Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑпах сăмах пирĕн базăра пур.

шӑпах (тĕпĕ: шӑпах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Сӗтел ҫине кредит хучӗ ҫыххисем тӑкӑнчӗҫ (мишукӗ ку шӑпах хайхи, кӳме айӗнче ҫывӑрнӑ чух пуҫ айне хуни, пулчӗ).
Из мешка посыпались на стол пачки кредитных бумажек (это был тот самый мешок, который, когда он спал под бричкой, лежал у него под головой).

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Эс шӑпах вилӗм шырама каясшӑн.
Ты идешь на верную смерть!

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах хаяр шӑпа унта та хӑй хыҫҫӑнах пынӑ, вӑл шӑпах хӑйне йӗрлесе шыракансен тӗлне тухнӑ.
Но злая судьба толкнула его как раз к тем, от кого он бежал.

XII. Пӗр пӑлханман хула историйӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каблешков темле вӑрттӑн ҫар ҫинчен, шӑпах палӑртнӑ сехетре ҫав ҫар килсе кӗрӗ тесе темиҫе ӑстрӑм та каланӑ, унӑн шантарса каланӑ сӑмахне ӗненменнисем те ӗнене пуҫланӑ.
Каблешков столько раз говорил о какой-то таинственной армии, готовой примчаться в указанный час, что ому поверили даже маловеры.

Вӑл шӑпах ту ҫинелле хӑпаракан сукмак тӗлӗнче чарӑннине тӗшмӗртсе илчӗ те Огнянов йӑлт шурса кайрӗ.
Как отметил про себя Огнянов, он остановился как раз там, где начиналась тропинка, ведущая в горы; Огнянов побледнел.

XI. Башибузук // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑпах ҫав самантра ун патне пӗр темле хӗрача пырса тӑчӗ, аллинче унӑн ҫыхӑччӗ.
В этот миг к ней подошла какая-то девочка с узлом в руке.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эпӗ шӑпах сана шыраттӑм, — терӗ суккӑр.
Тебя-то я и искал, — сказал слепой.

Балканран аннӑ пӑлхавҫӑ шӑпах ҫавӑ мар-ши эппин?
Не он ли и есть тот бунтовщик, что спустился с гор?

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Шӑпах вӑл, урӑх никам та мар, — кӗтмен ҫӗртен каласа хучӗ Смион Хаджи.
— Он и есть, дело ясное, — неожиданно проговорил Хаджи Смион.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Иван хӑй арӑмне пула ҫеҫ Радӑна шӑпах вӑхӑтра ҫӑлса хӑварма пултарчӗ.
Ивану удалось вовремя спасти Раду только благодаря жене.

— Шӑпах ҫавӑ, Марийка! — терӗ Огнянов, мӗскӗн фотографа таврари халӑх ҫапла тӑрӑхланине асне илсе.
— Он, он самый, Марийка! — подтвердил Огнянов, улыбнувшись этой простодушной насмешке над бедным фотографом.

VI. Хыпарҫӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хулара пӑлхав тавраш хускалнӑ пулсан, шӑв-шав илтӗнмеллехчӗ ӗнтӗ, айӑн-ҫийӗн хӗвӗшӳ пуҫланса каймаллаччӗ, анчах кунта пур енче те шӑпах, ҫак вара Огнянова тӗлӗнтерсе те ячӗ, паҫӑрхи шухӑшӗ тӳрре килменни ун ӑшне вӑркатрӗ.
Эта мертвая тишина вместо шума и сутолоки, неизбежных в городе, охваченном мятежом, поразила Огнянова; она наводила на самые мрачные размышления.

V. Ҫӑва // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑпах ҫавӑн пек май килсе те тухрӗ.
И этот случай представился.

IV. Ялав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чӑн та, ун патнелле ҫынсем пыратчӗҫ, вӗсем айлӑмалла анатчӗҫ пулмалла, ҫыранран шӑпах вӑл пытанса тӑнӑ шӑтӑк тӗлнелле хӑйӑр юхса анчӗ.
Да, сюда шли люди, и сейчас они, очевидно, спускались в лощину, — с обрыва сыпался песок, докатываясь до устья пещеры, в которой укрывался беглец.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов шӑпах Тантал ҫинчен калакан юмаха асне илчӗ, Тантал ҫапла шӑнкӑртатса юхакан шыв хӗррине ҫитсе тӑнӑ чух, шыв ӗҫес килнипе пырӗ типсе кайнӑ пулнӑ, анчах вӑл ҫитсе тӑрсан пӗр тумлам та ӗҫеймен.
Огнянов чувствовал себя, как Тантал, который, стоя над прохладным ручьем, изнывал от жажды, но не мог выпить ни капли воды.

II. Шур кӗрӗклӗ ҫыннӑн ҫӑкӑр чӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада пурӑнакан пӳлӗм шӑпах ҫавӑнта, ҫӳлти хутӗнчеччӗ!
Там, наверху, была комната Рады!

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чӑн та, шӑпах ҫав пӳрт ҫунать…
Да, это он горит…

Шӑпах ҫав вырӑналла Муратлийскисен ҫурчӗ пуррине асне илчӗ Огнянов…
Огнянов вспомнил, что в том месте стоял дом госпожи Муратлийской…

Шӑпах ҫавӑн пекчӗ ҫав ӗнтӗ.
Так оно и было.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пушаннӑ окопсем шӑпах пулса тӑчӗҫ.
Опустевшие окопы хранили угрюмое молчание.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика