Корпус чувашского языка

Хӑйсен тытӑмне тӳнтерессе те сисмеҫҫӗ-шим!» — кӳренсе шухӑшларӗ вӑл.

Неужто им невдомек, что ведется подкоп под их владычество?» — думал он.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах ҫак студент Стефчова вӗлерме хатӗр тӑни, хӑйсен таса ӗҫӗн хаяр тӑшманне чиксе пӑрахма хатӗр пулни тӗлӗнтерсе ячӗ.

Но доктор был прямо-таки потрясен, увидев, что студент действительно готов убить Стефчова — противника святого дела.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйсен ӗҫне сутасси те Стефчовранах килнӗ пирки вӑл ним чухлӗ те иккӗленмерӗ, ҫавна пула, тухтӑр ҫав ҫынна — ӑна ҫакӑн чухлӗ инкек-синкек кӑтартса пӗтернӗ Стефчова — пӗр-пӗр май килсенех вӗлеретӗп тесе, хӑйне тупа турӗ.

Не сомневаясь, что предательство тоже дело рук Стефчова, доктор дал себе клятву при первой возможности убить этого человека — виновника стольких несчастий.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бяла Черква ҫыннисене вӑл пикенсех фотоаппаратпа ӳкере-ӳкере илчӗ, анчах негативӗсене йӗркене кӗртсе ҫитерме ӑна темле кислотасем ҫитместчӗҫ те, мӗн ӳкерни вара темле тӗттӗм те ытла ситрелсе тухатчӗҫ, вӗсене курас тесен те хӑйсен сӑнне ӳкерттерекенӗсем эпир кунта негрсем пек тухнӑ тесе пӑхатчӗҫ.

Он продолжал усердно фотографировать бяло-черконцов, но, поскольку ему не хватало каких-то кислот для проявления негативов, они получались у него такими расплывчатыми и темными, будто с карточек смотрели какие-то негры…

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах ту хысакӗпе унӑн тухма-кӗме ҫук тӑррисем, хӑйсен ал тӗкӗнми пӗркенчӗкӗпе витӗнсе, шӑппӑнах ҫывӑратчӗҫ.

Но горный хребет и его неприступные вершины покоились в царственном, непробудном сне под своим девственным покрывалом.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫула май ҫӳрекенсем хӑйсен ҫулӗпе иртчӗрех, эпир вӗсене тивместпӗр, пире леш тӗрӗксем кӑна кирлӗ.

— Они пойдут своей дорогой, — нам нужны только те двое.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӑштах вӑхӑт иртсен, тип ҫырмаран хуса янӑ кашкӑрсем тӑвӑн хирӗҫри кукӑрне чупса кӗчӗҫ те хӑйсен суранӗсене ҫулама тытӑнчӗҫ.

Наконец изгнанные из оврага хищники отбежали на противоположный пригорок и принялись зализывать свои раны.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бойчопа Спиридончо хӑйсен асне илмесӗрех пӗр паттӑр юман хыҫне пырса тӑчӗҫ те ҫак пӗлмен тӑшман тапӑнасран хӳтӗленме хатӗрленчӗҫ.

Бойчо и Спиридончо инстинктивно бросились под прикрытие толстого дуба и приготовились защищаться от этого неведомого врага.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Туссем ҫак самантра хӑйсен умӗнчен жандармсем хӑтӑлма пултарасран кӑна хӑрарӗҫ.

В эту минуту друзья боялись только одного: как бы турки не выскользнули у них из рук…

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫавӑнпа вӑл ыттисенчен маларах шурӗ те, ун хыҫҫӑн хӑйсен тӑванӗ Горан та тухса кайрӗ.

— Потому-то он и ушел раньше, а за ним — Горан, братецего.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун чухне вӑл хресченле тумланнӑ пулнӑ, — йӗрлесе пыраҫҫӗ хайхисем, — сасартӑк хӑйсен умӗнче курах каяҫҫӗ — кама тейӗр? — ҫӑхана!

Погнались за ним, — он тогда был переодет крестьянином, — и вдруг погоня видит перед собой ворона.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ан хӑра, Марко чорбаджи ӑна хӑйсен тӑванӗ патне вырнаҫтарнӑ, эп ҫавӑнта кӗрсе тухасшӑнччӗ те — ҫуртне тупса пулмарӗ, юлташсем те хама пит васкатрӗҫ.

— Чорбаджи Марко пристроил ее к своим родственникам, только я не мог найти их дом, а мои спутники торопились…

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ял ҫыннисем пӗр-пӗринпе ӑмӑртса тенӗ пек хӑйсен юратнӑ учительне хӑна тума тӑрӑшнине Огнянов ним чухлӗ те пӗлмен.

Он и не подозревал, что все местные жители соперничали друг с другом, стараясь получше угостить любимого учителя.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем «учителӗн» хӗрӳллӗ сӑмахне тем пекех итлесшӗнччӗ, кӗрсе тухмассерен вара хӑйсен кӑмӑлӗсем уҫӑлчӗҫ, сӑнарӗсем ҫуталчӗҫ.

Они всей душой жаждали услышать пылкие речи учителя и всякий раз уходили от него с бодрыми лицами и горящими глазами.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӑна шанчӑксӑр ҫын вырӑнне хурса тытмасан та, хӑйсен тӗнне пӑхӑнман ҫын тесе, ним мар ҫапса вӗлерме пултараҫҫӗ.

Если его не задержат как подозрительное лицо, то убьют как «неверного»: ведь в этих краях каждый день погибает по нескольку человек.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Жандармсем ҫав хушӑра хӑйсен тӗлне килнӗ пупсене пӗтӗмпех тыта-тыта чарчӗҫ, вӗсем кӑвак куҫлӑхлисене кӑна мар, куҫлӑхлисене пурне те тытрӗҫ — ик арҫынна вӗсем Бойчо ятлӑ пулнӑшӑнах тытрӗҫ те, ҫак пӗтӗм ушкӑна пӗр пӳлӗме хупса хучӗҫ.

Между тем полицейские забрали всех священников, попавшихся им под руку, всех людей в очках — хотя бы и не синих, — а двух мужчин задержали только потому, что их звали Бочо, и всю компанию заперли в одной комнате.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ыттисем те хӑйсен куҫне шанмарӗҫ.

Не верили своим глазам и другие.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫынсем пур те хӑйсен вырӑнӗнчех хытса тӑчӗҫ.

Все замерли на месте.

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Вӗсем те хӑйсен юрринех юрлаҫҫӗ.

— И они под их дудку пляшут.

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн паттӑр хулӗнчен тӗренмен пулсан, Любобратич та хӑйсен йыттисене пинӗ-пинӗпе пӗтерейнӗ пулӗччӗ-и?

Да разве смог бы Любобратич убивать этих псов целыми тысячами, если бы не опирался на его могучее плечо?

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.