Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кайман сăмах пирĕн базăра пур.
кайман (тĕпĕ: кайман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Турксем савӑннипе кӑшт ҫеҫ ухмаха тухса кайман.

Турки чуть с ума не сошли.

Кирджали // Василий Хударсем. Александр Пушкин. Кирджали; вырӑсларан В. Хударсем куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 17 с.

— Сана, хам манса кайман пулсан, Федя тесе чӗнеҫҫӗ пулас-ха?

 — Тебя ведь, сокол, ежели не запамятовала, Федей звать?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

«Ун чухне курнӑҫма май килмерӗ, халь вара, вӑл ниҫта та тухса кайман пулсан, тӗл пулатпӑрах.

«Тогда не пришлось, а теперь, если никуда не уехала, наверняка встретимся.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чирӗ сипленмиех шала кайман

Болезнь еще не ушла глубоко.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Пирӗн кил умӗнче юр кайман вырӑн та пур.

Возле нашего дома есть небольшой участок, где снег ещё не сошёл.

Мӑнкун // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Ку ӗнтӗ пирӗн ял чӗлхипе «килте никам та ҫук, анчах хуҫисем чылайлӑха кайман» тенине пӗлтерет.

В нашей деревне это означает, что в доме никого нет, но хозяева отлучились ненадолго.

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.

— Эппин, тата службӑна илсе кайман пулсан, эпӗ офицер та пулас ҫукчӗ…

— Ежли б меня не брали на службу, не был бы я офицером…

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шансах кайман сана, ҫапла-и?

Не доверяли тебе, так?

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Аксинья чунне уҫса калаҫма вӑтанчӗ, сайраран ҫеҫ, сӑмах пит вакласах кайман служивӑй Григорий ҫинчен асӑнмасӑр хӑварсан, куҫне хӗстерсе сисӗнмеллех хӑюсӑррӑн: «Пирӗн кӳрше, Григорий Пантелевича, курма тӳр килмерӗ-и тата? Амӑшӗ хытӑ хуйхӑрать уншӑн, ӗнтӗ йӑлтах типсе кайрӗ…» — текелесе ыйтса пӗлчӗ.

Но Аксинья стыдилась высказывать свое чувство, и лишь изредка, когда скупой на слова служивый не упоминал про Григория, она, щуря глаза и заметно смущаясь, спрашивала: «А соседа нашего, Григория Пантелевича, не доводилось встречать? Мать об нем беспокоится, высохла вся…»

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Платон Иванович кӑштах шӑчӑпа тӗккелесен ӑна мана каялла пачӗ те калаҫма юратсах кайман инженерпе юнашар пырса тӑчӗ.

Поработав немного шестом Платон Иванович вернул его мне и как-то незаметно очутился рядом с инженером.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Эпир ҫав сасса хирӗҫ пытӑмӑр та пилӗк тоннӑллӑ машинӑна курах кайрӑмӑр, вӑл ҫӳресех кайман ҫул ҫинче пылчӑка кӗрсе ӳкнӗ, машина патӗнче икӗ красноармеец пур.

Мы пошли на этот звук и увидели пятитонку, застрявшую в грязи на проселочной дороге, а возле нее двух красноармейцев.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Урок пуҫланас умӗн-и, уроксем хушшинче-и, е киле таврӑнас чухне ачасем пулас сад ҫинчен кӑна сӑмахланӑ, шкул умӗнчи пуш анана темӗнччен сӑнаса, ун ҫине куҫ хывмасӑр иртсе кайман.

Помоги переводом

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

— Вӗҫсе кайман пулсан?

— А если не улетела?

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Вӑрҫӑ терт-асапӗ, хуйхи, куҫҫулӗ Ивановсен килӗнчен те иртсе кайман.

Страдания, горе и слезы войны не обошли стороной и дом Ивановых.

Ӗҫе чунтан парӑннӑ // Лидия УГАХИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 8 стр.

Анчах, ку хӑтлануран нимӗн те тухас ҫук, тенисӗр пуҫне, нимех те туман, малалла кайман.

Но дальше заключения о том, что из этой затеи ничего не выйдет, не шел.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Андреянов тӗнче вӑрҫи ҫулӗсенче фронта кайман.

Андреянов принадлежал к числу тех офицеров, которые в годы мировой войны не были на фронте.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья Пантелей Прокофьевич хытарса каланӑ ҫӗртенех хире кайман.

Дарья не поехала в поле, как приказывал Пантелей Прокофьевич.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Григорий, ҫак кӑмӑллӑ ир тӑванӗсемпе сывпуллашса уйрӑлнӑ чухнехи пек, хутортан нихҫан та кунашкал йывӑр чунпа тухса кайман.

А вот никогда Григорий не покидал хутора с таким тяжелым сердцем, как в это ласковое утро.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Савӑнӑҫлӑн кулкаласа тата тутине сасӑсӑр мӗкӗлтеттерсе, вӑл ыттисем хушшинче пит курӑнсах кайман, ячӗ-шывӗ те ҫук сенкер кӑвак чечексен тунисене хуллен хыпашларӗ, унтан шӑршласа пӑхма тесе, хулӑнланса пыракан пӗвӗпе кӑштах пӗкӗрӗлчӗ те сасартӑк ландыш чечекӗн чуна тунсӑхлаттаракан черчен шӑршине туйрӗ.

Улыбаясь и беззвучно шевеля губами, она осторожно перебирала стебельки безыменных голубеньких, скромных цветов, потом перегнулась полнеющим станом, чтобы понюхать, и вдруг уловила томительный и сладостный аромат ландыша.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл хальхи Григорий пулмарӗ; куҫне ӗшенчӗклӗн хӗстерсе пӑхакан, хура мӑйӑх вӗҫӗсем сарӑхнӑ, тӑнлавӗсем вӑхӑтсӑр кӑвакарнӑ тата ҫамки хаяррӑн пӗркеленнӗ, мӑнӑ, хӑюллӑ, пурнӑҫ тути-масине пайтах астивсе курнӑ — вӑрҫӑ ҫулӗсенче хуйхӑ-суйхӑпа асап нихҫан тикӗсленми йӗрсем хӑварнӑ тӗреклӗ казак пулмарӗ; ун куҫӗ умне ҫамрӑк пирки ачашлама тӳрккесрех те майне-шывне пит пӗлсех кайман, каччӑнни пек ҫаврака та ҫинҫе мӑйлӑ тата тути яланах ним шухӑшсӑр кулӑпа ейӗлекен ӗлӗкхи Гришка Мелехов тухса тӑчӗ.

Перед глазами ее возникал не теперешний Григорий, большой, мужественный, поживший и много испытавший казачина с усталым прижмуром глаз, с порыжелыми кончиками черных усов, с преждевременной сединой на висках и жесткими морщинами на лбу — неистребимыми следами пережитых за годы войны лишений, — а тот прежний Гришка Мелехов, по-юношески грубоватый и неумелый в ласках, с юношески круглой и тонкой шеей и беспечным складом постоянно улыбающихся губ.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней