Поиск
Шырав ĕçĕ:
— Мӗнле, юлташсем, куратӑр-и, епле хирӗҫ тухса илеҫҫӗ сире?..
Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.
— Ну, ырӑ ҫыннӑмсем, салтак маттурлӑхне кӑтартам-и эпӗ сире? — терӗ вӑл мӑнкӑмӑллӑн кулса.— Ну-с. господа честные, хотите, я вам покажу солдатскую удаль? — сказал он, гордо усмехаясь.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
— Да, сире йывӑр вӑл! — терӗ салтак ҫирӗппӗн, пирӗн ҫине тинкерсе пӑхса.— Н-да, вам это трудно! — уверенно молвил солдат, пристально рассматривая нас.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
— Пӗтӗм халӑхпа сире тилмӗретпӗр.
Унтер Пришибеев // Иван Юркин. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 81–88 стр.
— Манӑн ертсе пымалӑх хастарлӑхӑм пур, ҫавӑнпа илсе тухрӑм та сире ҫав вырӑнтан!
III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Ҫӳретӗп ҫапла, ӑҫта каймаллине пӗлмесӗр, куратӑп: вӗсем сире, вырӑссене, хирӗҫ пӑлхава хатӗрленеҫҫӗ.Шла я тогда, не зная куда, и видела, как они собирались бунтовать с вами, русскими.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Мӗншӗн каласа парам-ха сире хам мӗн туни ҫинчен?
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Ӑна салтса янӑ та, вӑл: — Мӗн кирлӗ сире? — тесе, ҫынсене чура вырӑнне хунӑ пек, кӑшкӑрса ыйтнӑ.А когда развязали его, он спросил: — Что вам нужно? — спросил так, точно они были рабы…
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Вӑл вӗсене хирӗҫ хӑюллӑн пӑхнӑ та: «Ман пекки урӑх ҫук, сире пурте хисеплеҫҫӗ пулин те, ӑна манран ан кӗтӗр», тенӗ.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
— Чӗререн тав сире…
Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.
Санӑн кӑмӑлу пулсан, пырӑм пирки сире ҫакна калама пултаратӑп: вӑл ытла хырӑнса хӑрӑлтатакан пулчӗ.И, с вашего позволения, относительно глотки могу вам предположить, что очень уж дерет и хрипит.
Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.
— Глеб Глебыч, сире Лизавета Григорьевна салам каласа ячӗ, мятнӑй лепёшка парса яма ыйтрӗ.— Кланялись вам, Глеб Глебыч, Лизавета Григорьевна и просили у вас мятных лепешек.
Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.
— Сире мӗн кирлӗ? — ыйтать Глеб Глебыч унран.
Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.
Улпут-генерал, ҫӳлти патшалӑх пултӑр ӑна, вилсе кайрӗ, ахаллӗн кӑтартнӑ пулӗччӗ сире, судьясене!Помер покойник барин-генерал, царство небесное, а то показал бы он вам, судьям…
Усал шухӑшлӑ ҫын // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 63–70 стр.
Унтан вӑра Радда манӑн арӑм пулать те мана ачашлать, чуптӑвать, ҫавӑнпа манӑн вара сире юрӑсем те юрласа кӑтартас килми пулать, хамӑн ирӗклӗхшӗн те хуйхӑрас ҫук эпӗ!
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Ытах улталатӑп пулсан, сурӑр мана куҫран: ну, эппин, Матруне сывалчӗ-тӗк вара, хӑй картне ларчӗ-тӗк эпӗ сире, мӗн хушнӑ, ӑна веҫех туса паратӑп!
Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.
Анчах эсир пире ыр тӑвакан ҫын пулсан, пирӗн тӑван атте пулсан, пирӗн сире мӗнле пуҫҫапас мар-ха?А как же нам в ноги не кланяться, ежели благодетели вы наши, отцы родные?
Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.
— «Пӗлетпӗр сире!
Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.
— Акӑ сире… — мӑкӑртатса илчӗ вӑл, кошелёкран пӗр чӑмакка хут укҫасемпе кӗмӗл тенкӗсен чӑмаккине кӑларса.— Вот вам… — пробормотал он, вытаскивая из кошелька комок, состоявший из бумажек и серебра.
Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.
Пушмак шел мар-и мӗн сире?
Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.