Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

илмен (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ярцевӑн айӑпран хӑтӑлма нимӗнле май та пулман, пулма та пултарайман: ытла хытӑ хӑраса ӳкнипе вӑл хӑйне хӑй пени ҫинчен пит час пӗлме пултарасса аса та илмен.

У Ярцева не было и не могло быть никаких оправданий: в припадке страха он даже не подумал о том, что его преступление будет открыто без труда.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пурте пӗлнӗ — вӑрҫӑрисем ӗнтӗ кашни кун вилӗм ҫинче ҫӳренӗ, ҫавӑнпа вӗсенчен никам та хыпар илмен.

Все знали — каждый день они ходят под смертью, никто не получал от них весточек.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Мӗнле-ха эп ӑна малтантарах ӑнланса илмен

Как же я это раньше не понял?»

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кайса ыйтма пултараҫҫӗ, пӗтӗм ямыньре те никам укҫа илмен, пурте саккӑрмӗшне кӗтеҫҫӗ…

Пусть спросят, — во всем учреждении никто не получил, ждут восьмого!..

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

— Эпӗ нимӗн те илмен.

— Я ничего не получил.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Фан Сюань-чопа арӑмӗ хальхи саманари пек пӗлӳ илмен.

Фан и его жена не получили современного образования.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Халиччен тӗнчере пӗр пионер та илмен хӑмӑрланнӑ, хӑшпӗр тӗлте хура ҫиппе ҫӗленӗ, хисеплӗ галстукӗсене комиссар кашнинех хӑй ҫыхса ячӗ.

И комиссар самолично повязал каждому из трех разведчиков побуревшие, кое-где заштопанные черными нитками, может быть, слишком короткие галстуки, почетнее которых, наверное, не получал еще ни один пионер на свете…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Никам ҫине те пӑхман вӑл, вилӗ ҫине те пӗрре те пӑхса илмен, сулхӑнта урисене хуҫса ларса, чӗлӗм туртса суркаланӑ ҫеҫ тата сайра хутра пырӗнчен темиҫе сасӑ кӑларнӑ, вӗсене унпа пӗрле килнӗ юлташӗ питӗ тимлӗн итленӗ.

Никого он не удостоивал взглядом, ни разу не взглянул на убитого и, сидя в тени на корточках, только сплевывал, куря трубочку, и изредка издавал несколько повелительных гортанных звуков, которым почтительно внимал его спутник.

XXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл турӑ ҫинчен те, пулас пурнӑҫ ҫинчен те халиччен тахҫантанпах аса илмен пек аса илчӗ.

Он вспомнил и о Боге, и о будущей жизни так, как не вспоминал этого давно.

XX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин — ҫамрӑк ҫын, ниҫта та вӗренсе тухман, ниҫта та службӑра пулман (вӑл темӗнле ӗҫ ҫуртӗнче хут ҫинче ҫеҫ шутланса тӑнӑ), хӑйӗн пурлӑхӗн ҫуррине унта та кунта йӗркесӗр салатса пӗтернӗ, ҫирӗм тӑватӑ ҫула ҫитсе те хӑйне валли нимӗнле ӑнӑҫлӑ вырӑн та суйласа илмен, нихҫан та нимӗн те туса курман.

Оленин был юноша, нигде не кончивший курса, нигде не служивший (только числившийся в каком-то присутственном месте), промотавший половину своего состояния и до двадцати четырех лет не избравший еще себе никакой карьеры и никогда ничего не делавший.

II // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эпӗ аллӑ пус та илмен пулӑттӑм.

Я бы полтинника не взял.

I // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Унтан вара, ҫав ҫӗнӗрен те ҫӗнӗрен килекен ирсӗр ушкӑнсемпе вӗҫӗмсӗр ҫапӑҫса, хам та ҫын вӗлерекен пуласса эпӗ пачах та чухласа илмен.

А там опять с новыми, и так без конца, пока я сам не превращусь в такого же ужасного убийцу, как и эти несчастные, пожирающие своих собратьев.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

— Тухнӑранпа та пӗр хӗлхем ҫӑвара илмен, — салхуллӑн пӗлтерчӗҫ Клисурӑ ҫыннисем.

— С тех пор как ушли, крошки хлеба не видели, — уныло ответили клисурцы.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бяла Черквара чухне, Бойчопа кӗске вӑхӑтлӑха ҫеҫ курнӑҫса калаҫкаланӑ хушӑра, Кандов хӑйне ӑшшӑн-ӑшшӑн пӑхни ҫинчен, ӑна ҫавӑнтах ҫуртран сивӗтсе ярасси ҫинчен Огнянова каласа кӑтартма вӑл асне те илмен.

В короткие часы свидания с Бойчо в Бяла-Черкве у нее не было времени да как-то и в голову не пришло рассказать ему о странном ухаживании Кандова и объяснить, почему она не решилась отказать ему от дома.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унччен ӑна пурнӑҫ хура-шурӗ тертлентермен, хӑй ӗмӗтне кӑна шанса пурӑннӑскер, тӗрлӗ инкек-синкек пуласса вӑл асне те илмен.

Доверчивый и еще не затронутый жизненными невзгодами, он не был подготовлен к встрече с ними.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапах та эпир ак ҫакна систерсе хӑварар-ха, Марко, тӳррипе каласан, пӑлхава хатӗрлессипе кӑна хавхаланнӑ, пӑлхавра хӑй пулса курма асне те илмен.

Заметим, однако, что Марко, в сущности, увлекался только подготовкой к восстанию, по участвовать в нем не собирался.

XIV. Кӗпҫе патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун чухне эп шухӑша та илмен, тен, кулкаланӑ та пуль ҫав самантра.

А я ничего не подозревала; быть может, я в этот миг смеялась здесь.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сӑвап кӳтӗрччӗ турӑ хӑйӗн тӳрӗ тарҫисене: Серафима госпожапа йӑваш Херувимӑна; хура куҫлӑ Софипе сар Римсимие; хулӑнламас Магдалинӑпа ырханкка Иринӑна; Парашкева госпожана — ҫилле илмен хӗре, ҫылӑхсӑр майрана — Ровоама хаджие турӑ ҫырлахтӑрах…

— Благослови, господи, праведниц твоих: госпожу Серафиму и кроткую Херувиму; черноокую Софию и белолицую Рипсимию; толстую Магдалину и сухопарую Ирину; госпожу Парашкеву — незлобивую деву и Хаджи Ровоаму — безгрешную мадаму…

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗтӗм вӑхӑтне ӗҫре ирттернӗ май, вӑл хӑйне сыхӑрах тытассине асне те илмен, вӑхӑчӗ те пулман.

Дела поглощали его целиком, и ему было просто некогда думать о таких пустяках, как личная безопасность.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Бей хӑй умӗнчех, пуҫлӑх умӗнчех, Огнянов ҫавӑн пек чӑрсӑрланса революци юррине юрласса шухӑша та илмен, ҫавӑнпа вӑл Стефчова ним чухлӗ те шанмарӗ.

Бей не мог допустить, чтобы Огнянов решился петь революционную песню в присутствии начальства, и потому не поверил Стефчову.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней