Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

йӗнине (тĕпĕ: йӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем эп йӗнине илтесшӗн, — терӗ вӑл чӗререн тухакан сасӑпа.

Им так хочется услышать, как я плачу… — сказал она от всего сердца.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Мӗншӗн йӗнине ӑнланатӑп-ха, чарӑн, Тухтар…

— Я знаю, отчего ты плачешь, знаю… и все же успокойся, не плачь, Тухтар…

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ка-ка-рташев, — терӗ Тёма, хытӑ йӗнине пула чыхӑнса.

— Ка-ка-рташев, — ответил, захлебываясь, Тёма.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл пӗр вӑхӑтрах тусӗ йӗнине тата ҫав сасӑ хӑйӗн чӗрине мӗнле пырса тивнине тӑнларӗ.

Он прислушивался одновременно к ее плачу и к тому странному отголоску, каким отзывался этот плач в его собственном сердце.

VIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Хӑйӗн ҫӗнӗ юлташӗ, ҫӗре ӳпне выртнӑскер, чунтанах хурланса йӗнине курсан, хӗрачан чӗри ҫемҫелчӗ пулас, ҫӳллӗ ҫыран ҫине ним сас-чӳсӗр тепӗр хут хӑпарчӗ те йӗрекен ача умӗнче чарӑнса тӑчӗ.

Видя, что ее новый знакомый лежит лицом к земле и горько плачет, она почувствовала участие, тихо взошла на холмик и остановилась над плачущим.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ҫыран тӳпинчен чупса анма ӗлкӗрнӗ хӗрача лешӗ ҫапла хӳхлесе йӗнине илтрӗ те тӗлӗннипе ҫаврӑнса пӑхрӗ.

Девочка, которая сбежала уже с холмика, услышала эти глухие рыдания и с удивлением повернулась.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Вӑл йӗнине никам та курман.

Никто никогда не видел его плакавшим.

II. Симурден // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

«Акӑ вӑл, пӗлсех тӑраттӑм, пӗлсех тӑраттӑм!» — пӑшӑлтатрӗ Хуркайӑк ӑсран тухнӑ ҫын пек, вара пӳртӗнче шалтан кӗле хурса питӗрӗнчӗ: унӑн куҫҫульне пӗр чун та ан куртӑр, ӗсӗклесе йӗнине пӗр ҫын та ан илттӗр.

«Вот она, так и знала, так и знала!» — шептала, как безумная, Журавушка, успела механически накинуть изнутри крючок, чтоб ни одна душа не видела ее слез, не слышала ее рыданий.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

— Ах, Санин г-н, хам та пӗлместӗп эпӗ мӗншӗн йӗнине!

— Ах, мосье Санин, сама не знаю о чем!

XIX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Пурте шӑплансан Головень утӑ сарайне тухса кайрӗ, амӑшӗ Димка патне пычӗ, ачи йӗнине асӑрхаса ӑна лӑплантарма тытӑнчӗ.

Когда утихло все, ушел на сеновал Головень, подошла к Димке мать и, заметив, что он всхлипывает, сказала, успокаивая.

3 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Енчен эсир вӑл паян манӑн ура патне ӳксе мӗнле йӗнине курас пулсан, эпӗ еплерех хӑранине ӑнланнӑ пулӑттӑрччӗ.

Если б вы видели, как она сегодня рыдала у ног моих, вы бы поняли мои опасения.

XIV // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Ҫынсем савӑнса йӗнине, кӑшкӑрнине, пӗр-пӗрне ытамланине, кӑвак сухаллӑ стариксем, ун умӗнче ҫӗлӗкӗсене хывса, аллине тыта-тыта чӑмӑртанине вилсен те манмӑн.

Будет умирать — не забудет, как кричали и плакали от радости люди, обнимали друг друга, как седобородые старики сдергивали перед ним шапки и трясли его руки.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем тавра сентре ҫинчен сиксе аннӑ ачасем йӗрсе тӑраҫҫӗ, анчах хӑйсем мӗншӗн йӗнине те пӗлмеҫҫӗ, амӑшӗ ашшӗне йӗрес пек тархаслани, ӑна килтен яма хӑрани те ҫителӗклӗ пулчӗ пулас вӗсене.

Вокруг уже стояли спрыгнувшие с полатей ребятишки и плакали, сами не зная почему: им достаточно было, что мать о чем-то слезно упрашивала отца и боялась отпускать его из дому.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ тӑсса, уласа йӗнине Костя пуҫласа илтнӗ, ӑна ҫав тери хӑрушӑ пулса кайнӑ.

Костя впервые слышал, что мать плачет так — нараспев, подвывая, и от этого плача ему стало жутко.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ачамсем, ачамсем, — ҫынсем йӗнине хупласа хурать Пугачевӑн чӗтресе тухакан хулӑн сасси.

— Детушки, детушки, — перекрыл человеческий плач дрогнувший бас Пугачева.

Хир, аслӑ хир // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Матвей, эсӗ пӗлетӗн-и, вӑл мӗншӗн тӑтӑшах йӗнине?

Ты знаешь, Матвей, она почему-то часто плачет.

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Питӗ лайӑх, питӗ савӑк-мӗн хӑв пирки йӗнине тавҫӑрма та тивӗҫсӗр кӳрентернӗн курӑнмашкӑн!

Было так отрадно воображать себя оплакиваемым, несправедливо обиженным!

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫапла ушкӑнпа йӗни Стефчова ҫиллентерсех ячӗ; хӗрарӑмсем ҫав пӑлхавҫӑсемшӗн хуйхӑрса йӗнине вӑл витӗрех ӑнланчӗ.

Все эти слезы и рыдания привели Стефчова в ярость; он понял, что женщины оплакивают убитых повстанцев.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӑхса ларакансем, вӑл мӗнле йӗнине илтсен, ахӑлтатса кулма тытӑнчӗҫ.

Ее плач вызвал в публике взрыв смеха.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эпӗ пӗртте ӗненмерӗм, тата хытӑрах йӗме пуҫларӑм, вӑл манран мӑшкӑлласа кулать пуль терӗм: «йӗнине кура тӑркачах мӗскӗн хӗре кӳрентерме ҫылӑх сире»; вӑл шӳт тумасӑр калатӑп тесе ӗнентерме пуҫласан, эпӗ ӑна нумайччен ӗненмерӗм.

Да я и ушам своим не верила, расплакалась еще больше, думала, что он надо мною насмехается: «Грешно вам обижать бедную девушку, когда видите, что я плачу»; и долго ему не верила, когда он стал уверять, что говорит не в шутку.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней