Поиск

Шырав ĕçĕ:

Ҫӗрлехи (тĕпĕ: ҫӗрле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пульӑсем ҫӗрлехи тӗттӗмре шырлан ҫийӗн, таҫта ҫӳлтен вӗҫе-вӗҫе иртрӗҫ.
Стаи пуль рассевом шли над яром, где-то в сумеречной вышине.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Инҫете вӗҫтерсе каять ҫил унӑн сассине, вӑл вара ҫӗрлехи шӑплӑхра хулӑн баслӑ хӗлӗхе темле асӑрхамасӑр пырса сӗртӗннӗ майлӑ вӑрахчен те салхуллӑн янӑраса тӑрать.
Ветром далеко пронесет его крик, и долго и грустно будет звучать он над степью, как ночью в тишине нечаянно тронутая басовая струна.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫсерен ҫӗрлехи тӗнче шӳрлеке тӑрӑллӑ ҫара вӑрман хыҫӗнчен кӗмӗркке те хӗртнӗ хурҫӑ пек хӗрлӗ уйӑх чӑмӑрккине тӳпене улӑхтарать те, уйӑхӗ вара шӑпланнӑ хуторсем ҫинче вӑрҫӑ-харҫӑпа пушарсен юнлӑ ҫутипе тӗтреллӗн йӑлкӑшса ҫутатать.
Вечерами из-за копий голого леса ночь поднимала калено-красный огромный щит месяца, он мглисто сиял над притихшими хуторами кровяными отсветами войны и пожаров.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӗрлехи нӳрӗ сулхӑнра веялкӑсен барабанӗсем пӗр чарӑнмасӑр тӑнкӑртатаҫҫӗ, хивре сасӑсем илтӗнсе тӑраҫҫӗ.
В сыроватой прохладе ночи навязчиво стучали барабаны веялок, слышались резкие голоса.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хуралти казак, винтовкине тӑратса хурса, пӗр хушӑ кайӑк кӑвакалӗсем, ҫунаттисене вӑшлаттарса, ҫӗрлехи апат шыраса вӗҫнине тӑнласа тӑрать, унтан, ҫӑварӗнчи чикарккине сурса пӑрахса, тутипе ҫӑра шӑтӑкӗ ҫумне тӗршӗнет:
Караульный поставил винтовку, послушал, как в темноте посвистывают крыльями дикие утки, перелетавшие на ночную кормежку, и, раскурив цыгарку, прижался губами к скважине:

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кайӑксем ҫӗрлехи тӗттӗмрех учӗсене йӗнерлеҫҫӗ, хӗҫ-пӑшалӗсене ҫакаҫҫӗ, фронтовиксемпе стариксене васкаварлӑн пухса отрядсем тӑваҫҫӗ те хуторсенче пурӑнакан офицерсем е вахмистрсем ертсе пынипе Сетраков патнелле пуҫтарӑнса пыраҫҫӗ, хӗрлӗ гвардеецсен отрядне пур енчен те хупӑрласа, вар-улӑхсемпе сӑрт тӗмескисен хыҫӗнче капланса тӑраҫҫӗ.
Ночью в потемках седлали казаки коней, снаряжались, наскоро сколачивали отряды из фронтовиков и стариков и под руководством живших на хуторах офицеров, а то и вахмистров, стягивались к Сетракову, окружали красногвардейский отряд, копились в балках и за буграми.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чӳрече хушшинчи ансӑр ҫурӑкран унӑн ҫара хулпуҫҫийӗн ҫаврашки ҫине ҫӗрлехи уйӑхӑн симӗс ҫути ӳкрӗ.
Через щель в ставне на оголенный овал ее плеча падал сумеречный зеленый свет месяца.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл кӗсре йывӑрӑшӗ туртса илнӗ ҫуна, ҫӗрлехи ҫӑлтӑрсен ҫуттинче яп-яка тупанӗсене йӑлтӑртаттарса, чӑнках ҫӳлелле ҫӗкленнине, унтан хурарах симӗс авӑра хӑвӑрт чӑмса ҫухалнине ҫеҫ курма пултарчӗ.
Он видел, как сани, увлекаемые тяжестью кобылы, поднялись дыбом, обнажив блеснувшие при звездном свете полозья, — скользнули в черно-зеленую глубину.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗтӗм таврари кӳмерккесене, йӗрсене, тӗссемпе хушӑсене шӗветсе ирӗлтерекен каҫ хупланса килет: лӑп та шай ҫак вӑхӑтра ӗнтӗ кун ҫути ҫӗрлехи кӑвак сӗмлӗхпе чӑлханса арпашать те, куҫа курӑнакан япаласем пурте юмахри пек асамлӑн мӗлтлетсе чӗтренме тытӑнаҫҫӗ; тавралӑхри шӑршӑсем те ҫак сехетре, ирӗлсе кайса; хӑйсене евӗр хӗрхӳленнӗн туйӑнса тӑраҫҫӗ.
Был тот предночной час, когда стираются очертания, линии, краски, расстояние; когда еще дневной свет путается, неразрывно сцепившись, с ночным, и все кажется нереальным, сказочным, зыбким; и даже запахи в этот час, утрачивая резкость, имеют свои особые, затушеванные оттенки.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗтӗм кил хушши, ҫывӑхри уй-хирсем, ҫӗрлехи сӗмлӗх хыҫне лӑпчӑннӑ пӗтӗм хула ӗшенчӗклӗн ӗнтӗркесе тӗлӗреҫҫӗ.
Хмельная дрема стыла над двором, над близким полем, над притаившимся городом.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ун хыҫӗнчен пӑшал сасси кӗрслетсе кайрӗ, анчах ҫӗрлехи тӗттӗмпе йывӑҫ тӗмӗсем пулӑшрӗҫ — тарса ӳкрӗ-ӳкрех.
По нему ударили залпом, но ночь и кустарник выручили — бежал.

Карталанса иртекен тӑрнасем пӗр-пӗрне инҫе ҫула йыхӑрса чӗнни сивлек те хура ҫӗр ҫийӗн ҫӗрлехи вӑхӑтра та чуна ыраттарса илтӗнсе тӑрать.
Даже ночами звенел над прохладной, черной землей журавлиный горько волнующий зов.

Вӗсем тӗлӗпе ҫӗрлехи тӗттӗмре хура пӗлӗтсем хӗвелтухӑҫнелле васкаса юхаҫҫӗ.
Над ними в темноте низко пенились, устремляясь на восток, черные облака.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Нарвӑран Псков тата Луга хулисен еннелле ҫеҫ, аслӑ тӳпен вӗҫӗ-хӗррисӗр тӑсӑлакан кӑвак ҫеремӗ тӑрӑх, каҫ умӗнхи тӑхлан тӗсӗпе хытса ларнӑ ҫӗтӗк-ҫатӑк пӗлӗтсем ҫулсӑр-мӗнсӗр ыткӑнса шӑваҫҫӗ; куҫа курӑнман чике урлӑ каҫсанах вара ҫав тӗссӗр кӑвак ӗнтӗрӗке ҫӗрлехи тӗттӗм чаршав хупласа хурать.
А от Нарвы на Псков, на Лугу небесной целиной, бездорожьем все еще шли загрунтованные свинцовыми белилами вечера рваные облака; переходя невидимую границу, теснила сумерки ночь.

Таҫта лере, эшелон хӳринче, пӗр ҫамрӑк казак юрӑ шӑрантарать, такама ҫӗрлехи тӗттӗмре хӑйӗн хурлӑхлӑ шӑпи ҫинчен каласа парать:
Где-то в хвосте эшелона молодой казачий голос пел, жаловался в темноте неведомо кому:

Ҫаранлӑхра чуна лӑпкаса ачашлакан ҫӗрлехи канлӗ шӑплӑх тӑрать.
Мягкая, ночная, ласковая тишина паслась на лугу.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсен ҫумӗнчен, ҫӗрлехи ҫӑра тӗттӗмре тӗксӗм ҫутӑсемпе йӑлкӑшса, Дагестан полкӗн вакунӗсем кӗмсӗртетсе иртрӗҫ.
Мимо, в опаловой ночной темноте, поблескивая огнями, пробегали вагоны Дагестанского полка.

Ҫӗрлехи хунарсен ҫутинче Листницкий казакӑн сухаллӑ пичӗ ҫине куҫ хӗррипе чалӑшшӑн сӑнаса пӑхса пычӗ.
Листницкий при свете фонарей искоса посматривал на бородатое лицо казака.

Хӑй ҫутисемпе тӗрленсе эрешленнӗ ҫӗрлехи сӗмлӗхре темиҫе урампа кӗптӗртетсе иртрӗҫ.
В мглистой, вышитой огнями темноте проехали несколько улиц.

Июль уйӑхӗн вӗҫӗнче, наряд тӑрӑх, ҫӗрлехи вӑхӑтра Путиловски завод ҫывӑхӗнчи урамсене хураллама виҫҫӗмӗш взводӑн черет ҫитрӗ.
В конце июля третий взвод по наряду должен был ночью нести охрану улиц, прилегающих к Путиловскому заводу.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика