Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

картиш сăмах пирĕн базăра пур.
картиш (тĕпĕ: картиш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак хӗрарӑм ҫуртран ӳкекен ирхи нӳрлӗ сулхӑна кӗрет-и, е савӑнӑҫлӑ ҫамрӑк ҫутӑпа ҫутӑлса тӑракан картиш варрине тухсан, унӑн йӑмӑх тумтирӗ, яштака ӳт-пӗвӗ, хӗвел ҫинче йӑлтӑртатса, ҫӗре хура мӗлке ӳкерет-и, Оленин ҫаплах унӑн хусканӑвӗсенчен пӗрне те пулин курмасӑр юласран тем пекех хӑрарӗ.

Заходила ли эта женщина в сырую утреннюю тень, падавшую от дома, выходила ли она на средину двора, освещенного радостным молодым светом, и вся стройная фигура ее в яркой одежде блистала на солнце и клала черную тень, — он одинаково боялся потерять хоть одно из ее движений.

XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин вара картиш тӑрӑх каллӗ-маллӗ уткаласа ҫӳрерӗ.

А Оленин ходил взад и вперед по двору.

XV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Чӑнах та, Марьяна хапхаран кӗнӗ вӑхӑтра Оленин картиш тӑрӑх ҫӳрерӗ, лешӗ: «хваттерте пурӑнаканни ҫӳрет ав, шуйттан» тенине те илтрӗ вӑл.

Действительно, Оленин ходил по двору, в то время как Марьяна прошла в ворота, и слышал, как она сказала: «Постоялец-то, черт, ходит».

XIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вара сасартӑк темиҫе ҫеккунтран вӑл хӑй ҫурӑмӗ хыҫӗнче, картиш енче, асӑрхануллӑн пӑшӑлтатнине илтех кайрӗ:

И вдруг через несколько секунд он услышал со двора за своей спиной осторожный шепот:

XX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл картиш урлӑ «офицерсен номерӗсем» текен пӳлӗме уттарчӗ, — унта яланах ҫӑвӑнмалли пулаканччӗ.

Он пошел через двор в комнату, которая называлась «офицерскими номерами», — там всегда стоял умывальник.

XIX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Картиш вӗҫӗнче, сип-симӗссӗн тапса тухнӑ курӑк ҫинче, пӗчӗк ашак тӑрать.

В глубине двора, на зеленой молодой траве, стоял маленький ослик.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Картиш варринче ҫаннине тавӑрнӑ, саппунне ҫӗкленӗ тулли кӗлеткеллӗ хӗрарӑм тӑрать, ҫӗре темскер сапать.

Какая-то полная женщина, с засученными рукавами и с поднятым фартуком, стояла среди двора, сыпала что-то на землю.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Иван Иванычпа Егорушка кӗҫналӑка уҫрӗҫ те мӑянпа та куршанаклӑ хупахпа ӳссе ларнӑ пысӑк картиш курчӗҫ.

Иван Иваныч отворил калитку и вместе с Егорушкой увидел большой двор, поросший бурьяном и репейником.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫак тӗссӗрленсе кайнӑ питӗ кивӗ хапхан, икӗ енӗпе те хушӑк-ҫурӑклӑ тӗссӗр хӳме тӑсӑлать; хӳмен сылтӑм пайӗ малалла хытӑ ӳпӗннӗ, халь-халь лаштӑртатса анассӑн туйӑнать, сулахай пайӗ картиш еннелле хыҫалалла тайӑлнӑ, хапхи вара тӳррӗнех тӑрать-ха, хыҫалалла ӳксен лайӑх-ши е малалла тӳнсен меллӗрех-ши тесе иккӗленет пулмалла.

По обе стороны этих серых, очень старых ворот тянулся серый забор с широкими щелями; правая часть забора сильно накренилась вперед и грозила падением, левая покосилась назад во двор, ворота же стояли прямо и, казалось, еще выбирали, куда им удобнее свалиться, вперед или назад.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Картиш кӗтессинче аякра палланӑ кӳме тӑрать; ун ҫумӗнче тур лашасем сӗлӗ ҫиеҫҫӗ.

В дальнем углу двора темнела знакомая бричка; возле нее стояли гнедые и ели овес.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл пӑлтӑр тӑрӑх унталла-кунталла чупкаланӑ, пусма тӑрӑх чупса анса картиш урлӑ уҫӑ ҫулпа тӳрех чиркӳ патнелле чупнӑ.

Он помчался по галерее, сбежал с лестницы и ринулся через двор прямо к церкви, куда дорога была открыта.

XII. Пӗр пӑлханман хула историйӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада ҫав пӳртӗн картиш енчи пӳлӗмӗнче пурӑнать.

(Рада занимала комнату в глубине двора.)

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Картиш тавра туса тухнӑ галерейсенче сас-чӳ ҫук.

Галереи, окаймлявшие двор, были погружены в безмолвие.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов картиш урлӑ васкамасӑр иртрӗ, ҫумӑр хыҫҫӑн пылчӑк ҫӑрӑлатчӗ, йывӑррӑн пусса крыльца картлашкипе хӑпарчӗ те хулӑн саспа: — Эпӗ царвулӗпех-ха; сирӗн урайӑра таптаса пӗтерӗп, Мичо бай; айӑп ан тӑвӑр ӗнтӗ эсир мана, — терӗ.

Огнянов медленно пересек двор, утопавший в грязи после дождя, тяжело ступая, поднялся на крыльцо и проговорил басом: — Как бы царвули мои пол вам не испачкали, дядюшка Мичо; вы уж извините.

VIII. Колчо хӗпӗртени // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Цанко вӗсене пӗтӗм картиш тӑрӑх ертсе ҫӳрерӗ, чӑланне пӑхма чи кая хӑварчӗ.

Он водил их по всему дому, а чулан оставил напоследок.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

картиш тӑрӑх чупса иртсе алӑка шаккарӗ.

и, перебежав двор, постучался.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗттӗм уҫӑ аслӑксем ытла кичем те шӑп, пӗтӗм картиш тавра курӑнаҫҫӗ.

Темные ряды открытых галерей, мрачных и безжизненных, окружали двор.

III. Мӑнастир // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шуйханнӑ чӑх-чӗп кӑтиклеме тытӑнчӗ, тӗкӗсене тӑратнӑ чӗпсем картиш тӑрӑх чупкала пуҫларӗҫ.

Куры и цыплята испуганно раскудахтались и, растопырив крылья, забегали по двору.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫурт ун чухне те, хальхи пекех, пысӑк пулнӑ, урай енчен икӗ хапха тата тӑватӑ подъезд, шалта виҫӗ картиш пулнӑ.

Дом и тогда был, как теперь, большой, с двумя воротами и четырьмя подъездами по улице, с тремя дворами в глубину.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Чэнь картиш тӑрӑх каллӗ-маллӗ уткалать.

Чэнь походил по двору.

Йӑлтӑр ҫутӑ // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67–76 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней