр-пӗччен», — тесе ҫырнӑ.

А в конце этого гордого, праздничного письма — приписка: «Получил письмо от дедушки — он болен и одинок».

Ульяновскран килекен хыпарсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ҫак йӗркесем витӗр Шурӑн пӗчӗккӗ чухнехи ҫивчӗ куҫӗсем курӑнатчӗҫ.

Сквозь эти строки на меня смотрели отчаянные глаза маленького Шуры.

Ульяновскран килекен хыпарсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Зойӑн пӗчӗккӗ чухнехи дневникне вуланӑ чухнехи пекех, хам аллӑмра пурне те чӗререн юратасшӑн, ӗненесшӗн ҫунакан чӗре тытса тӑнӑ пек туйӑнать.

И снова, как в тот день, когда я читала Зоин дневник, мне казалось, что я держу в руках живое сердце — сердце, которое страстно хочет любить и верить.

Ҫырса пымалли пӗчӗк кӗнеке // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней