Корпус чувашского языка

Хӑранипе ҫӳҫ те вирелле тӑрать.

Волосы вставали дыбом от ужаса.

Вунӑ кун // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Хальхи асапсем ҫумне тата хӑрушшисем хутшӑнӗҫ; вӗсем ҫинчен хаҫат ҫинче вуланӑ чухне те ҫӳҫсем вирелле тӑраҫҫӗ.

К этим мучениям прибавятся еще другие, более ужасные, от которых дыбом волос становится, даже когда о них читаешь в газетах.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Унӑн пуҫӗ ҫинче хӗп-хӗрлӗ ярапа, вал мӗнрен те пулин тӗлӗннӗ чухнехи пек ҫӳлелле вирелле тӑчӗ.

У него на голове был красный хохолок, который вставал дыбом, когда он чему-нибудь удивлялся.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратинон калпакӗ ҫинчи ярапа вирелле тӑчӗ, хӑй хӑранипе чуть ҫеҫ шыва йӑванса каймарӗ.

У Буратино дыбом встала кисточка на колпаке, он едва не свалился в воду от страха.

Буратино кӳлӗре пурӑнакансемпе паллашать, кунта вал тӑватӑ ылтӑн укҫа ҫухални ҫинчен пӗлет тата Тортилла тимӗр шапаран ылтӑн ҫӑраҫҫи илет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унӑн шӑртлӑ мӑйӑхӗсемпе хӑлхасем ҫийӗнчи ҫӳҫӗсем вирелле тӑчӗҫ.

Щетинистые усы, даже волосы над ушами у него встали дыбом.

«Виҫӗ Партас апатланмаллинче» // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пӑртакран, усӑннӑ ҫӳҫне вирелле ласт майласа, вӗҫерӗннӗ шухӑш чӗлпӗрне ҫӑмӑллӑнах тупрӗ.

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Анчах М-r Charles ман ҫӳҫен хӑлӑхсӑр пайӑркисене ҫыпӑҫакан эсеенципе мӗн чухлӗ сӗрсен те, вӗсем эпӗ шлепкене тӑхӑнсанах вирелле тӑчӗҫ, ҫӳҫе кӑтралатнӑ хыҫҫӑн мана хамӑн кӗлеткем пушшех япӑхраххӑн туйӑнчӗ.

Но сколько ни мазал m-r Charles какой-то липкой эссенцией мои вихры, они все-таки встали, когда я надел шляпу, и вообще моя завитая фигура мне казалась еще гораздо хуже, чем прежде.

XXXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Акӑ халь лайӑх, анчах ҫак вирелле тӑракан пайӑркасене нивушлӗ вырттарма пулмӗ? — терӗ вӑл парикмахера.

— Вот теперь хорошо, только неужели нельзя пригладить этих вихров? — сказал он, обращаясь к парикмахеру.

XXXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл епле пурӑнни пирки таврара ҫӳренӗ ҫӳҫе вирелле тӑратакан сӑмахсене ӗненес-тӗк, ун ҫумӗнче Мессалина — ҫылӑхлӑ чун.

В околодке рассказывали про ее образ жизни такие ужасы, что Мессалина в сравнении с нею была невинное дитя.

ХХХIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл: мӗн кирлӗ сана? — тесе ыйтас-тӑк, сарлака сӑмсаллӑскер, вирелле тӑракан пайӑркаллӑ ҫӳҫлӗскер, мӗн калайӑттӑм-ши эпӗ?

Что бы я сказал с своим широким носом и торчавшими вихрами, когда бы она спросила у меня, чего мне нужно?

VI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫӳҫӗм вирелле тӑчӗ, куҫӑмсем хӑранипе ыйткалакан ҫине ухмахла тинкерсе пӑхрӗҫ…

Дрожь пробегала по моим волосам, а глаза с бессмыслием страха были устремлены на нищего…

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ак Упа та персе ҫитет, ҫӳҫӗ-тӗкӗ вирелле кайнӑ, куҫӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ, хӑй тутисене ҫуласа кӑна тӑрать.

И вот идет к нему медведь — шерсть дыбом, глаза горят, а сам облизывается.

Тилӗпе упа тата кӗтӳҫӗ // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 51–55 с.

— Дэвид куҫӗсене чарса пӑрахрӗ, ӗнси ҫине хӑварнӑ ҫӳҫӗ вирелле тӑчӗ вӗт!

— А у Дэвида глаза выпучились, волосы, которые еще на затылке остались, дыбом встали!

Тӗлӗнмелле американец // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ҫамки ҫинчи ҫӳҫ пайӑркийӗ унӑн вирелле тӑрать.

Вихор на лбу торчал.

Тынэтӑн учитель пур // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Кӗске кастарнӑ сарӑ ҫӳҫӗн пайӑрки вирелле тӑрать, сӑмси тӑрринче пӑч-пӑч шатраллӑ.

Непослушный вихор коротко подстриженных белесых волос и несколько конопушек на кончике носа.

Директор каласа пани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вӑхӑтне кура каҫхи кӗлле чӗнсе чан ҫапмалла пек, анчах чан сасси илтӗнмест, хулана ҫӳҫ-пуҫ вирелле тӑмалла хӑрушӑ шӑплӑх ҫавӑрса илнӗ, ҫилӗ кӑна, йӗп-йӗпе, пылчӑклӑ ҫӗр ҫумне чӗмсӗррӗн лӑпчӑнса ларнӑ пӳрт-ҫуртсен ҫивиттийӗсем тӑрӑх вӗҫсе ҫаврӑнса ҫӳрет, ассӑн-ассӑн сывлать те шӑхӑрать.

По времени надо бы к вечерне звонить, а колокола не слышно, город облегла жуткая тишина, только ветер вздыхал и свистел, летая над крышами домов, молча прижавшихся к сырой и грязной земле.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Унӑн ҫаврашка пуҫӗ ҫинчи тата хӗремесленсе кайнӑ питҫӑмартисем ҫинчи хӗп-хӗрлӗ шӑрчӗ чӑшӑлах вирелле тӑрать, куҫӗсем те хӑраса ӳкнӗ пекех мӑчлатма тытӑнаҫҫӗ.

Рыжая щетина на его круглой голове и багровых щеках встаёт дыбом, и глаза мигают, словно от испуга.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Каялла Тиунов хӗрӗх пилӗк ҫулхи ҫын пулса таврӑнчӗ, тӑсмака — кавӑн пек — пуҫ ҫаврашки ҫинче кӑвакарнӑ ҫӳҫӗсем вирелле тӑраҫҫӗ, шӑммисем палӑрмаллах ырханкка хӑйӗн, тӗтӗмре тӗтӗрсе пиҫӗхтернӗ пек питне-куҫне кӑвакара пуҫланӑ сайрашка сухал сырса илнӗ, — хальхинче унӑн пӗртен-пӗр тӗттӗм куҫӗ ҫынсем ҫине пытанмасӑр, тимлӗн те шухӑша кайнӑн пӑхать.

Вернулся Тиунов сорокапятилетним человеком, с седыми вихрами на остром — дынею — черепе, с жиденькой, седоватой бородкой на костлявом лице, точно в дыму копчёном, — на этот раз его одинокое тёмное око смотрело на людей не прячась, серьёзно и задумчиво.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Тӑххӑрмӗш кунне кӑнтӑрла, Сервантес урамран сасӑ илтнӗ; ҫав сасса илтнипе унӑн пӗтӗм ҫӳҫ-пуҫӗ вирелле тӑнӑ.

На девятый день, днём, Сервантес услышал с улицы крик, от которого вся кровь отхлынула у него от сердца.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Ҫак хулара пӗр вӑтӑр пиллӗксене ҫитнӗ, ҫӳҫне вирелле тӑмалла кастарнӑ, уссиллӗ, хаваслӑ Герман Рау ятлӑ нимӗҫ пурӑнать.

Жил в Лейпциге один немец, лет тридцати пяти, по имени Герман Рау, весёлый, усатый, подстриженный бобриком.

Хӗмрен — ҫулӑм // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.