Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Огняновпа (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Огняновпа Соколов, револьверӗсене хӗссе тытса, пульӑран пытанарах тӑма, стена хӗррине вырнаҫрӗҫ.

Огнянов и Соколов, крепко сжав револьверы в руках, стали у стены так, чтобы укрыться от пуль.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновпа Соколов хӑйсен патронӗсене шутласа тухрӗҫ.

Огнянов и Соколов пересчитали свои патроны.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновпа тухтӑр хӑйсене пур енчен те хупӑрласа илнине ӑнланчӗҫ, тарасси ҫинчен шухӑшлами те пулчӗҫ, ун пирки тинех шухӑшлама та кирлӗ марччӗ ӗнтӗ.

Огнянов и доктор поняли, что они окружены, и перестали думать о бегстве; да о нем и нечего было думать.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновпа студент хирӗҫсе кайнӑ хыҫҫӑн вӑл хӑйӗн савнӑ каччи курайманнине салхуланса калама ҫук тарӑхрӗ, ҫӗткеленсе ҫӳрерӗ.

С той минуты, как произошло то ужасное столкновение между Огняновым и студентом, она все время чувствовала себя убитой, раздавленной тяжестью презрения своего возлюбленного.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Куншӑн эсир ырӑ кӑмӑллӑ Огняновпа хӑвӑра хӗрхеннӗ Ҫар канашне тав тӑвӑр, — терӗ Марчев.

Этим вы обязаны великодушию Огнянова и милосердию военного совета.

XXIX. Юнпа тӗне кӗртни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шухӑшӗпе вӑл Огняновпа ҫыхӑнса тӑчӗ, хавалӗ вӗсене уйӑраканни пулчӗ…

Идея связывала его с Огняновым, страсть разделяла их…

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӑштах лӑплансан, Колчо ӑна Огняновпа хӑй Мичо Бейзаде хапхи патӗнче тӗл пулни ҫинчен, кайран та мӗн-мӗн пулса иртни ҫинчен каласа пачӗ.

Немного успокоившись, Колчо подробно рассказал девушке о своей встрече с Огняновым у ворот Мичо Бейзаде и обо всем, что затем произошло.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ку Огняновпа… халь вӑл ӗлӗкхинчен те темле урӑхларах ҫын пек туйӑнса кайрӗ, тияккӑна ҫак Огнянов пуҫ ҫавӑрнӑ пек, вӑл ӑна пӑхӑнсах тӑракан пулчӗ.

Этот Огнянов… теперь он казался еще более загадочным человеком, чем раньше, способным всецело подчинить окружающих своей воле.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновпа Остен тата Спиридончо, жандармсене чӗррӗн хӑвармастпӑр тесе, турӑш умӗнче тупа тусан тинех вӑл килӗнче юлма сӑмах пачӗ.

Он согласился остаться дома после того, как Огнянов, Остен и Спиридончо поклялись ему перед образом, что не оставят в живых обоих полицейских.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Чипер кайӑр, ыр каҫ пултӑр! — терӗ Петр кӑштах тӑрсан, унтан Огняновпа пӗрле вӗсем килнелле утрӗҫ.

— Прощайте, спокойной ночи! — крикнул Петр своим товарищам и зашагал домой вместе с Огняновым.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновпа юнашар ларса, вӑл чи хитре хӗрсене кӑтартма тытӑнчӗ, кашнине ятпа каласа тухрӗ, мӗнле кӑмӑллине те асӑнсах пычӗ.

Присев подле Огнянова, она указывала ему на красивейших девушек, называя их по именам, и о каждой находила что сказать.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ушкӑнпа тенӗрен, эп те ларам, — терӗ те сӗтел хушшине Огняновпа пӗрлех кӗрсе ларчӗ.

— И я за компанию, — проговорил он общительно и сел за стол вместе с Огняновым.

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ах, тупата, эс пӑр пекех шӑннӑ-ҫке, йӑлт кӳтсе кайнӑ, — терӗ хресчен, Огняновпа пӗрле вут патнелле ҫывхарса.

Матушки, да ты холодный как лед, совсем окоченел, — говорил крестьянин, возвращаясь с Огняновым к костру.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мана Огняновпа Соколов сутрӗҫ, — тӳрре тухма пӑхрӗ Стефчов.

— Меня предали Огнянов и Соколов, — прошептал тот.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вара вӗсене тискер кайӑк пек курайми пулса ҫитрӗ, Огняновпа Соколова ҫунтарас пек пӑхса илчӗ, енчен вӑл мӗнле пӑхнине лешсем курнӑ пулсан хӑраса та ӳкетчӗҫ пуль.

Адская злоба закипела в его душе, и взгляд, брошенный им на Огнянова и Соколова, мог бы их напугать, если бы только они его заметили…

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кандов вара, Огняновпа Недкович енне ҫаврӑнса, хӑй сӑмахне малалла тӑсрӗ:

Повернувшись к Огнянову и Недковичу, Кандов продолжал:

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновпа Соколов ҫав палламан ҫынна хӑваласа ҫитес ҫуккине тавҫӑрчӗҫ.

Огнянов и Соколов поняли, что им не угнаться за незнакомцем.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновпа йӑлт хирӗҫсе кайрӑм, халь ӑна шӑлсах тӑкма шут тытрӑм, — Стефчов сӑмахне пит хивре пуҫланӑччӗ те, анчах, ҫак сӳпӗлти хӗр-манаха шанма юраманнине ас туса илсен, ҫапла кӑна каласа хучӗ: — вӑл ӗҫе пӗтӗмпех полици тӑвать, эс сӑмах та ан шарланӑ пул!

— Я рассорился с Огняновым и наконец решил стереть его в порошок, — начал Стефчов сердито, но, вспомнив, что на болтливую монахиню нельзя положиться, оборвал речь и сказал: — Впрочем, все это дело полиции, ей и карты в руки… Только прошу вас, госпожа, молчок!

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновпа ятлаҫрӑм…

— Поругался с Огняновым…

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн хура та ирсӗр чунӗнче кӑштах та пулин пӗчӗк ырӑ туйӑм пурччӗ пуль, вӑл та пулин, Огняновпа темиҫе хутчен хирӗҫсе курнӑ хыҫҫӑн, сӳнсех ларчӗ темелле, Стефчов Огнянова калама ҫук курайми пулса ҫитрӗ.

Лютая ненависть к Огнянову, разгоревшаяся после ряда столкновений, заглушила в его душе те немногие ростки добра, что едва пробивались сквозь густой бурьян низких инстинктов.

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней