Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӗксӗм сăмах пирĕн базăра пур.

тӗксӗм (тĕпĕ: тӗксӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ванокан становищн вӑл Пясина юханшывне юхса тухакан пӗр ҫырма хӗрринчи чи тӗксӗм вырӑн.
Становище Ванокан — это очень глухое место в районе одного из притоков Пясины.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Заполярьенчен вӗҫсе тухса ҫурҫӗр-хӗвеланӑҫ еннелле ҫул тытнӑ чухне акӑ кам-кам пулнӑ пирӗн самолет ҫинче: тӗксӗм кантӑклӑ куҫлӑх тӑхӑннӑ тухтӑр, куҫлӑхӗ вара унӑн сӑнне тӗлӗнмеллипех улӑштарнӑ, вӑл хӑвӑртрах ҫитес ҫӗре ҫитсе ӳкесшӗн ҫунни палӑрать, тетри — манӑн бортмеханик — Лури, ӑна пӗтӗм Заполярье пӗлет темелле, ҫук пӗр унта ҫеҫ те мар, вӑл пӗр-пӗр ҫӗрте виҫ-тӑватӑ кунлӑха чарӑнсанах ӑна пурте пӗлсе ҫитеҫҫӗ, тепри вара эпӗ.
Вот кто был на самолёте утром 5 марта, когда мы поднялись в Заполярье и взяли курс на северо-восток: доктор, очень озабоченный, в тёмных очках, которые удивительно его изменили, мой бортмеханик Лури, один из самых популярных людей в Заполярье или в любом другом месте, где он появлялся хотя бы на три — четыре дня, и я.

Тӳпе тӗттӗмех-ха, ҫӑлтӑрсем те курӑнаҫҫӗ, анчах та таҫтан аякран тӗксӗм? ҫутӑ пайӑрки курӑнма пуҫларӗ.
Небо было ещё тёмное и звёзды видны, но неизвестно откуда уже залетал слабый, далёкий свет.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗпчев партийӗсене эпӗ Норильскине леҫе-леҫе хӑваратӑп, учительсене, врачсене, партработниксене ненецсен тӗксӗм районӗсене турттаратӑп.
Я перебрасывал изыскательские партии в Норильск, возил учителей, врачей, партработников в глухие ненецкие районы.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эсӗ вара трамвайӑн тӗксӗм кантӑкӗ ҫинче хӑвӑн сӑн-питна куратӑн та: «Ҫапла, пичче ҫав» тесе тӗлӗнетӗн.
И ты ловишь в тёмном трамвайном стекле своё отражение и думаешь с удивлением: «Да, дяденька».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ Энскран мӗнле таврӑннине, шӑнса пӑрланнӑ кантӑк ҫине пӳрнесемпе ҫырнине, сасартӑк хамӑр умма юрпа витӗннӗ тӗксӗм уй-хир тухса тӑнине ҫеҫ асӑнма пултартӑм.
Я только вспомнил, как мы возвращались из Энска и писали пальцами по замерзшему стеклу и как вдруг за окном открывалось темное поле, покрытое снегом.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унӑн пичӗ ҫинче темле тӗксӗм хаярлӑх капланса тӑни сисӗнчӗ.
Лицо его изображало мрачную злобу.

Вуниккӗмӗш сыпӑк. Тӑлӑх // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ унӑн ӗҫпе ывӑннӑ тӗксӗм сӑн-сӑпатне, кӗпе ҫуса ҫуркаланнӑ аллисене куҫ умне ӳкертӗм.
Я вспомнил ее усталый, тяжелый взгляд, руки, изъеденные стиркой,

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑрманти ҫиҫӗм тавралӑха ҫав тери хӑвӑрт ҫутатса тӗксӗм картинӑна сасартӑк улӑштарнӑ пекех, пӗр самант, каярах хӑвна пӗр-пӗр тискер кайӑк е улӑп пек туйӑннӑ ҫулҫӑсене ҫиҫӗме пула уйӑрса илнӗ пекех, эпӗ ҫак йӗркесене вуласа, пурне те ӑнланса илтӗм.
Как молния в лесу вдруг освещает местность, и тесная картина внезапно изменяется, и видишь даже листья на дереве, которое минуту назад казалось не то зверем, не то великаном, так я понял все, читая эти строки.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗксӗм карчӑк, хаяррӑн темскер мӑкӑртатса, ман хыҫран темиҫе утӑм турӗ, унтан калле ҫаврӑнчӗ.
Злобно бормоча что-то, мрачная старуха прошла вслед за мной несколько шагов и вернулась.

Актовӑй залри паркета шакмаклатса тунӑ, кантӑк патӗнчен алӑк патнелле утнӑ чух вара тӗксӗм ярӑмӗсем ҫуттӑн, ҫуттисем — тексӗммӗн курӑнчӗҫ.
Паркет в актовом зале выложен елочкой, и когда я шел от окон к дверям, темные полоски казались светлыми, а светлые — темными.

Ӑна чи малтанхи хут куракан ҫын унӑн тӗксӗм куҫӗсенчен хӑраса ӳкнӗ пулӗччӗ.
Я подумал, что тот, кто увидел бы ее впервые, мог бы испугаться этого мрачного взгляда.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ун патнелле — сукмаксем пыраҫҫӗ, сукмаксен икӗ енӗпе тӗксӗм симӗс ҫулҫӑллӑ хӗрлӗ каннӑсем.
К нему ведут дорожки, обсаженные багровыми каннами в черно-зеленых листьях.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Манпа юлнисем мана темӗншӗн сарӑ, тӗксӗм пек туйӑнчӗҫ, халӗ ҫеҫ кунтан шухӑ гусар чанкӑртаттарса, ялтӑраса, ахӑрашса тухса кайни ҫинчен ӗненес те килмест.
Все вокруг меня были какие-то желтые, сумрачные, и трудно было поверить, что тут сейчас бряцал, сверкал и куролесил веселый гусар.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӗнер ҫеҫ кунта, урама картласа, тӗксӗм хӳме тӑратчӗ.
Вчера еще здесь, перегораживая улицу, стояли глухие заборы.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫатӑрка ҫутӑ ҫулӑмпа ялкӑшса ҫунать те ванса пӗтет, тӗксӗм хӗрлӗ тӗтӗм мӑкӑрланса тӑран ҫӗлӗк пек кӑвайт ҫийӗн ҫӗкленет.
Головешки вдруг вспыхивают и рассыпаются, темно-красный дым стоит над костром клубящейся шапкой.

Тӗксӗм шухӑшсем манӑн кӑмӑлӑма хускатрӗҫ.
Мрачные мысли волновали меня.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк. Уйӑрӑлни // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Наробразран килнӗ мӑнтӑр кӑна хӗр, темшӗн Даша инке пекрехскер, мана халех килетӗп, тесе вӑрӑм тӗксӗм коридора тӑратса хӑварчӗ.
Толстая девушка из Наробраза, чем-то похожая тетю Дашу, оставила меня в длинной полутемной комнате-коридоре и ушла, сказав, что сейчас вернется.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сарӑ хунарсем тӗксӗм ҫутӑ сапаҫҫӗ.
тускло горели на стрелках желтые фонари.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пушӑ пӳртре, юрпа витӗннӗ тӗксӗм ялта ҫапла пурӑнтӑмӑр ӗнтӗ эпир икӗ ача.
Так мы жили – двое детей – в пустой избе в глухой, заваленной снегом деревне.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика