Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сире (тĕпĕ: эсир) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗнле, юлташсем, куратӑр-и, епле хирӗҫ тухса илеҫҫӗ сире?..

— Что, товарищи, видите, как встречает вас?..

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

— Ну, ырӑ ҫыннӑмсем, салтак маттурлӑхне кӑтартам-и эпӗ сире? — терӗ вӑл мӑнкӑмӑллӑн кулса.

— Ну-с. господа честные, хотите, я вам покажу солдатскую удаль? — сказал он, гордо усмехаясь.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

— Да, сире йывӑр вӑл! — терӗ салтак ҫирӗппӗн, пирӗн ҫине тинкерсе пӑхса.

— Н-да, вам это трудно! — уверенно молвил солдат, пристально рассматривая нас.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

— Пӗтӗм халӑхпа сире тилмӗретпӗр.

— Всем миром жалимся.

Унтер Пришибеев // Иван Юркин. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 81–88 стр.

— Манӑн ертсе пымалӑх хастарлӑхӑм пур, ҫавӑнпа илсе тухрӑм та сире ҫав вырӑнтан!

— Во мне есть мужество вести, вот потому я повел вас!

III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Ҫӳретӗп ҫапла, ӑҫта каймаллине пӗлмесӗр, куратӑп: вӗсем сире, вырӑссене, хирӗҫ пӑлхава хатӗрленеҫҫӗ.

Шла я тогда, не зная куда, и видела, как они собирались бунтовать с вами, русскими.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Мӗншӗн каласа парам-ха сире хам мӗн туни ҫинчен?

— Зачем я буду объяснять вам мои поступки?

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Ӑна салтса янӑ та, вӑл: — Мӗн кирлӗ сире? — тесе, ҫынсене чура вырӑнне хунӑ пек, кӑшкӑрса ыйтнӑ.

А когда развязали его, он спросил: — Что вам нужно? — спросил так, точно они были рабы…

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Вӑл вӗсене хирӗҫ хӑюллӑн пӑхнӑ та: «Ман пекки урӑх ҫук, сире пурте хисеплеҫҫӗ пулин те, ӑна манран ан кӗтӗр», тенӗ.

А он, смело глядя на них, отвечал, что таких, как он, нет больше; и если все чтут их — он не хочет делать этого.

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

— Чӗререн тав сире

— Чувствительно вам благодарен…

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Санӑн кӑмӑлу пулсан, пырӑм пирки сире ҫакна калама пултаратӑп: вӑл ытла хырӑнса хӑрӑлтатакан пулчӗ.

И, с вашего позволения, относительно глотки могу вам предположить, что очень уж дерет и хрипит.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

— Глеб Глебыч, сире Лизавета Григорьевна салам каласа ячӗ, мятнӑй лепёшка парса яма ыйтрӗ.

— Кланялись вам, Глеб Глебыч, Лизавета Григорьевна и просили у вас мятных лепешек.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Сире мӗн кирлӗ? — ыйтать Глеб Глебыч унран.

— Что вам угодно-с? — спрашивает ее Глеб Глебыч.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Улпут-генерал, ҫӳлти патшалӑх пултӑр ӑна, вилсе кайрӗ, ахаллӗн кӑтартнӑ пулӗччӗ сире, судьясене!

Помер покойник барин-генерал, царство небесное, а то показал бы он вам, судьям…

Усал шухӑшлӑ ҫын // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 63–70 стр.

Унтан вӑра Радда манӑн арӑм пулать те мана ачашлать, чуптӑвать, ҫавӑнпа манӑн вара сире юрӑсем те юрласа кӑтартас килми пулать, хамӑн ирӗклӗхшӗн те хуйхӑрас ҫук эпӗ!

А потом она станет моей женой и будет ласкать и целовать меня, так что уже мне и песен петь вам не захочется, и воли моей я не пожалею!

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Ытах улталатӑп пулсан, сурӑр мана куҫран: ну, эппин, Матруне сывалчӗ-тӗк вара, хӑй картне ларчӗ-тӗк эпӗ сире, мӗн хушнӑ, ӑна веҫех туса паратӑп!

Плюньте тогда в глаза, ежели обману: как только моя Матрена, это самое, выздоровеет, станет на свою настоящую точку, то всё, что соизволите приказать, всё для вашей милости сделаю!

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Анчах эсир пире ыр тӑвакан ҫын пулсан, пирӗн тӑван атте пулсан, пирӗн сире мӗнле пуҫҫапас мар-ха?

А как же нам в ноги не кланяться, ежели благодетели вы наши, отцы родные?

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

— «Пӗлетпӗр сире!

«Знаем вас!

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

— Акӑ сире… — мӑкӑртатса илчӗ вӑл, кошелёкран пӗр чӑмакка хут укҫасемпе кӗмӗл тенкӗсен чӑмаккине кӑларса.

— Вот вам… — пробормотал он, вытаскивая из кошелька комок, состоявший из бумажек и серебра.

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Пушмак шел мар-и мӗн сире?

Башмаков не жалко!

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней