Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хурарах (тĕпĕ: хура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрлӗ фескине ҫӗклетсе тӑхӑннӑ, унӑн хурарах сӑнӗпе ытлах килӗшсе те каймасть, сӑнарӗ темле шухӑша кайса кичемленнӗ пек, куҫӗ тем ӗмӗтленсе йӑлкӑшать.

Высокий красный фес не шел к его смуглому лицу, сосредоточенному, отмеченному печатью какой-то тоски, омрачавшей его мечтательный взгляд.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унта та пурнӑҫ пурри палӑрать: темле хурарах пӑнчӑ ял хӗрринчи ҫӑва патнелле ҫывхарать.

И в ней тоже были признаки жизни: какое-то темное пятно двигалось к окраине деревни, где было кладбище.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӳтле сӑмахсем, кӑмӑллӑн виртлешкеленисем, хушӑран тата ирӗкрех каланӑ сӑмах та ик енчен те илтӗнсе тӑчӗ, каччӑсем хавасланса кулчӗҫ, хӗрӗсен пит ҫӑмартисем вара, хурарах сӑнарлисен те, самай хӗрелкелесе тӑчӗ.

С обеих сторон градом сыпались шутки, насмешки, остроты, а порой вольное словцо вызывало непринужденный хохот парней и румянец на щеках девушек, даже самых загорелых.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Иван Кралич, Дунай облаҫӗнчи Видинра ҫуралнӑскер, 28 ҫулта, пӗвӗ ҫӳллӗ, хура куҫлӑ, ҫӳҫӗ кӑтра, санӗ хурарах, ӑна, 1868 ҫулхи пӑлхавра пулнӑшӑн суд туса, ӗмӗрлӗхе Диарбекир крепоҫӗнче хупса усрамалла тунӑ, ҫавӑнтан вӑл кӑҫалхи март уйӑхӗнче тухса тарнӑ, халь каллех аслӑ император ҫӗршывӗнче пурӑнать, ӑна тытса каллех хупас пирки влаҫсене кирлӗ кӑтартусем панӑ.

Иван Кралич, родом из Видина, Дунайской области, 28 лет, высокого роста, глаза черные, волосы вьющиеся, лицо смуглое, осужденный за участие в волнениях 1868 г. на пожизненное заключение в Диарбекирской крепости и бежавший из нее в марте сего года, опять находится во владениях его императорского величества и разыскивается властями, которым по этому случаю даны необходимые указания.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мичо Бейзаде чорбаджи хурарах сӑнарлӑ, ҫулланнӑ ҫын, пӗвӗпе ҫӳллӗ мар, шӑлаварпа ҫӳрет, ҫине тӑла камсул тӑхӑнать.

Чорбаджи Мичо Бейзаде, смуглый пожилой человек невысокого роста, носил шаровары и суконную безрукавку.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун умӗнче хурарах сӑнлӑ, ҫӳллӗ те яштака пӳ-силлӗ, хура куҫлӑ каччӑ тӑра парать.

Пере ним стоял смуглый, высокий, бледный как смерть юноша с черными, глубоко сидящими, проницательными глазами.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кирсановран хурарах Лопухов тӗттӗм хӑмӑр ҫӳҫлӗ, йӑлтӑртатса тӑракан хӑмӑр куҫлӑ, вӗсем хура куҫсем пекех курӑнаҫҫӗ, сӑмси ӑмӑрткайӑкӑнни пек авӑнчӑк, тутисем хулӑн, пичӗ кӑшт тӑрӑхла.

У Лопухова, более смуглого, чем Кирсанов, были темно-каштановые волосы, сверкающие карие глаза, казавшиеся почти черными, орлиный нос, толстые губы, лицо несколько овальное.

X // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Сарӑ ҫулӑм тӗслӗ каррар мраморӗнчен касса тунӑ евӗрлӗскер, вӑл чылайччен вилнӗ пек шак хытса тӑрать; хӗп-хӗрлӗ ҫӑмламас хӳрине хӑмӑр-кӑвак юр ҫине сарса хурать, тӗтӗм тӗслӗ хурарах ҫӑмлӑ шӗвӗрӗлсе пыракан пуҫне ҫиле хирӗҫ тытать те тӑрать вара ҫапла.

Он стоит долго, мертво, словно изваянный из желто-пламенного каррарского мрамора; стоит, опустив на лиловый снег рыжее ворсистое прави́ло, вытянув навстречу ветру заостренную, с дымной черниной у пасти, морду.

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Унӑн шуратман йӗтӗн пирӗнчен ҫӗлетнӗ кӗпи чӗп-чӗрӗ юн, хуларанах тӑхӑнса килнӗ кӗске йӗмми (кивелнипе йӗм пӗҫҫи вӗҫӗсем ҫӳҫеленсе кайнӑскер), чӗркуҫҫи тӗлӗнче ҫуркаланса пӗтнӗ, ярханах янӑ ҫухи айӗнчен татуировка туса эрешленӗ хурарах кӑкри курӑнса тӑрать.

Парусиновая рубаха его была в крови, короткие городские штаны (с бахромой внизу от ветхости) разорваны на коленях, из распахнутого ворота высматривала смуглая татуированная грудь.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Мучи шаках хытса тӑчӗ, сӑхсӑхса илме хӑтланать хӑй, анчах пултараймасть, сехри хӑпса тухнипе пичӗ-куҫӗ чугунран та хурарах хуралса кайрӗ.

Дед обмер, хочет крестное знамение сотворить и не могет, у самого морда стала от страха чернее чугуна.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Анчах ҫул ҫинче никам ҫук ӗнтӗ, вӑл ирхи сӑрӑ тӗксӗмлӗхри хурарах тӗмсем хушшине пӗчченнӗн кӑна шуралса выртать.

Но никого уже нет на дороге, которая одиноко белеет среди темных кустов в серой утренней мгле.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Тинӗс тата лӑпкӑрах та хурарах пулса тӑчӗ, вӑл ӗнтӗ халичченхи пек анлӑн курӑнман, ӑшӑ, тӑварлӑ шӑршӑ ытларах туйӑна пуҫларӗ.

А море стало еще спокойней, черней, сильнее пахло теплым, соленым запахом и уж не казалось таким широким, как раньше.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Ҫав вӑхӑтра учитель пуринчен те хыҫалта тӑракан ҫӳлех мар, хурарах сӑнарлӑ ачана асӑрхарӗ.

И тут учитель заметил, что позади всех стоит невысокий смуглый мальчик.

23-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Негр — сӑмаларан та хурарах.

Негр — чернее смолы.

XXX. Хатӗрлемелли класра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петенька мӗнле ӳсни ҫинчен те Катя каласа панӑччӗ ӗнтӗ, — хурарах кӑна имӗш, шӑлтах вӑхӑтсӑр ҫӗр айне кӗнӗ Саша сӑнарлӑ.

Уже Катя рассказала, какой стал Петенька, — смуглый и чуть-чуть косит, одно лицо с покойной сестрой.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк мана ача сасси илтӗнчӗ, пуҫ тӗленчи ҫурӑк стена хушшинчен пӗр вуник ҫулхи хурарах кӑна питлӗ ачана курах кайрӑм.

В эту минуту послышался детский голос, и в проломе стены, как раз над моей головой, показался мальчик лет двенадцати, смуглый и широкоскулый.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир пӗр хурарах редакторшӑпа иксӗмӗр пӗрле ӗҫлерӗмӗр, вӑл мана хӑйӗн упӑшкипе икӗ тӑванӗ ӗнер фронта тухса кайрӗҫ, тесе каласа пачӗ.

Я оказалась в паре с чёрненькой редакторшей, и она сказала, что вчера отправились на фронт её муж и два брата.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хурарах кӑна типшӗм комсомолец, ҫӳҫне вирелле янӑскер, тӑваттӑмӗш шкулта Евгений Онегина суд тӑвать.

Худенький чёрный комсомолец с хохолком на макушке судит Евгения Онегина в четвёртой школе.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫ тӗттӗме тата та ҫӑрарах, паҫӑрхинчен те хурарах пулса тӑчӗ.

Тьма, сгустившаяся теперь, показалась еще более черной.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл хӑй вырӑнӗ ҫине тӳремӗн тӑрса ларчӗ, шурса кайнӑ хурарах сӑнарлӑ, ҫиптунисем кӑкӑрӗ ҫинелле аннӑ, пӗр сӑмах та чӗнмест — вырттармашкӑн ниепле те ӑна ӳкӗте кӗртеймерӗм.

Она садилась в постели, прямая, смугло-бледная, с косами, переброшенными на грудь, и молчала, молчала — никакими силами я не могла уговорить её лечь.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней