Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

умрах (тĕпĕ: ум) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӗни ӳкрӗ те вилчӗ хам умрах.

Корова-то возьми да и сдохни у меня на руках.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Унччен те пулмарӗ, ялтӑрр! ҫуталса илчӗ те, хаяррӑн шӑхӑрса килсе, пирӗн умрах, ҫӗр кисретсе, снаряд хаплатрӗ!

Вспышка, удар, вой, и перед нами, сотрясая землю, ударил снаряд.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ман умрах, тата юнашарах кӗрӗслетнӗ сасӑсем янӑраса кайрӗҫ.

Впереди меня и рядом загрохотали выстрелы.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тӑна кӗрсе те ӗлкӗреймерӗм, чимӗр-ха: йӗри-тавра — вӑрман-мӗн, умрах ҫак хӳшӗ.

И не успела я опомниться, как на, возьми… шалаш, лес.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Акӑ пирӗн умрах шывран арлансем, каюрасем, шывра пурӑнакан йӗкехӳресем, хир шӑшийӗсем, мулкачсем, юссем тухма тытӑнчӗҫ, ҫавӑнтах тата ушкӑнпах пакшасем ишсе килчӗҫ, вӗсем хӳрисене пурте ҫӳлелле тӑратнӑ.

И наблюдали, как из воды выходили землеройки, полёвки, водяные крысы, и норки, и заюшки, и горностаюшки, и белки тоже сразу большой массой приплыли и все до одной держали хвостики вверх.

Ҫӑлӑнӑҫ утравӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 77–81 с.

«Эпӗ курнӑҫланакан хӗр, эпӗ чӗресӗр, эпӗ актриса евӗрлӗ, — терӗ вӑл ӑна пӗррехинче ман умрах.

«Я кокетка, я без сердца, я актерская натура, — сказала она ему однажды в моем присутствии.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Зинаида сӑнӗ ман умрах тӗттӗмре ҫуталчӗ — умӑмран каймарӗ — унӑн тути малтанхиллех ытарлӑн кулчӗ, куҫӗсем ман ҫине кӑштах хӑяккӑн, темӗн ыйтнӑн, шухӑшлӑн та ачашшӑн пӑхрӗҫ… шӑп иксӗмӗр уйрӑлнӑ самантри пекех.

Лицо Зинаиды тихо плыло передо мною во мраке — плыло и не проплывало; губы ее все так же загадочно улыбались, глаза глядели на меня немного сбоку, вопросительно, задумчиво и нежно… как в то мгновение, когда я расстался с ней.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Умрах — шыв юххи, ҫӳлте — кӑн-кӑвак тӳпе.

Перед нами течет река, сверху смотрит синее-пресинее небо.

Ҫара тихасем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 98–104 с.

Пӑх та — умрах юри мана курӑнас тесе тем шултӑрӑш ылтӑн пан улми вырта парать!

Прямо передо мной, словно нарочно стараясь попасться на глаза, лежит огромное золотистое яблоко.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Туйрапи умрах, ишӗлчӗк сӑвӑр шӑтӑкӗ хӗрринче ӳсет.

Тюльпан рос совсем близко, на краю обвалившейся сурчины.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Полк командирӗ — калаҫу ман умрах пулса иртрӗ — калать хайхи ҫакна: «Парса хӑвар та сире хӗҫпӑшал — кайран хӑвӑр та бандӑна каятӑр» — тет.

Командир полка — при мне разговор был — и говорит: «Вам дай оружие, а вы сами в банду пойдете».

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хамӑр умрах пӗр тӑвӑр та лӑпкӑ шыв юхса иртет.

Прямо перед нами была тихая узкая речка.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Иккӗшӗ ман умрах тӑратчӗҫ, пӗрне ирттерсе ячӗҫ, теприне — ҫук.

Двое впереди меня стояли, одного пропустили, а другого нет.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ман Кукӑр шывӗ енчи пӗр юлташа хам умрах пуля сулахай хул калакки айӗнчен чӑк! тутарчӗ те — нӑх! та тӑваймарӗ.

Моего односума с Кривой Речки цокнула пуля под левую лопатку — и ногами ни разу не копнул.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ӗҫӗ ман умрах пулчӗ ку.

— При мне дело было.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ту умрах ҫӗкленсе тӑрать, ун айӗнче хула выртать.

Гора возвышалась прямо перед ним, и весь город лежал у ее подножия.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӗлетӗр-и, Арчаковский хӑйӗн тиншӗкне ман умрах ҫав тери вӑйлӑ хӗнесе тӑкрӗ, эпӗ аран-аран кӑна уйӑртӑм ӑна.

Знаете ли, при мне Арчаковский так бил своего денщика, что я насилу отнял его.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— ку вӑл N г-жа, ӑна вӑл ман умрах каларӗ; вӑл чӑнах та питӗ лайӑх хӗрарӑм, анчах ӑна ҫавӑнтах тытрӗҫ вӗт, — вӑл унччен ҫур сехет маларах кӑна хӑй 26 ҫулта тесе мухтаннӑччӗ, астӑватӑн-и, пуринпе пӗрле епле ахӑлтатса кулчӗ вӑл, халӗ ӗнтӗ тӑваттӑшӗ те ахӑлтатса кулса ячӗҫ, романтик ахӑлтата-ахӑлтатах аяккалла тарчӗ.

— Да ведь я знаю, кто эта дама, — сказал офицер, на беду романтика подошедший к спорившим, — это г-жа N; она при мне это и сказала; и она действительно отличная женщина, только ее тут же уличили, что за полчаса перед тем она хвалилась, что ей двадцать шесть лет, и помнишь, сколько она хохотала вместе со всеми, и теперь все четверо захохотали, и романтик с хохотом бежал.

VI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Фактсене илес пулсан — акӑ вӗсем, хӑв умрах: колхозра ӗҫлеместӗн эсӗ, ӑнланусӑр элемента хӑв хыҫҫӑн туртма хӑтланатӑн, хӑвна сиен кӳме пултаракан сӑмахсем калатӑн.

А факты — вот они тебе налицо: в колхозе ты почти не работаешь, пытаешься тянуть за собой несознательный элемент, ведешь опасные для тебя разговорчики.

XIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Ман умрах ҫи эсӗ, ман умрах!

— Ты при мне кушай, при мне!

32-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней