Поиск

Шырав ĕçĕ:

Клисурӑ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унтан Клисурӑ хурахӗсем харӑс-харӑс кӑшкӑрса хӑватлӑ «крепоҫелле» ыткӑнчӗҫ.
Клисурские победители с ревом кинулись к мельнице.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клисурӑ ишӗлчӗкӗнче вилесшӗн пулнӑ иккен те вӑл, хамах ӑна ҫавӑн пек хӗн-хур кӑтартрӑм-ҫке.
Бедняжка, своей жестокостью я довел ее до такого отчаяния, что она хотела умереть под развалинами Клисуры.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клисурӑ ҫыннисенчен иккӗшне персе амантнӑ.
Оба клисурца были ранены.

XII. Пӗр пӑлханман хула историйӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унта Кандов пулнӑ иккен, аллине амантнӑскер, унпа пӗрле тата икӗ Клисурӑ ҫынни.
То был Кандов, раненный в руку, и с ним еще два клисурца.

Клисурӑ пӑлхавҫисенчен виҫҫӗшӗ, туран тарса анса, шкулта пытаннӑ пулнӑ, шкулӗ хула хӗрринчи сӑртра ларать.
Трое клисурских повстанцев, спустившись с гор, укрылись в училище, в верхней части города.

Мӑнастир ҫырминче каллех ҫав Клисурӑ пӑлхавҫи сӗтӗрӗнсе ҫӳрет, тет.
У Монастырской реки опять шляется какой-то клисурский бунтовщик.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫав йӗксӗк кунта кӑна килсе ан кӗтӗр, килсен пирӗн хулана та Клисурӑ пекех ҫунтарттарать…
— Только бы этот мерзавец не пробрался сюда; чего доброго, он и наш город подожжет, не хуже Клисуры…

Ҫав ушкӑн Клисурӑ хулинчен кӗл туса хӑварнӑ хыҫҫӑн, виҫӗ кун та виҫӗ каҫ хушши ҫын вӗлерсе те ҫаратса тухнӑ хыҫҫӑн ҫӗнтерӳллӗн ҫӗр ҫӗмӗрсе таврӑнать.
Разгульная, победоносная, возвращалась она с клисурского пепелища после трех дней грабежа и разбоя.

VII. Марийка ӗҫӗ ӑнӑҫмарӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клисурӑ ҫуннӑ чухне вара хӑй пурӑнас кунне хӗрхенмесӗр ӑна хӑтарасшӑн пулчӗ; ҫак мухтавлӑ ӗҫе вӑл Радӑна савса тӑнипе мар, ним чухлӗ те ҫавӑншӑн мар, тем урӑххи илӗртнипе ҫӗкленчӗ.
Во время клисурского пожара он рисковал жизнью, чтобы спасти ее; но не любовь побудила его к этому, конечно, не любовь, а что-то другое.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клисурӑ ҫыннисем умӗнче хӑйне лӑпкӑрах тыткаланӑ пек кӑтартма тӑрӑшрӗ, чӗри хӑйӗн ҫав вӑхӑтрах юнпа имрелчӗ, вилеймен чун пек тапкалашрӗ.
При клисурцах он старался сохранить самообладание, хотя сердце его истекало кровью и корчилось, как недобитая змея.

Сирӗн шутӑрпа ӗнтӗ, Клисурӑ пӗтрӗ пулсан, пӗтӗм Болгари пӗтет пулать, ҫапла тетӗр-и?
По-вашему, если погибла Клисура, так, значит, и вся Болгария погибла?

Вӑл та ҫунса кайнӑ пулсан, мӗнле усӑ пултӑр? — терӗ Клисурӑ ҫыннисенчен пӗри.
Что проку, если бы она тоже сгорела? — сказал один клисурец.

— Ытла чее пулчӗ Бяла Черква халӑхӗ! — терӗ Клисурӑ ҫыннисенчен пӗри.
— Хитрые сукины сыны эти бяло-черковцы! — проговорил один из клисурцев.

— Апла ҫав йӗксӗксем пулчӗҫ-и-ха ҫырма леш енче хамӑр курнисем? — ыйтрӗ Клисурӑ ҫыннисенчен пӗри.
— Так, значит, это и были те мерзавцы, которых мы видели вон там, на той стороне? — сказал один клисурец.

— Тухнӑранпа та пӗр хӗлхем ҫӑвара илмен, — салхуллӑн пӗлтерчӗҫ Клисурӑ ҫыннисем.
— С тех пор как ушли, крошки хлеба не видели, — уныло ответили клисурцы.

— Клисурӑ пӗтрӗ-ҫке, — салхуллӑн каласа хучӗ Клисурӑ ҫыннисенчен пӗри.
— Но Клисура погибла, — мрачно отозвался один из клисурцев.

— Йытӑ мар, Боримечка вӗрсе кӑтартрӗ, — терӗҫ Клисурӑ ҫыннисем.
— Это не собака, это Боримечка лаял, — ответили клисурцы.

Ыттисем те шӑтӑка кӗчӗҫ, виҫҫӗшӗ те Клисурӑ ҫыннисемччӗ.
Влезли и другие трое — это были жители Клисуры.

Ах тупата, лере тата, — вӑл Клисурӑ енне алӑ сулчӗ, — унта ӗнтӗ чӗрем те вилчӗ.
Боже, боже! А там, — он махнул рукой в сторону Клисуры, — погибло и мое сердце.

I. Вӑрансан // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Клисурӑ кунтан алӑ тупанӗ ҫинчи пек курӑнать.
Отсюда Клисура была видна как на ладони.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика