Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

йӗнине (тĕпĕ: йӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак ачашшӑн йӗнине нимле канонада та хупласа хума пултараймарӗ.

Этот нежный, сиротливый звук не может заглушить никакая канонада.

Эйзенштрассе урамӗнчи передовой // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 305–318 с.

Тепӗр ирхине ҫынсем, хӑйсем тунӑ япалисене тӑшмана хӑварас мар тесе хӑйсемех ҫӗмӗрнӗ чух, аяккинелле пӑрӑнса куҫҫульне никамран пытармасӑр йӗнине курнӑ.

Он видел, как в это утро, не таясь, не отворачивая лиц, рыдали закалённые, мужественные люди, уничтожая лучшее создание своего ума и рук, чтобы не оставить его врагу.

Николай Харитонов сапёр // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 270–280 с.

Арҫын йӗнине пӑхма йывӑр, анчах нумай курса ирттернӗ салтакӑн пӑтапа шӑйӑрса йӗрленӗ пек тарӑн йӗрлӗ хӗвелпе пиҫӗхнӗ, ҫилпе кушӑхнӑ пичӗ ҫинче куҫҫуль курма — тата йывӑртарах.

Тяжело смотреть, когда плачет мужчина, но видеть слёзы на загорелом, обветренном, точно гвоздём исчерченном глубокими морщинами лице бывалого солдата — невыносимо.

Мария // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 211–218 с.

Манӑн телейӗме майор эпир тӗрмере пулни ҫинчен шефа каласа панӑ, вӗсем вара эпӗ мӗншӗн йӗнине хӑйсем майлӑ ӑнланса илсе мана йӑпата пуҫларӗҫ.

К счастью, майор уже рассказал шефу о нашем визите в тюрьму, они поняли это по-своему и принялись меня утешать.

Эпир — совет ҫыннисем // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 127–144 с.

Ачи кӗреш пек — ҫакӑн пек ача йӗнине пӑхма та хӑрушӑ.

А детина здоровенный, аж страшно, когда такой-то вдруг плачет.

«Правда» номерӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 39–45 с.

Пусма картлашкисем тӑрӑх чупма тытӑнсан, вӑл сарай ӑшӗнче ҫынсем уласа йӗнине, кӑшкӑрнине, йынӑшнине илтрӗ.

Уже прыгая по ступенькам, он услышал, как внутри сарая ревмя ревут, кричат, стонут многочисленные людские голоса.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Паша инке картишне тухрӗ те урамра Серёжа йӗнине илтрӗ.

Тетя Паша вышла во двор, услышав на улице Сережин плач.

Велосипед туянаҫҫӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Каярах Черныш хӑй йӗнине аса илетчӗ те, ку унӑн хытма ӗлкӗреймен чӗрин чи ҫепӗҫ сасси пулнине пӗлмесӗр, ҫав сисӗмлӗхрен вӑтанатчӗ.

Позже, вспоминая их иногда, Черныш стыдился своей чувствительности, не зная, что, может быть, это была самая нежная песня его еще не огрубевшего сердца.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Анчах йӗнине чарма май пулман.

Но звуков нельзя было заглушить.

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Монтанелли татӑлса йӗнине илтес мар тесе, Артур пуҫӗ ҫинченех утиялпа витӗнчӗ.

Артур натянул на голову одеяло, чтобы не слышать плача Монтанелли.

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Асапланнипе чарӑна пӗлмесӗр чӗрине ыраттарса ӗсӗклесе йӗнине Женя илтрӗ.

Глухие, хватающие за душу звуки вырвавшегося наружу неутешного человеческого страдания услышала Женя.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ял вӗҫӗнчи пӗр пӳртре вӑл ача йӗнине илтнӗ.

На краю деревни он услыхал — в избе плачет мальчик.

Кашкӑрпа карчӑк // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шыври вӑл йӗнине илтет те ҫынна хӗрхенет.

Водяной услыхал, пожалел мужика.

Ҫынпа шыври (вутӑш) // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫавна курсан, капитан хӑйне темӗскер мӑйран пӑвнӑ пек кӑшкӑрса янӑ та, хӑй йӗнине ҫын ан куртӑр тесе, часрах пӳлӗмне чупса кӗрсе кайнӑ.

Когда капитан увидал это, он вдруг закричал, как будто его что-то душило, и убежал к себе в каюту, чтоб никто не видал, как он плачет.

Шыва сикни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗрре эпӗ, ҫӗрле вӑрантӑм та, анне йӗнине илтех кайрӑм.

Один раз ночью я проснулся и слышу — мать плачет.

Салтак арӑмӗн пурӑнӑҫӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл, сӗтел ҫинче вилнӗ ҫерҫие курсан, мӗншӗн йӗнине пӗлчӗ.

Когда она вошла, она увидала на столе мертвого воробья и. поняла наше горе.

Мӑнакка алла вӗрентнӗ Живчик ятлӑ ҫерҫи ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эпир йӗнине илтсе, мӗн пулнӑ-ши тесе, анне пирӗн пата чупса пычӗ.

что мать прибежала наверх узнать, что случилось.

Мӑнакка алла вӗрентнӗ Живчик ятлӑ ҫерҫи ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл амӑшӗ пӳртре хӳхлесе йӗнине илтрӗ, ашшӗн чӗмсӗр те хурлӑхлӑ сӑн-пичӗ ҫине пӑхас мар тесе тӑрӑшрӗ.

Он слышал, как причитает в избе мать, как разом осунулся и постарел отец.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӑл хӑй ӗсӗклесе йӗнине чарма пӗлмесӗр, тата чарас та мар тесе пулас, пӗтӗм кӗлеткипе силленет.

Он весь вздрагивал, не умея и, очевидно, не желая сдерживать рыдания.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Тупата, тӑван килӗмрен уйрӑлнӑранпа ҫӗрӗн-кунӗн, ҫӗрӗн-кунӗн йӗтӗм те хам йӗнине вӗсене пурпӗрех кӑтартмарӑм.

Я ведь с того дня, как с вами рассталась, плачу день и ночь, но они ни разу не слышали и не видели моих рыданий.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней