Корпус чувашского языка

Эрешлӗ-эрешлӗ кӑвак чӳрече хашакӗсем хыҫӗнче кӑвакарчӑнсем кӑваклатнӑ, чӳрече янаххисем ҫинче чикен курӑкӗ ҫунса тӑнӑ, сенкер тӳпе пек таса кантӑк витӗр тӗксӗм пилеш йывӑҫҫисем кармашса пӑхнӑ, пӳрт умӗнчи пӗчӗк садра йӑм-хӗрлӗ мальвӑсем хумханса ларнӑ.

За синими затейливыми наличниками ворковали голуби, на подоконниках горела герань, в промытые до голубизны стекла заглядывались смуглые рябинки, в палисаде качались алые махровые мальвы.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Малти пӳлӗмре пушӑ та ҫара, стенасем ҫинчен тусанлӑ шпалер таткаланчӑкӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, анчах, темӗнле япӑхса кайнӑ пулин те, сарлака мачча хӑмисем тӗксӗм хунар ҫутинче те ӑшӑра нумай ҫулсем хушши пурӑннӑ типӗ, йывӑҫӑн вут чулӗнни пек сарӑ тӗсӗпе йӑлтӑртатаҫҫӗ, ытама кӗрейми хыр пӗренесенчен пуранӑ стенасене тӗплӗн мӑкланӑ; тачӑ хӗснӗ урайӑн тахҫанхи сӑрӗ те кайман.

В горнице было пусто и голо, со стен свисали лохмотья пыльных обоев, но, несмотря на всю запущенность, широкие плахи потолка даже при тусклом свете фонарика отливали кремневой желтизной сухого, годы прожившего в тепле дерева; стены, срубленные из вековых, в обхват, сосен, были добротно проконопачены; плотно сбитый пол хранил следы давней покраски.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫенӗк алӑкӗ ярах уҫӑ; ҫенӗкре хӗрлӗармеецсем сыракан ҫӗтӗк обмотка, хӗрринче юн хуралса хытнӑ лутӑрканчӑк бинт, шӑна ларса тулнӑ, пӗтӗмпе шӑршланса кайнӑ чӑх пуҫӗсемпе тӗксӗм йӑваланса выртаҫҫӗ.

Дверь в сенцы была распахнута настежь, возле порога валялись изорванная красноармейская обмотка, сморщенный, черный от крови бинт, куриные головы, облепленные мухами, уже разложившиеся, и перья.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах ун ятне панӑ ката пурӑнать, юмансемпе караичсен тӗксӗм симӗс тураттисене тӳпенелле кармаштарать.

А перелесок, названный его именем, живет, тянет к небу темно-зеленые кроны дубов и караичей.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон ҫумӗнчи ту юпписен шурӑ тӑмлӑ тӑвайккийӗсем, шӑрӑхпа шанса кайнӑ хӗвелҫаврӑнӑшсем, ҫулҫисене уснӑ тырӑ калчисем тӑрӑх тӗксӗм шурӑ хумлӑн ташлаттарса илсе ҫӳрерӗ.

Нес белесыми пляшущими волнами по меловым косогорам обдонских отрогов, по увядшим от жара подсолнухам, по поникшим хлебам.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун тӗлӗпе, тӗксӗм кӑвак тӳпе тӑрӑх, тӑхлан тӗслӗ сӑрӑ ҫумӑр пӗлӗчӗсем хӑвӑрт хӗвеланӑҫнелле йӑсӑрланса куҫаҫҫӗ.

Над ним в сизой вышине, клубясь, стремительно неслись на запад свинцово-серые тучи.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон патӗнче юмансен тӗксӗм симӗс тӗслӗ сӗтеклӗ ҫулҫисем ыйхӑллӑн чӑштӑртатса чӳхенеҫҫӗ.

Около Дона сочные темно-зеленые листья дубов дремотно шелестели.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Новороссийскри пакгаузсем акӑлчансен тӗксӗм симӗс шӑлаварӗсемпе, йӗс тӳмисем ҫине чӗвен тӑнӑ Британи арӑсланне ӳкернӗ френчсемпе тулса лараҫҫӗ.

Тюки английских темно-зеленых бриджей и френчей — с вычеканенным на медных пуговицах вздыбившимся британским львом — заполнили новороссийские пакгаузы.

LVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав ҫаврашка варринче пӗр курӑк туни те ҫук; унта хӗреслӗ-мереслӗ ура йӗрӗсемпе тӗрленсе пӗтнӗ сарӑ тусан кӑна выртса юлнӑ тата айккисенче, типӗ хытхурапа армути тунисем ҫинче, кӑркка аҫисем пӗр-пӗрин ҫурӑмӗсемпе хӳрисенчен ҫапӑҫу вӑхӑтӗнче тӑпӑлтарса кӑларнӑ шупка хӗрлӗ йӑрӑмлӑ-чӑпар тӗксӗм ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

Ни былки не было внутри точка; одна серая пылица, испещренная крестиками следов, лежала ровным слоем на нем, да по обочинам на сухих стеблях бурьяна и полыни, подрагивая на ветру, висели бледно-пестрые с розовым подбоем стрепетиные перья, вырванные в бою из спин и хлупей ратоборствовавших стрепетов.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ылтӑн-и? — ним кулмасӑр ыйтрӗ те Дарья, чӳрече патне пырса, уйӑхӑн тӗксӗм ҫутинче пӳрнинчи ҫӗрре ҫавӑркаласа пӑхрӗ.

— Золотое? — деловито осведомилась Дарья, подходя к окну, при тусклом свете месяца рассматривая на своем пальце колечко.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чӑнкӑ ҫыр ҫинчен вара хӗвел ҫинче сахӑр пек йӑлтӑртатакан, каҫ сӗмӗпе кӑваккӑн курӑнакан, ирсерен тӗксӗм сенкертерех, хӗвел тухнӑ чухне шупка хӗрлӗ тӗслӗ пысӑк юр катрамӗ усӑнса тӑрӗ.

Сахарно искрящаяся на солнце, голубая в сумерки, бледно-сиреневая по утрам и розовая на восходе солнца повиснет над обрывом снежная громадина.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Богатырев, шакла кастарнӑ, тӗксӗм те арпус пек чӑмӑр пуҫне сӑтӑркаласа, аялтан тӑхӑннӑ таса мар кӗпе вӗҫҫӗнех сӗтел хушшине пырса ларчӗ.

Богатырев, потирая голо остриженную темную и круглую, как арбуз, голову, сидел за столом в одной грязной нижней рубахе.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн тӗксӗм мамӑкпа сырӑннӑ тути вара, туртӑнса илсе, йӳҫҫӗн чалӑшӗ.

Дрогнут у него обметанные темным пухом губы, покривятся.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лашан каҫӑртса хунӑ кӑпӑклӑ пуҫӗ хыҫӗнчен Григорий юланута хӑйне курмарӗ-ха, анчах ун аллинчи хӗҫӗн мӑкӑрӑлчӑк хӗррине тӗксӗм лаппине аванах асӑрхарӗ, Григорий пӗтӗм вӑйран чӗлпӗре туртса карӑнтарчӗ, хӗрлӗармеец сулса янӑ хӗҫе аяккалла сирсе, чӗлпӗрӗн сылтӑм енчи чӗнне кӑрӑн-кӑрӑн хытарчӗ, хырса тикӗсленӗ пӗкӗрӗлчӗк мӑй урлӑ хӗҫӗпе питӗ вирлӗ туртса касрӗ.

За вскинутой запененной конской мордой Григорий не видел еще всадника, но видел горбатый спуск шашки, темные долы ее, изо всей силы дернул Григорий поводья, принял и отвел удар, — забирая в руку правый повод, рубанул по склоненной подбритой красной шее.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑпах ҫав вырӑнта халь, ҫак тӗксӗм ҫутӑ сӑрӑхтаракан хӗл кунӗнче, юланутлӑ сотньӑсем тарӑн шырлансем патӗнчи юр тӑрӑх сапаланчӗҫ, коноводсем утсене ҫырма тӗпне илсе анчӗҫ.

В этот тусклый зимний день на снегу возле глубоких Яров спешивались конные сотни, рассыпались цепи, коноводы отводили под прикрытие лошадей.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗксӗм сӑрӑ тӳпе ытамӗнче Григорие утсен кӗлеткисемпе юланутсен тӑлпӑвӗсем лайӑхах курӑнаҫҫӗ, малта пыраканнин вӗҫнелле кӑшт шӗвӗрӗлсерех тухакан лаптак тӑрӑллӑ кубанкине те вӑл аванах курчӗ.

Григорию снизу на фоне серого неба отчетливо видны были линии конских тел, очертания всадников, даже плоский, срезанный верх кубанки видел он на ехавшем впереди.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗксӗм кунсем ҫывхарчӗҫ.

Жухлые подходили дни.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро ура ҫине тӑчӗ, сӑхсӑхнӑ хушӑра хурапа ӳкернӗ тӗксӗм турӑшсем ҫине сивлеккӗн те хурлӑхлӑн пӑхрӗ.

Петро встал, крестясь на мутные, черного письма, иконы, смотрел сурово и горестно:

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кунӗ ҫумӑрлӑ та тӗксӗм.

День был дождлив и хмарен.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗксӗм пӑталлӑ сарӑ уйӑх ҫутинче ҫынсем кулленхи ӗҫпе аппаланса тӗркӗшеҫҫӗ: кӑнтӑрла ҫапнӑ тырӑ кашӑлӗсене сӑвӑраҫҫӗ, тырра кӗлетсене турттараҫҫӗ.

Под желтым пятнистым месяцем в обычной сутолоке бились люди: веяли намолоченные за день вороха хлеба, перевозили в амбары зерно.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.